Σαπίζει στα ρηχά το τελευταίο από τα «τέρατα της Κασπίας» -ΦΩΤΟ

Ενα απομεινάρι της σοβιετικής πολεμικής μηχανής και του Ψυχρού Πολέμου, το αμφίβιο «εκρανοπλάνο» Lun, γιγάντιο όπως ήταν και ο γραφειοκρατικός μηχανισμός της ΕΣΣΔ, κείται σε μία παραλία του Νταγκεστάν, παραδομένο στη φθορά και στη λεηλασία .

«Ζει ο βασιλιάς γενικός γραμματέας;» – θα μπορούσε να ρωτήσει τον άνεμο της Κασπίας. Και ο βοριάς που κατεβαίνει άγριος από το Καζακστάν θα μπορούσε να του απαντήσει: «Δεν βαριέσαι, αδελφέ, καλή καρδιά…» Αλλά μιλάνε τα τέρατα; Δεν μιλάνε. Τρομακτικών διαστάσεων βέβαια, διότι σχεδιάστηκε ακριβώς για να προκαλεί τρόμο (στους Αμερικανούς, υποτίθεται). 

Είχε μήκος 74 μέτρα, ύψος 19 μέτρα και 8 κινητήρες τούρμπο, ενώ στις δόξες του (επί βασιλείας Λεονίντ Μπρέζνιεφ) ήταν εξοπλισμένο και με έξι πυραύλους που μπορούσαν να καταστρέψουν εχθρικά πλοία. Κινούμενο ανέπτυσσε ταχύτητα 550 χλμ. την ώρα. 

Και μέχρις εδώ, ας πούμε καλώς. Το πρόβλημά μας αρχίζει τώρα, αφού πρέπει να κατατάξουμε κάπου το κατασκεύασμα για το οποίο μιλάμε. Τι ήταν; Θεριό που κείτονταν στη θάλασσα; Οχι, αφού υπερίπτατο αυτής.

 Ούτε και όχημα ξηράς ήταν, αφού και εκείνου υπερίπτατο. Σε χαμηλό ύψος φυσικά, λίγων μέτρων μόνο. Αρα, δεν ήταν καθαρό πτητικό μέσο, αεροπλάνο ας πούμε. 

Πάντως ήταν αμφίβιο. Οι Σοβιετικοί το είχαν ονομάσει «εκρανοπλάνο» και δεν τους ενδιέφερε η κατάταξή του, αλλά μονάχα να γίνεται η δουλειά για την οποία το είχαν μαστορέψει. Και αυτή ήταν πρωτίστως να μη συλλαμβάνεται από τα εχθρικά ραντάρ.

Η νεκρανάστασή του στο Ιντερνετ έγινε μέσω Instagram από κάποιον που ανακάλυψε το τελευταίο τεμάχιο του είδους του, και το φωτογράφισε. Πρόκειται για το στερνό από τα «τέρατα της Κασπίας», αφού εκεί ήταν η βάση των σκαφών αυτών και το πεδίο όλων των πειραματισμών που έγιναν πάνω τους από τη σοβιετική ηγεσία. Το Lun, το τελευταίο «εκρανοπλάνο», ήταν ολίγη από πλοίο, ολίγη από αεροπλάνο, ολίγη από ιπτάμενο δελφίνι, ολίγη από υδροπλάνο. Αν το καλοσκεφτείς, ήταν ίδιο η μαμά του, η Σοβιετική Ενωση, χώρα τεράστια, που υπήρξε ολίγη από σοσιαλισμό και κάμποση από πολλά και διάφορα παντελώς αντίθετά του.

Ο μύθος λέει ότι στο αποκορύφωμα της χρήσης τους τα «εκρανοπλάνα» φόβισαν τους Αμερικανούς. Και το επιμύθιό του είναι ότι όντως οι Αμερικανοί έστρεψαν την προσοχή τους σε αυτά τα θηρία της ναυπηγικής βιομηχανίας των Σοβιετικών, τόσο με στοχευμένες κατασκοπευτικές πτήσεις όσο και με εξακολουθητική δορυφορική φωτογράφιση. Οταν ο Γκορμπατσόφ σφύριξε τη λήξη του αγώνα και την έναρξη της εποχής της πίτσας «Hut», έκλεισε και το μαγαζί που έφτιαχνε τα «τέρατα της Κασπίας».

Το Lun το εντόπισε ο χρήστης του κοινωνικού μέσου σε μία απόμερη ακτή του Νταγκεστάν. Ο ίδιος έγραψε, στα Ρωσικά φυσικά, ότι το σκάφος είναι γεμάτο νερό και σχεδόν κατεστραμμένο από τις συνθήκες μεταφοράς του σε αυτή τη θέση. Δηλαδή, από τον τρόπο με τον οποίο το πέταξαν εκεί. Το Lun είχε ναυπηγηθεί και κυκλοφορήσει πάνω από τα νερά το 1986, έτος που ο Γκορμπατσόφ, μιλώντας στο κομματικό συνέδριο, διαπίστωσε ότι, από σοσιαλιστικής πλευράς, ο οικονομικός κεντρικός σχεδιασμός τα είχε κάνει… Κασπία Θάλασσα: πολύ ρούβλι έτρωγε ο μιλιταρισμός και μόνον κάτι ψωροκαπίκια πήγαιναν στον επισιτισμό και στη λαϊκή ευημερία. 

Δείτε τρία βίντεο, και για τις επιδόσεις των «τεράτων της Κασπίας» και για το άδοξο τέλος του Lun: Πηγή: Protagon.gr