«Καθαρό» μήνυμα της Αθήνας: Το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο «βαρίδι» στο κτίσιμο της νέας Λιβύης

Τι σημαίνει η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Λιβύη

Νίκος Μελέτης

Το πέρασμα της Λιβύης στην επόμενη φάση, στην ομαλοποίηση στο εσωτερικό και στην επανένταξη στη διεθνή κοινότητα, προϋποθέτει την απομάκρυνση όλων των ξένων στρατευμάτων, την διακοπή της κηδεμονίας από εξωτερικούς παράγοντες και αποκοπή από τα βαρίδια του «ανώμαλου» και μη συμβατού με τη διεθνή νομιμότητα παρελθόντος της χώρας.

Και σε αυτό το αμαρτωλό παρελθόν συμπεριλαμβάνεται φυσικά το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο οριοθέτησης ΑΟΖ που ήταν το ταπεινωτικό αντάλλαγμα που επέβαλε στο καθεστώς Σαρατζ η Τουρκία προκειμένου να παρέμβει στον Εμφύλιο της Λιβύης και να διασώσει τον Σαρατζ από την επίθεση που είχε εξαπολύσει εναντίον της Τρίπολης ο στρατηγός Χαφτάρ.

Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην Τρίπολη έγινε σε ένα δύσκολο περιβάλλον, καθώς ο πρωθυπουργούς Μ. Ντιμπειντά, δεν έχει κρύψει τα φιλικά αισθήματα του προς την Τουρκία και την εξάρτηση του από το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Εξάλλου για κάθε λιβυκή κυβέρνηση είναι εξαιρετικά δύσκολο ειδικά σε περιόδους ρευστότητας όπως η τωρινή να αποδεχθεί συζήτηση που αμφισβητεί το τουρκολιβυκό Μνημόνιο.Ένα Μνημόνιο που έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά είναι συμφωνημένο μεταξύ δυο χωρών και έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ και πρόκειται για μια συμφωνία που προσφέρει ως «λάφυρο» στη Λιβύη μια περιοχή σχεδόν 37 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων μεγάλο μέρος της οποίας είναι ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Αυτή ήταν και η μεγάλη παγίδα που έχει στήσει η Τουρκία στην Ελλάδα καθώς κάθε λιβυκή κυβέρνηση θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση εάν αποδεχθεί την ελληνική ένσταση και αποδεχθεί την αμφισβήτηση του Τουρκολυβικου Μνημονίου, ενώ και στο Κάιρο η τουρκική στάση βρίσκει ευήκοα ώτα, καθώς δεν θα βρεθεί εύκολα Αιγυπτιακή κυβέρνηση η οποία θα απορρίψει τις τουρκικές προτάσεις για οριοθέτηση της υποτιθέμενης μεταξύ τους ΑΟΖ (εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου) που θα προσφέρει δυτικά του 28ου μεσημβρινού μερικές χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας στην Αίγυπτο.

Εξάλλου ο προσωρινός πρωθυπουργός της Λιβύης έσπευσε από την αρχή να διευκρινίσει ότι ο ίδιος σέβεται τις συμφωνίες με την Τουρκία και ότι θέλει να συνεχίσει τις συνομιλίες με την Ελλάδα και την Τουρκία αλλά «το συμφέρον της χώρας του, είναι πάνω από το συμφέρον των άλλων χωρών».

Η Ελλάδα στο υψηλότερο επίπεδο διεμήνυσε ότι το θέμα του Τουρκολιβυκού Μνημονίου είναι ανοικτό και θα επισκιάζει διαρκώς τις σχέσεις της Λιβύης με την Ελλάδα αλλά και την Ε.Ε.

Η δήλωση του Κ.Μητσοτάκη ότι το «γράψιμο της νέας σελίδας στις σχέσεις σημαίνει το σβήσιμο των λαθών» και ότι η «γεωγραφία δεν καθορίζεται με τεχνητές γραμμές αλλά προϋπόθεση για τις σχέσεις αποτελεί η ακύρωση του παράνομου εγγράφου που «δεν έχει καμία νομική ισχύ», καθώς και η συμφωνία για συγκρότηση Κοινής Επιτροπής που θα εξετάσει το θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με τη Λιβύη, θέτει σε νέο πλαίσιο τις σχέσεις των δυο χωρών αλλά και τις σχέσεις της Λιβύης με την Ε.Ε. που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας.

Οι Κοινές Επιτροπές εφόσον τελικά συγκροτηθούν οφείλουν να συζητήσουν το θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στην βάση του Δικαίου της θάλασσας που αποτελεί και κοινοτικό κεκτημένο. Τότε εκ των πραγμάτων η συζήτηση θα προσκρούσει στον «ελέφαντα στο δωμάτιο», το τουρκολιβυικό Μνημόνιο το οποίο αποτελεί την εμβληματική περίπτωση παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.

Ο Κ. Μητσοτάκης στις συναντήσεις που είχε με την ηγεσία της Λιβύης υπενθύμισε ότι η Λιβύη ήταν αυτή που στον τελευταίο γύρο των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα το 2010 είχε καταθέσει συγκεκριμένο χάρτη ως βάση συζήτησης, ο οποίος όχι μόνο δεν προέβλεπε την ύπαρξη θαλασσίων συνόρων μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας (όπως έκανε 9 χρόνια αργότερα το τουρκολιβυκό Μνημόνιο) αλλά αποτύπωνε τη λιβυκή πρόταση για ύπαρξη Τριεθνούς σημείου συνάντησης της ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης Ελλάδας και Αιγύπτου.

Και βεβαίως η αναφορά του πρωθυπουργού στο ότι διακόπηκαν οι συνομιλίες το 2010 παραπέμπει στον χάρτη που είχε προτείνει τότε η Λιβυκή κυβέρνηση που δεν είχε καμία σχέση με αυτό που προβλήθηκε εννιά χρόνια αργότερα με το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, καθώς αποτύπωνε τριεθνές σημείο συνάντησης των ΑΟΖ της Ελλάδας της Αιγύπτου και της Λιβύης!

Πηγή: liberal.gr