Ποιός «φοβάται» τον Προκόπη Παυλόπουλο;

«Ποιός φοβάται τον ρυθμιστικό ρόλο του Προκόπη Παυλόπουλου» ήταν το ερώτημα που έθεταν το 2017 μέσα ενημέρωσης φίλα προσκείμενα στην τότε κυβέρνηση των Τσίπρα Καμμένου. Ο ίδιος δείχνει να δυσκολεύεται να αποδεχθεί τον προσδιορισμό που τον συνοδεύει μετά την απομάκρυνση από την προεδρία της Δημοκρατίας, δηλαδή αυτόν του «τέως». Και να απαντά στην οποία κριτική ασκείται: «Ποιός φοβάται τον Προκόπη Παυλόπουλο».

Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεχόταν αργά το βράδυ επισκέψεις που κατέληγαν σε μακροσκελείς αναλύσεις επί παντός επιστητού. Αυτή η συνήθεια δείχνει να συνεχίζεται, ειδικά μετά τη διαπίστωση ότι ο «Μινώταυρος» του νεοφιλελευθερισμού δεν ηττήθηκε, όπως τουλάχιστον καταγγέλλει επί μονίμου βάσεως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Σε αυτές τις επαφές, που δεν έχουν την αίγλη του παρελθόντος, ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας δείχνει διατεθειμένος να συνεχίσει τις παρεμβάσεις, «στοχευμένες» όπως αναφέρει στους συνομιλητές του, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως εκφραστές του «Καραμανλισμού» και της κεντροδεξιάς παράταξης που σύμφωνα με τους ίδιους δεν εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό πως μόλις έναν μήνα πριν παρενέβη και τοποθετήθηκε επί των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία στέλνοντας ένα από τα αυστηρά του μηνύματα περί κόκκινων γραμμών κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη ΤV… Παραγνωρίζοντας ενδεχομένως κάτι που ο ίδιος γνωρίζει καλά, ότι στις διερευνητικές επαφές δεν γίνονται διαπραγματεύσεις.

Ο τέως πρόεδρος έδειξε από την αρχή ότι θεωρεί άδικη την απομάκρυνση του από την προεδρία. Το site του, το οποίο λειτούργησε με τίτλο παρεμφερή με αυτόν της προεδρίας και παρέπεμπε στο προσωπικό του ιστολόγιο μέχρι που αποκαλύφθηκε, όσο και αν αυτό χρεώθηκε σε συνεργάτη του, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα. Άλλωστε ακόμη και σήμερα στο προσωπικό του λογαριασμό κυρίαρχη θέση έχει η τελευταία του τοποθέτηση και το μήνυμά του προς την Τουρκία, ως Πρόεδρος πάντα της Δημοκρατίας.

Στο πλαίσιο αυτό τα λεγόμενα «ορφανά» του και οι πάλαι ποτέ συνομιλητές του, που δείχνουν έτοιμοι να αναλάβουν το δύσκολο έργο της εκπροσώπησης του ελληνικού λαού, επιδιώκουν την επαναδραστηριοποίηση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας αναζητώντας χώρο στα δεξιά της Ν.Δ, με τον μανδύα όμως του καραμανλισμού και της κεντροδεξιάς θεώρησης.

Και ναι μεν είναι λογικό πολιτικοί που βρέθηκαν από το προσκήνιο στα αζήτητα των εξελίξεων να επιδιώκουν επανάκαμψη στα πολιτικά δρώμενα, να συζητούν και να διαβουλεύονται με το βλέμμα στραμμένο στην απλή αναλογική, όμως το ερώτημα είναι αν υπάρχει χώρος νέων εγχειρημάτων.

Η απάντηση είναι σαφής. Η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αφήνει περιθώρια και είναι ίσως η πρώτη φορά που η αναφορά στην ιδρυτική της παράταξη, (όπως καταγράφηκε από τον ίδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή) ότι η Ν.Δ. «θα υπηρετεί πάντα και μόνον τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέραν και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς», βρίσκει ανταπόκριση στην πραγματικότητα.

Και η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο έγκειται ακριβώς σε αυτή την κυριαρχία. Τον οδηγεί μάλιστα σε έναν ανταρτοπόλεμο που ξεκινά και τελειώνει με συλλαλητήρια και προσπάθεια υποδαύλισης ενός κύματος αγανάκτησης και οργής στο οποίο οι πολίτες δείχνουν στην απόλυτη πλειοψηφία τους να μη συμμετέχουν.

Στο πλαίσιο αυτό, η δημιουργία κομμάτων με τον μανδύα της κεντροδεξιάς, αλλά με το βλέμμα στα δεξιά της Ν.Δ, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Από το να κόψουν ψήφους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη (πάγιος στόχος του επιτελείου του Αλέξη Τσίπρα) στο να οδηγήσουν, τελικά, εκτός Βουλής την «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου…

Οι θιασώτες αυτών των θεωριών, όπως ο Βαγγέλης Αντώναρος, προσφάτως ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και ο Χρήστος Ζώης, αλλά και ο Νίκος Καραχάλιος, (πρόσωπα που είχαν επαφές με τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας) αλλά και όσοι ευελπιστούν στη δημιουργία κομμάτων θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολίτες επιθυμούν πλέον ισχυρές κυβερνήσεις και όχι… αποκόμματα.

Οι κρίσεις που χτύπησαν τη χώρα και η διαχείρισή τους από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επιβεβαιώνει αυτή την ανάγκη. Και δεν είναι λίγοι που βλέπουν πως ακόμη και το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά δεν δύναται να δώσει λύσεις σε μια ενδεχόμενη εκλογική μάχη με την απλή αναλογική που δεν θα επιτρέψει τη συγκρότηση κυβέρνησης.

Αν οι μαθητές του Μινώταυρου είχαν τη δύναμη να σπρώξουν τον Προκόπη Παυλόπουλο και τον έπειθαν να κάνει κόμμα τώρα θα επιβεβαιωνόταν η ρήση του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ, σύμφωνα με την οποία «όποιος απομακρύνεται από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Σε κάθε περίπτωση, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει: «Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα»…

https://www.liberal.gr/