Στήνεται σκηνικό για «σανίδα σωτηρίας» στον Ερντογάν και για ξεπούλημα της Κύπρου: Βασικός πρωταγωνιστής ο Γκουτέρες

Ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες στους διαδρόμους του Διεθνούς Οργανισμού. UN Photo, Eskinder Debebe

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Για να διευκολυνθεί ο Ερντογάν μπροστά σε αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε και για να απενοχοποιηθεί η Τουρκία, οι εξελίξεις είναι πλέον προδιαγεγραμμένες.

Για μια ακόμη φορά, πρωταρχικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση ανέλαβαν να διαδραματίσουν τα Ηνωμένα Έθνη και ειδικότερα ο Γενικός Γραμματέας τους.

Από τον Ιούλιο του 2017, που ναυάγησαν οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά, το Κυπριακό ήταν στον «πάγο» και σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην απόφαση του Αντόνιο Γκουτέρες, ίσως και δικαιολογημένα.

Μετά από τριάμισι χρόνια, κι ενώ η πανδημία βρίσκεται στο αποκορύφωμά της σε όλο τον κόσμο, κι ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν αναμένεται να επιδιώξει τον καθορισμό «νέων κανόνων» στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, κι ενώ οι κυρώσεις των ΗΠΑ εις βάρος της Τουρκίας ενδέχεται να επεκταθούν, κι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε να «στριμώχνει» το καθεστώς του ισλαμοφασίστα (έστω δειλά-δειλά), σχεδιάζοντας νέες κυρώσεις τον Μάρτιο, κι ενώ η Άγκυρα και ο νέος εκπρόσωπος του κατοχικού καθεστώτος στην Κύπρο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο σοβαρής διαπραγμάτευσης, ο κ. Γκουτέρες αποφάσισε να συγκαλέσει νέα διάσκεψη για το Κυπριακό μέσα στον Φεβρουάριο.

Είναι ηλίου φαεινότερον γιατί το κάνει αυτό τώρα. Προτεραιότητα δεν είναι η εξεύρεση σωστής, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, αλλά η εξυπηρέτηση της Τουρκίας στην παρούσα χρονική συγκυρία, με βάση τα προαναφερόμενα δεδομένα και αρκετά άλλα. Προς την ίδια κατεύθυνση οδηγεί και η διεξαγωγή διερευνητικών επαφών μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας.

Τον τελευταίο καιρό, ειδικά μετά τη νίκη του Τζο Μπάιντεν, σε δημοσιεύματα αμερικανικών και ευρωπαϊκών ΜΜΕ επισημαίνεται ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να δείξει «διαφορετικό πρόσωπο» λόγω της άσχημης κατάστασης της τουρκικής οικονομίας, της μείωσης της δημοτικότητάς του και τις περαιτέρω κυρώσεις που ενδέχεται να επιβληθούν από ΕΕ και ΗΠΑ.

Όσον αφορά λοιπόν το Κυπριακό, το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ασφάλεια της Ελλάδας, για πρώτη φορά η τουρκική πλευρά (Άγκυρα και ηγεσία του ψευδοκράτους) προωθεί και προβάλλει συστηματικά τη λύση των δύο κρατών με βάση την ισότιμη κυριαρχία.

Επίσης, για πρώτη φορά στην ελληνοκυπριακή πλευρά υπάρχει μια «ύποπτη κατάσταση» σε σχέση με την επιδιωκόμενη λύση. Δεν είναι μόνο οι ισχυρισμοί, ακόμα και από τον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «ερωτοτροπεί» με λύση δυο κρατών (στο πνεύμα της παγιοποίησης των τετελεσμένων), αλλά είναι και αρκετά άλλα γεγονότα (όπως η άποψη περί «νέου ρεαλισμού») που αναπόφευκτα προκαλούν αρκετά ερωτήματα και συνάμα φαίνεται ότι «προδίδουν» τις πραγματικές διαθέσεις της ηγεσίας.

Τέλος, για πρώτη φορά Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών σε δυο εκθέσεις του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας (για ΟΥΝΦΙΚΥΠ και αποστολή των καλών υπηρεσιών του στο Κυπριακό) δεν κάνει αναφορά στη συμφωνηθείσα βάση λύσης, όπως αυτή καθορίζεται σε όλα τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, του Οργανισμού που προΐσταται.

Επιπλέον, για πρώτη φορά Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αντί να αναφέρεται στην κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε αρκετά σημεία κάνει λόγο για «βορά» και «νότο», καθώς και σε «ελληνοκυπριακή αρχή», εξισώνοντάς την απόλυτα με την «τουρκοκυπριακή αρχή».

Σημασία δεν έχει πλέον αν θα μισοδιορθώσει μετά από αντιδράσεις, αλλά το γεγονός ότι φανέρωσε τις προθέσεις του ενόψει της επικείμενης διάσκεψης, ικανοποιώντας την τουρκική πλευρά εκ των προτέρων σε σχέση με τις μεθοδεύσεις της.

Επομένως, πέρα από την γενικότερη επιδίωξη να δοθεί μια «σανίδα σωτηρίας» στον Ερντογάν για να δείξει ότι δήθεν επιδιώκει τον διάλογο και όχι μονομερείς ενέργειες, ταυτόχρονα υπάρχει και ένας άλλος στόχος, πολύ πιο επικίνδυνος για τα συμφέροντα του Ελληνισμού.

Στήνεται σκηνικό ανατροπής του πλαισίου λύσης του Κυπριακού και για ξεπούλημα της Κύπρου. Στην ουσία μπορεί να είναι και το τελευταίο κομμάτι του παζλ πολύχρονων μεθοδεύσεων ώστε η Τουρκία να καταφέρει να υλοποιήσει τη διαχρονική στρατηγική της για να ελέγχει (πολιτικά και στρατιωτικά) ολόκληρο το νησί και με ρητή δέσμευση απέναντι στο Λονδίνο για απόλυτο και μόνιμο σεβασμό των βρετανικών κυριαρχικών βάσεων.
Οι Τούρκοι προτάσσουν λύση δυο κρατών, αλλά σύμφωνα με πολλούς διπλωμάτες, ακαδημαϊκούς και ειδικούς στα ζητήματα που αφορούν την τουρκική πολιτική, η μορφή της λύσης που εξυπηρετεί τις πάγιες τουρκικές απαιτήσεις (ειδικά λόγω των υδρογονανθράκων) είναι η συνομοσπονδία.

Άρα, μεταξύ της θέσης της ελληνοκυπριακής πλευράς για «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» και της θέσης της τουρκοκυπριακής πλευράς για «δυο ξεχωριστά κυρίαρχα κράτη» θα αναδυθεί ως συμβιβαστική λύση η συνομοσπονδία.

Στην περίπτωση που η ελληνοκυπριακή πλευρά (είτε η ηγεσία της είτε η πλειοψηφία των πολιτών σε δημοψήφισμα) απορρίψει μια τέτοια λύση, είναι πολύ πιθανό οι τρίτοι να εξάρουν τον ρόλο της Τουρκίας, όπως και το 2004 με το σχέδιο Ανάν, επειδή θα φανεί ότι «επέδειξε καλή θέληση» και υποχώρησε από τη δεδηλωμένη θέση της, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται.

Εάν στην επικείμενη διάσκεψη διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κοινό έδαφος ή κοινό όραμα και συνιστά οριστικό ναυάγιο, τότε το αρνητικό αποτέλεσμα μπορεί να διευκολύνει την προσπάθεια της τουρκικής πλευράς για αναβάθμιση του ψευδοκράτους.

Αλλά, είτε συμβεί το πρώτο είτε το δεύτερο, ο σουλτάνος της Άγκυρας και ο εκπρόσωπος του κατοχικού καθεστώτος δεν θα έχουν την υπογραφή και το «ναι» των Ελλήνων για λύση που θα δίνει στην Τουρκία τη δυνατότητα ολοκληρωτικού ελέγχου της Κύπρου.

Και για να προληφθούν τα χειρότερα, θα πρέπει να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια συναγωνίστηκε τους Πούτιν και Τραμπ ποιος θα ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Ερντογάν.

https://hellasjournal.com/