Μπορεί η ΕΕ να λύσει τη δημοσιονομική κρίση χωρίς να υποκύψει στον εκβιασμό Πολωνίας-Ουγγαρίας;

Οι γνώμες τριών ειδικών
Ian Bond, Διευθυντής εξωτερικής πολιτικής στο Centre for European Reform

Η ΕΕ μπορεί να λύσει τη δημοσιονομική κρίση -να υποκύψει στην τακτική εκβιασμού της Ουγγαρίας και της Πολωνία, και ο επόμενος επταετής προϋπολογισμός της ΕΕ θα εγκριθεί. Αλλά αυτό θα επιδεινώσει την κρίση του κράτους δικαίου, η οποία είναι πολύ πιο σημαντική.

Το κράτος δικαίου επιτρέπει στην ΕΕ να λειτουργεί. Η ενιαία αγορά λειτουργεί επειδή οι εταιρείες από ένα κράτος-μέλος μπορούν να στηρίζονται σε σταθερούς νόμους, που εφαρμόζονται με συνέπεια, στα άλλα κράτη-μέλη. Το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης λειτουργεί επειδή τα δικαστήρια σε μια χώρα μπορούν να εμπιστεύονται τα δικαστήρια σε άλλη χώρα ότι θα χειριστούν τις υποθέσεις δίκαια.

Δεν θα πρέπει να υπάρξει καμία διαφωνία μεταξύ των κρατών-μελών της Κεντρικής Ευρώπης και άλλων, αναφορικά με τη σημασία του κράτους δικαίου, επομένως είναι καλό να δούμε τον πρόεδρο της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής της Σλοβακία (και πρώην διευθυντή του Carnegie Europe), Tomas Valasek, και τον Ρουμάνο πρωθυπουργό Ludovic Orban να εναντιώνονται απέναντι στις κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνία.

Τα προβλήματα του κράτους-δικαίου στην ΕΕ θα πρέπει να αποτελέσουν κοινή ανησυχία. Κοιτάξτε τη διαφθορά που αποκαλύφθηκε από τη δημοσιογράφο Daphne Caruana Galizia στη Μάλτα ή τις κατηγορίες έναντι του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarkozy.

Ακόμη και αν η Ουγγαρία και η Πολωνία καθυστερήσουν τη συμφωνία για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό 2021-2027 και το ταμείο ανάκαμψης Επόμενης Γενιάς της ΕΕ, οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να μείνουν σταθεροί. Πρέπει να υπερασπιστούν τις βασικές αξίες της ΕΕ, όχι να ανταμείψουν τις χώρες που τις απορρίπτουν.
Martin Ehl, αρχισυντάκτης διεθνών ειδήσεων στη Hospodarske Noviny

Η ακριβής απάντηση θα ήταν ότι η ΕΕ θα μπορούσε να λύσει τη δημοσιονομική κρίση, αλλά όχι αυτή του κράτους δικαίου. Καθώς η ΕΕ άφησε τον Ούγγρο πρωθυπουργό Viktor Orban να εξελιχθεί σε απολυταρχικό ηγέτη εντός της Ένωσης την τελευταία δεκαετία, τώρα φαίνεται πολύ αργά για μια ριζική αντιστροφή -που θα ήταν μια ενδό-κυβερνητική λύση.

Τα μέλη της ΕΕ στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη περιμένουν απεγνωσμένα για τα λεφτά του ταμείου ανάκαμψης, επομένως το βασικό ζήτημα των αρχών θα πρέπει να μπει στον “πάγο”, τουλάχιστον για κάποιον καιρό.

Η Ουγγαρία και η Πολωνία χρειάζονται επίσης απελπισμένα τα λεφτά της ΕΕ. Και οι δύο κυβερνήσεις εξαρτώνται εσωτερικά από τη δυναμική που προέρχεται από την στρατηγική ή καμπάνια τους “υπεράσπιση της άμυνας των εθνικών συμφερόντων”, για να το πούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια. Για να συνδυαστούν και οι δύο ανάγκες, θα κοιτάξουν να ζουν μια λύση που να σώζει το προφίλ τους, που θα τους επιτρέψει να πουν στα εγχώρια ακροατήρια τους ότι μια τέτοια λύσει δεν θα κάνει κακό στην εθνική τους υπερηφάνεια και ότι θα διατηρηθεί η ροή χρήματος.

Η γερμανική προεδρία θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να επιλύσει γρήγορα την κατάσταση. Επομένως, θα περίμενα ότι η πολιτική διαφωνία θα μετατραπεί σε νομική και θα τεθεί στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου -το οποίο θα αποφασίσει σε ένα-δύο χρόνια, όταν η κατάσταση στην Ευρώπη και στις δύο χώρες μπορεί να είναι διαφορετική.
Daniel Smilov, βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Σοφίας και διευθυντής στο Centre for Liberal Strategies

Η δημοσιονομική κρίση που προκλήθηκε από το ουγγρικό και πολωνικό βέτο, είναι μια ευκαιρία για την Ένωση.

Εάν τα άλλα 25 μέλη μείνουν ενωμένα και καταβάλουν μια αξιόπιστη προσπάθεια να περάσουν το πακέτο ανάκαμψης μέσω ενισχυμένης συνεργασίας, η ΕΕ θα πετύχει δύο στόχους.

Πρώτον, θα δείξει στους οπορτουνιστές εθνικούς λαϊκιστές ότι δεν θα υπάρξει συμβιβασμός στις αξίες όπως το κράτος δικαίου και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Η Ένωση δεν θα πρέπει να εκβιάζεται από ηγέτες που έχουν ακολουθήσει απολυταρχική πορεία ή έχουν γίνει παραδείγματα διεφθαρμένης διακυβέρνησης.

Δεύτερον, το να καταστεί λειτουργική η ενισχυμένη συνεργασία, θα λύσει ένα μακροχρόνιο πρόβλημα στρατηγικής για την Ευρώπη. Προς το παρόν, η ΕΕ φαίνεται να είναι σε μια παγίδα κοινής απόφασης: οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση, είναι πιθανό να μπλοκαριστεί από μια χώρα ή άλλη. Εξαιτίας αυτού, οι μόνες βιώσιμες επιλογές φαίνεται να είτε είτε status quo είτε έξοδος. Αυτή η παγίδα τροφοδοτεί λαϊκιστικά και αντί-ευρωπαϊκά συναισθήματα. Η ενισχυμένη συνεργασία θα μπορούσε να επιτρέψει την ΕΕ να κινηθεί προς τα εμπρός και να πετύχει βαθύτερη και πιο αποτελεσματική ολοκλήρωση.

Επιπλέον, εάν η ενισχυμένη συνεργασία γίνει μια εύλογη λογική πολιτικής, οι ευκαιριακοί παίκτες άσκησης βέτο, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία στην τρέχουσα περίπτωση, πιθανότατα θα υποχωρήσουν και θα αποφύγουν την απειλή του να περιθωριοποιηθούν.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/83324

capital.gr