Εμπάργκο όπλων της Γερμανίας πέρα από τα τουρκικά υποβρύχια

Όντως η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να θέσει επιτακτικώς το θέμα της επιβολής εμπάργκο όπλων στην Τουρκία από τις χώρες της ΕΕ, στην επικείμενη σύνοδο κορυφής, όπως επιβεβαιώνουν πληθώρα δημοσιευμάτων και το ρεπορτάζ των διπλωματικών συντακτών, τις ημέρες αυτές.

Όπως αναφέρεται, περίπου εμβληματικό χαρακτήρα έχει αποκτήσει το πρόγραμμα προμήθειας 6 υποβρυχίων Type 214TN από την Γερμανία στην Τουρκία, που θα αποκαταστήσουν το ναυτικό ισοζύγιο ισχύος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Ωστόσο, είναι εκτός πραγματικότητος η θέση ότι η Γερμανία μπορεί αν θέλει να διακόψει το πρόγραμμα και τις παραδόσεις, ακόμη δε και να μεταπωλήσει τα υποβρύχια σε άλλον ενδιαφερόμενο. Πρώτον, επειδή τα υποβρύχια ναυπηγούνται στην Τουρκία, συνεπώς δεν υφίσταται θέμα μεταφοράς τους από την Γερμανία ενώ ο υψηλός βαθμός ενσωματώσεως συγκροτημάτων, συστημάτων και υποσυστημάτων τουρκικής αναπτύξεως, καθιστά τουλάχιστον προβληματική αν όχι αδύνατη, την μεταπώληση από το γερμανικό κράτος και την τεχνική υποστήριξη των υποβρυχίων από γερμανικές εταιρείες.

Ακόμη και αν η γερμανική κυβέρνηση αποφασίσει να ζητήσει από τις γερμανικές εταιρείες να “αποσυρθούν” από το πρόγραμμα των τουρκικών υποβρυχίων, το πιθανότερο είναι ότι απλώς το πρόγραμμα θα καθυστερήσει. Δεν θα διακοπεί όμως εντελώς. Όπως και στην Ελλάδα το Πολεμικό Ναυτικό κατάφερε χάρη στην εξαιρετική κατάρτιση του εμψύχου δυναμικού του, χωρίς μεγάλη βοήθεια από γερμανικές εταιρείες, να ολοκληρώσει τα υποβρύχια Type 214HN στα ΕΝΑΕ και να τα καταστήσει επιχειρησιακά, ανάλογο εγχείρημα στην Τουρκία είναι ευχερέστερο, λόγω της πιο ανεπτυγμένης τεχνολογικής βάσεως της αμυντικής της βιομηχανίας.

Όπως έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν όμως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, είναι θετικό και μόνο το γεγονός ότι το θέμα τίθεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού διαλόγου. Από εκεί και πέρα, για εγκυκλοπαιδικούς, όσο και συμπερασματικούς λόγους, θα παραθέσουμε αντιπροσωπευτικά προγράμματα που υπογραμμίζουν ότι η Γερμανία δεν πουλά απλώς όπλα στην Τουρκία, όπως τα υποβρύχια, αλλά η διμερής σχέση στηρίζεται πλέον περισσότερο σε συμφωνίες πωλήσεως τεχνογνωσίας, συγκροτημάτων και υποσυστημάτων, προς ανάπτυξη τουρκικών οπλικών συστημάτων.

Από πλευράς συγκροτημάτων, χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα του συγκροτήματος ισχύος και μετάδοσης κίνησης των γερμανικών MTU και RENK, που προοριζόταν για το τουρκικό άρμα μάχης Altay. Η γερμανική κυβέρνηση ενέκρινε την προμήθειά του για τα άρματα που θα ετίθεντο σε υπηρεσία με τον Τουρκικό Στρατό αλλά δεν έδινε δικαίωμα εξαγωγής του σε Altay αγορασμένα από τρίτες χώρες. Αυτό, έκοψε αυτομάτως τα φτερά της Τουρκίας, ως προς τις εξαγωγές του Altay, όπως ισχύει με τα ελικόπτερα Τ-129.

Η συνέχεια στο Doureios