Απαιτείται εθνική γραμμή σε διπλωματία και εξοπλισμούς

Με το νέο έτος η χώρα έχει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στην οικονομία που είναι σε μεγάλο βαθμό συνάρτηση της πανδημίας και,τα κρίσιμα και ειδικού χειρισμού θέματα στο διπλωματικό και αμυντικό σχεδιασμό της χώρας,που θα επηρεάσουν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Στο πρώτο έχει βρεθεί το όπλο (εμβόλιο), που ενδεχομένως θα μας δώσει μακροπρόθεσμα μία καταρχήν ικανοποιητική λύση.

Για το δεύτερο δεν έχει βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο που θα δώσει στη χώρα την βέλτιστη λύση. Μία λύση που δεν θα απεμπολεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας,και παράλληλα να επιτρέπει την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών Ελλάδας και Τουρκίας.

Ποια είναι η στρατηγική μας στο διπλωματικό τομέα;

Το ερώτημα εδώ είναι,αν σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα υπάρχει εθνική στρατηγική μακράς πνοής για να γνωρίζουμε που βαδίζουμε,γιατί προς το παρόν είναι δύσκολο να βγάλει κάποιος συμπέρασμα,ως προς τις λογικές και τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την θέση και την λογική της Ε.Ε. (Γερμανίας) στα Ελληνοτουρκικά σε συνάρτηση με την κωμωδία που στήθηκε πρόσφατα στις Βρυξέλλες, και τις πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού των εξωτερικών.

Οφείλουμε να δούμε την πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.Ενδεχομένως θα φροντίσει καταρχήν να ομαλοποιήσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία,όσο αυτό είναι δυνατόν,δεδομένου ότι ο νέος πρόεδρος ενδιαφέρεται για ένα ισχυρό ΝΑΤΟ, που θα αντιμετωπίσει την Ρωσική απειλή,και πιθανό να ικανοποιήσει σε κάποιο βαθμό τις Τουρκικές απαιτήσεις στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Επίσης, η θέση που θα κρατήσει στη Λιβύη, όπου εμπλέκονται πολλοί μνηστήρες λόγω του πετρελαίου, είναι ένα θέμα που μας επηρεάζει άμεσα.

Η Γαλλία απέδειξε,ότι δεν διαθέτει την δυναμική που χρειάζεται να επηρεάσει τη Γερμανία,ως προς την εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Ωστόσο, λόγω των δικών της συμφερόντων,παραμένει ένας ισχυρός παίκτης στα τεκταινόμενα στη Λιβύη και στην νοτιοανατολική περιοχή της Μεσογείου.

Εμείς ματαιώσαμε ή αν θέλετε αναβάλαμε τη περίπτωση της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής, και χάθηκε μία μοναδική ευκαιρία να ενισχύσουμε την αμυντική μας γραμμή βραχυπρόθεσμα. Αυτό ως γεγονός έπαιξε κάποιο ρόλο στη χαλαρή στάση της Γαλλίας στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ της 11ης Δεκεμβρίου.Το καταγράφουμε ως ένα τραγικό λάθος της κυβέρνησης!

Από ότι φαίνεται με το νέο έτος “οι προστάτες μας” πιθανό θα μας σπρώξουν σε ένα διάλογο με τη Τουρκία χωρίς προκαθορισμένη ατζέντα,που έχει πολλούς οπαδούς στη χώρα. Όπως αντιλαμβάνεστε σε μία τέτοια περίπτωση η χώρα θα μπει σε μία περιπέτεια,με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Η κυβέρνηση μέσω του υπουργού των εξωτερικών διατυμπανίζει πολύ σωστά, ότι δεν θα δεχθεί συνομιλίες με ανοιχτή ατζέντα και,επιπλέον ότι δεν απεμπολούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει και αφού σε όλους τους τόνους έχουμε δηλώσει ότι η μόνη συζήτηση είναι για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών:

Γιατί συνειδητά αποφεύγει η κυβέρνηση να οριοθετήσει τα θαλάσσια κυριαρχικά μας δικαιώματα νότια- νοτιοανατολικά της Κρήτης,ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και νοτίως του συμπλέγματος της Μεγίστης, επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια πριν είναι αργά; Δικαίωμα που απορρέει από το δίκαιο της θάλασσας; Που με πρόσφατες σχετικά δηλώσεις έχουν αναγνωρίσει οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ρωσία.

Η μόνη λογική απάντηση εδώ,είναι ότι φοβόμαστε το Casus Belli που έχει ανακηρύξει αντίθετα με το δίκαιο της θάλασσας η Τουρκία. Η Τουρκία επικαλείται με δηλώσεις αξιωματούχων της και,το έχει αποδείξει με το έργο του Oruc Reis, ότι αυτή η περιοχή είναι δική της, χωρίς καμία αμφισβήτηση από Ελληνικής πλευράς, ως προς συγκεκριμένο έργο,αν εξαιρέσουμε τις δηλώσεις μας που δεν είχαν αποτέλεσμα.

Έχουμε μία κατάσταση που έχει παγιώσει η Τουρκία με το έτσι θέλω, και όπως γνωρίζουμε “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”. Αν υποθέσουμε ότι πάμε σε συνομιλίες για την οριοθέτηση αυτής της θαλάσσιας περιοχής, υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε;
Δεν βλέπω φως! Εκτός και αν αποφασίσουμε να κάνουμε εκπτώσεις! Σ’ αυτή τη περίπτωση ο δρόμος είναι ναρκοθετημένος! Με ότι αυτό συνεπάγεται από την αντίδραση του λαού μας,ανεξάρτητα αν κάποιοι νομίζουν ότι διαθέτουν τα εργαλεία να υπνωτίζουν τον κόσμο, όπως συνέβει την 11η Δεκεμβρίου, όπου το μαύρο το βαφτίσαμε ξαφνικά άσπρο.

Στην τελευταία σύνοδο κορυφής, ο Πρωθυπουργός σφράγισε με την υπογραφή του,την πολυμερή συνάντηση κορυφής για τα θέματα της ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με την επιθυμία του Ερντογάν, χωρίς η Ελλάδα και η Κύπρος να θέσουν τον όρο,ότι για να γίνει αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο αποκλεισμός σε κάθε περίπτωση από τις συνομιλίες του ψευδοκράτους.

Εδώ γεννάται το ερώτημα, γιατί συνειδητά η Ελλάδα και η Κύπρος άφησαν αυτό το παράθυρο ανοιχτό; Δεν γνωρίζουν τα επακόλουθα του εν λόγω ενδεχομένου;Τα γνωρίζουν όλα πολύ καλά! Γιατί τότε υποχώρησαν στα θέλω της Γερμανίας; Δεν επιθυμώ να θίξω ευαίσθητες χορδές,ωστόσο ως πράξη στερείται λογικής και ήταν αδικαιολόγητη!

Ποια είναι η στρατηγική μας στον εξοπλιστικό αμυντικό τομέα;

Είναι γεγονός, με ευθύνη του πολιτικού συστήματος, στο όνομα της “καραμέλας” των μνημονίων, αφήσαμε τις Ε.Δ. για πολλά χρόνια, χωρίς να προσθέσουμε ούτε ένα “πετραδάκι”.

Όχι μόνο σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα που ήταν αναγκαία, αλλά και πολλά από τα μέσα που είχαμε φροντίσαμε να τα θέσουμε εκτός ενεργείας, που δεν είναι σκόπιμο να τα αναφέρω. Τώρα τρέχουμε ανοργάνωτα ,χωρίς τον ανάλογο σχεδιασμό,να καλύψουμε τις συσσωρευμένες αδυναμίες μας ασθμαίνοντας. Χωρίς να βλέπουμε μακροπρόθεσμα τόσο στην τεχνολογική ανάπτυξη της οικονομίας με ότι αυτό συνεπάγεται,όσο και στην αποτελεσματική αμυντική θωράκιση της χώρας.

Όπως αντιλαμβάνεστε είμαι της λογικής, ότι προμήθειες πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ,οφείλουν να είναι πολύ καλά μελετημένες,να προσφέρουν τις ανάλογες βιομηχανικές επιστροφές και επιχειρησιακή ευελιξία στις ΕΔ με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εδώ γεννάται το ερώτημα :Θέλουμε ναι ή όχι να καλύψουμε αποτελεσματικά τις περιοχές νοτίως της Κρήτης και της ανατολικής Μεσογείου; Με στόχο να μπορούμε να καλύψουμε αμυντικά και την Κύπρο;

Αν πράγματι αυτός είναι ο στόχος μας, τότε γιατί απεμπολήσαμε τη Γαλλική αμυντική συμφωνία με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής; Γιατί απορρίψαμε ή αν θέλετε αναβάλαμε την προμήθεια των σύγχρονων Γαλλικών ψηφιακών φρεγατών τύπου Belharra,με ενδιάμεση λύση;

Δεν χρειαζόμαστε πλοία που να έχουν δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, ανθυποβρυχιακού, ηλεκτρονικού και επιφανειακού πολέμου, σύγχρονο Radar που να ανιχνεύει στόχους χαμηλού ηλεκτρομαγνητικού ίχνους όπως τα αεροσκάφη F-35, να εντοπίζει στόχους από πολύ μεγάλη απόσταση και να διαθέτει τα κατάλληλα οπλικά συστήματα;

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κατάλληλη βιομηχανική επιστροφή, δίνοντας παράλληλα ανάλογο έργο στα δύο ναυπηγεία μας όταν αυτά ξυπνήσουν; Εμείς αντ’ αυτού επιλέγουμε τις Αμερικανικές φρεγάτες MMSC (Multi-Mission Surface Combatant) που δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά πλεονεκτήματα των Γαλλικών φρεγατών και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού.

Ποια συμφέροντα τελικά ασπαζόμαστε; Τα δικά μας ή των ξένων;

Καλώς φροντίσαμε για την προμήθεια μιας μοίρας αεροσκαφών Rafale συνολικού κόστους μαζί με τον αξιόλογο οπλισμό τους που θα κάνουν τη διαφορά, κοντά στα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ερώτημα εδώ είναι γιατί δεν έχουμε βιομηχανικές επιστροφές στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία και ιδιαίτερα στην ΕΑΒ με αξιόλογο έργο εργοστασιακής συντήρησης;

Επίσης, γιατί δεν σκεφτήκαμε την προμήθεια δύο μοιρών, ώστε το effective cost να είχε το κατάλληλο αντίκρυσμα,μακροπρόθεσμο οικονομικό όφελος για τη χώρα και αποτελεσματικότερη επιχειρησιακά ΠΑ; Αν αυτό δεν έγινε λόγω της επικείμενης προμήθειας των αεροσκαφών F-35 είναι ένα θέμα.

Η περίπτωση αυτή πρέπει να μελετηθεί σε βάθος με όλες τις παραμέτρους,όπως το κόστους σε βάθος χρόνου, των απαραίτητων βιομηχανικών επιστροφών, σε συνδυασμό με την επιχειρησιακή αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 σε Viper, που βρίσκεται σε εξέλιξη, και πρέπει να φροντίσουμε να τρέξει το πρόγραμμα με ταχύτερους ρυθμούς.

Ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να θίξω κλείνοντας,είναι ο τομέας των μη επανδρωμένων αεροσκαφών,όπου εδώ η χώρα είναι πίσω. Ωστόσο, η Τουρκία έχει εστιάσει και αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό τις επιχειρησιακές της δυνατότητες σε αυτό το τομέα. Εμείς διαθέτουμε τα μυαλά, διαθέτουμε την τεχνογνωσία σε κάποιο βαθμό,αυτό που μας λείπει είναι η βούληση να επενδύσουμε ενεργά από τώρα σε αυτό το τομέα, για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα.

Θα πρέπει να καταλάβουμε είτε μας αρέσει είτε όχι,ότι η τεχνολογία στην επιστήμη της αεροπλοίας εξελίσσεται ραγδαία και οδηγεί στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Συνεπώς η χώρα και το υπουργείο της Εθνικής Άμυνας θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να επενδύσει στη χώρα σ’ αυτό το τομέα, τόσο από τεχνολογικής οικονομικής πλευράς,όσο και για την ενίσχυση των ΕΔ με νέες καινοτόμες και οικονομικά συμφέρουσες λογικές,που μπορούν να προσφέρουν μεγάλο πολλαπλασιαστή ισχύος, αφού το μη επανδρωμένο αεροσκάφος είναι ένα πολύ έξυπνο σύστημα.

Ας εμπιστευτεί επιτέλους αυτή η Πολιτεία τους Έλληνες επιστήμονες μηχανικούς αν θέλει να σταματήσει τη διασπορά τους σε άλλες χώρες και να κάνει τη διαφορά. Μία παρένθεση προς γνώση των υπευθύνων,είναι ότι μπορούμε να μετατρέψουμε σε μη επανδρωμενα τα αεροσκάφη της ΠΑ που βρίσκονται σε απόσυρση,όπως είναι τα Mirage F-1 ή τα F-4E ή τα A-7H ,και να τα χρησιμοποιήσουμε για διάφορους επιχειρησιακούς σκοπούς.

Γιώργος Σπ. Τσιτσιλιάνος
HellasJournal