Σπασμένα παράθυρα

Η είδηση από τις φοιτητικές εστίες στου Ζωγράφου έχει πολλά ενδιαφέροντα. Μόνον 8 χώροι, ούτε καν 30, ήταν υπό κατάληψη. Από δε τους 8 συλληφθέντες μόνον ένας (1) είχε φοιτητική ιδιότητα. Το χασίς, τα χάπια, τα ρόπαλα και οι κουκούλες ήταν επίσης κομμάτι της εικόνας. Θα σας πω λοιπόν αυτό που ξέρω χρόνια τώρα. Υπάρχουν τύποι, συχνά αλλοδαποί, που μένουν τζάμπα στις πανεπιστημιακές εστίες έχοντας δωμάτια υπό κατάληψη. Τα πληρώνετε φυσικά εσείς. Κάποιοι από αυτούς είναι αναρχικοί και αριστεριστές κακοποιοί, κάποιοι είναι σκέτοι κακοποιοί.

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Πρεζέμποροι, χασισέμποροι, κλεφτρόνια κατσικώνονται τζαμπέ ανάμεσα σε αληθινούς φοιτητές, από τα λιγότερο προνομιούχα παιδιά, γι’ αυτό δικαιούνται άλλωστε διαμονή στην εστία, ενώ οι γνωστές εγκληματικές οργανώσεις που δρουν ως τραμπούκοι και βάνδαλοι στις σχολές και αντιστέκονται στην ίδρυση πανεπιστημιακής Αστυνομίας, βασική θέση της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, είναι αυτές που κάνουν κουμάντο και στις εστίες και βέβαια «αστυνομεύουν» άλλα πράγματα. Π.χ., να μη φοράει κανείς μπλουζάκια με Ελληνική Σημαία ή μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Θυμάμαι την περιπέτεια γνωστού που είχε βγει να τρέξει και μέσα στο πάρκο της Πανεπιστημιούπολης φορώντας μια μπλούζα των Αλεξιπτωτιστών και του επιτέθηκε μια αγέλη από αυτά τα καλόπαιδα, μόνο και μόνο γιατί φορούσε «φασιστική» μπλούζα. Το ναρκεμπόριο και η τζάμπα διαμονή εξωπανεπιστημιακών τραμπούκων είναι κομμάτι της «δωρεάν» Παιδείας. Και γι’ αυτούς πληρώνετε εσείς, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, που μπορεί να ζορίζεστε ή και να αδυνατείτε να καλύψετε τις σπουδές των παιδιών σας σε άλλη πόλη, αλλά πληρώνετε από τους φόρους τα τζάμπα δωμάτια των ναρκεμπόρων και τις αποθήκες «πυρομαχικών» των επαναστατών του κώλου.

Οι διαπιστώσεις της έρευνας επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά την αναγκαιότητα όλοι οι πανεπιστημιακοί χώροι να αστυνομευτούν όπως όλη η υπόλοιπη χώρα. Πρέπει να κοπούν μαχαίρι τα άβατα για τις δυνάμεις του Νόμου. Θερμοκήπια μηδενιστικής βίας, αποθήκευσης ναρκωτικών και κλοπιμαίων δεν μπορούν να υπάρχουν με την ανοχή της Πολιτείας, που επί ΣΥΡΙΖΑ έφτανε στα όρια της υπόθαλψης. Γιατί, κακά τα ψέματα, ψυχοπαίδια του ΣΥΡΙΖΑ είναι, αυτός σιγοντάρει αυτήν την απίθανου βάθους καφρίλα. Δεν μπορούν τα πανεπιστήμια να είναι τσιφλίκι του κάθε μηδενιστή Νταβέλη και χασισεμπόρων, κάτι σαν αυτόνομη άλλη χώρα μέσα στη χώρα, χωρίς Νόμους και εφαρμογή τους, όπου κουμάντο θα κάνουν ντίλερ και ανάρχια.

Οι ήδη ειλημμένες αποφάσεις δεν πρέπει να εφαρμοστούν διστακτικά και με δόσεις. Κανένας διάλογος δεν πρέπει να γίνει με το παρακμιακό καθηγητικό κατεστημένο που σιγοντάρει την ενδοπανεπιστημιακή ανομία, επίορκοι γενίτσαροι, που αβαντάρουν τους βάνδαλους τραμπούκους, ένα καρκίνωμα που χρονίζει πια και πρέπει να τελειώνουμε. Κανονική Αστυνομία παντού. Να ελέγχει την είσοδο και έξοδο, να περιπολεί στα κτίρια και σε όλους τους χώρους, στις εστίες, στην Πανεπιστημιούπολη, παντού. Θα υπάρξουν σίγουρα οργανωμένες αντιδράσεις με επιθέσεις, μόλις εμφανιστεί η Αστυνομία στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνει με μισόλογα, διστακτικά αλλά πάση δυνάμει και να συντριβούν με κάθε νόμιμο μέσο οι αντιδράσεις που θα οργανωθούν από τα κόμματα της Αριστεράς και τις παραφυάδες τους στο περιθώριο των οργανωμένων τραμπούκων. Το κράτος, η δημοκρατική Πολιτεία, πρέπει να ανακτήσει τους χώρους που τους έχει εμπιστευτεί ο λαός και όπου διασπαθίζεται χρήμα από τον ιδρώτα και το αίμα των φορολογουμένων. Δικαίωμα στο να δέρνω, να σπάω, να βρομίζω, να πουλάω χασίς, πρέζα ή να μένω τζάμπα, ενώ δεν το δικαιούμαι, δεν υπάρχει.

Οποιοι τους σιγοντάρουν είναι συνένοχοι και, εάν έχουν οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα, είναι επίορκοι. Πρέπει να αυστηροποιηθεί το ποινικό πλαίσιο, να γίνουν ιδιώνυμα συγκεκριμένες πράξεις, όπως οι ομαδικοί τραμπουκισμοί, οι επιθέσεις σε καθηγητές, οι βανδαλισμοί, οι κουκούλες, οι μολότοφ. Φυσικά και υπάρχει η χειρότερη βρόμα και ανομία της παρακμιακής πολιτικής τάξης και του λευκού κολάρου. Όμως επιτέλους ας το χωνέψουμε πως οι ανομίες δεν συμψηφίζονται και η μία δεν νομιμοποιεί την άλλη. Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι. Ας χωνέψουμε πως πρέπει να τα κάνουμε όλα μαζί. Οταν αφήνεις εστίες κοινωνικής μόλυνσης και τις σκεπάζεις όπως η γάτα ξέρετε τι, τότε γρήγορα θα κακοφορμίσει όλο το κοινωνικό σώμα. O Τζέιμς Γουίλσον και ο Τζορτζ Κέλινγκ, δύο κοινωνικοί επιστήμονες, έγραψαν το 1982 το περίφημο άρθρο για τη «θεωρία των σπασμένων παραθύρων». Αυτή λέει πως, όταν αφήνεις το ορατό μικρότερο έγκλημα να κυριαρχήσει, οι βανδαλισμοί, οι τραμπουκισμοί, οι μικροκλοπές, η διακίνηση ναρκωτικών, με τις φθορές και την όλη μικροπαραβατικότητα, θα φύγουν πολλοί από τους καλούς ανθρώπους και όσοι μείνουν θα υποφέρουν, η περιοχή θα γκετοποιηθεί, θα έρθει να εγκατασταθεί για τις συναλλαγές του και το σκληρότερο και μεγαλύτερο έγκλημα, γιατί όταν αποχωρούν οι δυνάμεις του Νόμου χορεύουν τα ποντίκια, οι πρεζέμποροι, οι τρομοκράτες, οι βάνδαλοι, τα κλεφτρόνια.

Όταν δήμαρχος της Νέας Υόρκης εκλέχτηκε ο Ρούντι Τζουλιάνι, πρώην γενικός εισαγγελέας, που είχε διακριθεί στο κυνήγι της Μαφίας, η πόλη ήταν μια παγκόσμια δυστοπία, με δείκτες εγκληματικότητας στα ύψη και με αισθητική χαβούζας. Με επίτροπο της αστυνομίας τον Γουίλιαμ Μπράτον, που είχε διακριθεί στη Βοστόνη, εφάρμοσαν τη θεωρία ξεκινώντας με ανελέητη καταστολή κάθε είδους μικρής καταρχήν εγκληματικότητας, χωρίς να βάζουν μισή σταγόνα νερό στο κρασί τους. Αυτή η διαρκής αυστηρή αστυνόμευση τσάκισε και τη μεγάλη εγκληματικότητα και αποτέλεσμα ήταν να γίνει η Νέα Υόρκη, από μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις της Αμερικής, η πιο ασφαλής αλλά και όμορφη. Αυτό λοιπόν που πρέπει να θυμούνται όλοι είναι πως δεν είναι ιδέες που θα καταστείλουμε αλλά παράνομες πράξεις, εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.