Τσίπρας ή Ερντογάν: ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος;

Γράφει ο δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός

«Είναι χαρακτηριστική η στάση του κόμματός του στα θέματα ιθαγένειας, ένταξης προσφύγων και μεταναστών, δικαιωμάτων LGBT, αστυνομικής βίας, ή στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών…».
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμβάλει σημαντικά στην εγκαθίδρυση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας στην ήπειρο μας και πέραν αυτής με τις κοινές πολιτικές που έχει αναπτύξει. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό η Ένωση είναι αντιμέτωπη με πολλές προκλήσεις όπως η προσφυγική κρίση, η ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία…».

Παρέθεσα αποσπάσματα από δύο διαφορετικά κείμενα που διάβασα την περασμένη Κυριακή. Είναι γραμμένα από δύο… προέδρους. Το πρώτο είναι άρθρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, Αλέξη Τσίπρα, στην εφ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Και το δεύτερο από τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, σε μήνυμά του για την ημέρα της Ευρώπης.

Θα μπορούσε κάλλιστα, ό δεύτερος πρόεδρος, της Τουρκίας, να συμπεριλάβει στο μήνυμά του, όσα έγραψε ο πρώτος πρόεδρος, του ΣΥΡΙΖΑ, πλην βεβαίως της αναφοράς στους LGBT+JDWS….και τις λοιπές, περίπου 60, «αποκλίνουσες συνιστώσες». Ως γνωστόν στο «ανοιχτό» Ισλάμ, τύπου Πακιστάν, οι LGBT, όταν εντοπίζονται, αν δεν λιθοβοληθούν, τους ανεβάζουν στον τρίτο ή τέταρτο όροφο ενός κτιρίου και σπρώχνονται στο κενό για να βρουν φρικτό θάνατο, προς απόλαυση του μαινόμενου πλήθους των «πιστών». (Και μετά αναρωτιέται ο μεμέτης Ερντογάν, γιατί υπάρχει ισλαμοφοβία. Δεν είναι «φοβία», λέξη που χαρακτηρίζει μια ίσως νοσηρή κατάσταση. Αλλά πραγματικός φόβος, πολύ ανθρώπινο συναίσθημα, για κάτι απειλητικό. Φοβάται και τρέμει η γηραιά και εκλεπτυσμένη Ευρώπη, τα ισλαμικά γκέτο στις μεγαλουπόλεις της. Και είναι γνωστό πως στις περισσότερες, περίκλειστες αυτές περιοχές, επικρατεί η Σαρία, ο «ιερός» μωαμεθανικός νόμος, που πολύ δύσκολα εισέρχεται κάποιος, χωρίς την άδεια της ισλαμικής πολιτοφυλακής. Εξάλλου, και ας το χωνέψουν αυτό οι χαζοχαρούμενοι «δικαιωματιστές», το Ισλάμ διαιρεί τον πλανήτη σε δύο ζώνες: Το Νταρ αλ Ισλάμ, τον «οίκο του θεού», οι ισλαμικές χώρες και στο Νταρ αλ Χαρμπ, τον «οίκο του πολέμου», οι υπόλοιπες. Επιδίωξη κάθε καλού μωαμεθανού είναι να γίνει όλη η γη, οίκος του θεού τους, να σκοτεινιάσει ο φωτεινός μας πλανήτης μας).

Επανέρχομαι στα μηνύματα. Ο Ερντογάν, δικτάτορας όντας, ψεύδεται, διαστρέφει, κατηγορεί, απειλεί, δολοφονεί, λεηλατεί λαούς, φυλακίζει ανεξέλεγκτα, τρομοκρατεί, επιδεικνύει με νοσηρή θρησκευτικότητα τα πιστεύω του, χτίζει φαραωνικά παλάτια, ονειροφαντάζεται μεγαλεία τύπου Μεχμέτ του εγκληματία, που κακώς τον ονομάζουμε Πορθητή. Είναι χιτλερίσκος της σήμερον. Γι’ αυτόν, δεν είναι κρυφό, η ιδανική κατάσταση θα ήταν να εισβάλλουν, στην Ελλάδα πρωτίστως, και στην Ευρώπη, εκατομμύρια λαθρομεταναστών, οι οποίοι με ένα νεύμα του, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, θα ανεμίζουν το σπαθί του Ισλάμ και θα αποκεφαλίζουν στο γόνατο τους «απίστους».

Όλοι μας, πλην του προέδρου κ. Τσίπρα, θυμόμαστε τον Έβρο και τις επιθέσεις των βασιβουζούκων, συνεπικουρούμενων από τον τουρκικό στρατό, για την άλωση της πατρίδας μας. (Δόξα και τιμή στην ελληνική αστυνομία- την οποία κατηγορεί για βία- και τις Ειδικές Δυνάμεις του στρατού μας, που αναχαίτισαν τις αφιονισμένες ορδές). Ο κ. Τσίπρας, ο προοδευτικός δημοκράτης και υπερασπιστής ανύστακτος των «προσφύγων και μεταναστών», συμφωνεί απόλυτα με τα λεγόμενα και τις επιδιώξεις του Ερντογάν, για υποδοχή, τακτοποίηση και άμεση ιθαγένεια των λαθρομεταναστών. Για ποια προβλήματα κατηγορεί την Ευρώπη ο Τούρκος πρόεδρος; Για την προσφυγική κρίση, την ισλαμοφοβία και την ξενοφοβία. Για ποια προβλήματα κατηγορεί την πατρίδα μας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Για τα θέματα ιθαγένειας, ένταξης προσφύγων και μεταναστών. Σε τι διαφέρουν οι δύο φράσεις; Σε τίποτε. Λένε περίπου το ίδιο πράγμα. Τι συμπεραίνουμε από την ταύτιση απόψεων Ερντογάν και Τσίπρα; Ότι ένας σούπερ δημοκράτης, αριστερός αντιφασίστας, υποστηρίζει τα ίδια πράγματα με έναν αληθινό φασίστα, που τρομοκρατεί τον λαό του και κατάντησε καρκίνωμα, όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής, αλλά της υφηλίου.

Επικαλείται ο κ. Τσίπρας και την, κατ’ αυτόν, συμφωνία, προδοσία για την πλειονότητα του λαού, των Πρεσπών. Να θυμίσω ότι ο πρώτος που πανηγύριζε και έστελνε συγχαρητήρια για την «συμφωνία» ήταν ο Ερντογάν. Γιατί άραγε; (Να υπενθυμίσω την αειθαλή φράση των αρχαίων: «Επαινούμενος γαρ υπό των πολεμίων, αγωνιώ μη τι κακόν είργασμαι». Όταν σε επαινούν οι εχθροί σου, πρέπει να αγωνιάς, μήπως διαπράττεις κάτι πολύ κακό. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για ανθρώπους, που στα νιάτα τους, είχαν στο προσκεφάλι τους, ως μόνιμο ανάγνωσμα, το «Κεφάλαιο» του Μαρξ). Ο Ερντογάν πανηγύριζε, γιατί ήταν βασική επιδίωξή του η αναγνώριση των Σκοπίων με το ιστορικό μας όνομα, και για να ταπεινώσει την Ελλάδα και για να προσεταιριστεί τους Σκοπιανούς, υποστηρίζοντας ασμένως την εθνική τους υπόθεση. Τα πέτυχε και τα δύο.

Και κάτι άλλο. Από την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών και εντεύθεν αποθηριώθηκαν οι Τούρκοι, ήταν γι’ αυτούς κριτήριο για να διαπιστώσουν κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα όσια και τα ιερά μας. Η υπογραφή Κοτζιά, υπό το βλέμμα και το ειρωνικό μειδίαμα του «αγραβάτωτου», έστειλε το σαφές μήνυμα στο εξ ανατολών αρπακτικό: Εφ’ όσον παρέδωσαν το όνομα της Μακεδονίας, γιατί να μην παραδώσουν και το μισό Αιγαίο ή την Κύπρο; (Και να μην φανεί ότι υπερασπίζομαι και αμνηστεύω τους νυν κυβερνώντες. Θα έπρεπε την επόμενη της εκλογής τους να θέσουν θέμα, να διεξάγουν δημοψήφισμα και ας την Μέρκελ να χοροπηδά από θυμό…).

Σε τι διαφέρει, λοιπόν, η μομφή, όχι στο κόμμα του κ. Μητσοτάκη, αλλά στην Ελλάδα, ότι δεν τηρεί την «συμφωνία» των Πρεσπών, από αυτά που κατά καιρούς εκστομίζουν οι Τούρκοι; Τα ίδια ακριβώς θα μπορούσε να πει και ο κάθε λακές του Ερντογάν, που υποδύεται τον υπουργό, σαν αυτό το απύθμενης θρασύτητας μειράκιο, που έστειλε στην Θράκη και, σαν τα βοσκηματώδη τετράποδα, αναμηρύκαζε τα ψεύδη του αποστολέα του.

Αυτή είναι η τραγική κατάσταση σήμερα της πατρίδας μας. Από την μια, να έχεις έναν τέως πρωθυπουργό και νυν αρχηγό της αντιπολίτευσης, που οι θέσεις του ταυτίζονται με τις κρανιοκενείς τσιρίδες του μεγαλύτερου εχθρού μας και από την άλλη, μια κυβέρνηση, που όταν καταγγέλλει, όπως ο κ. Δένδιας, τις αθλιότητές και τις προκλήσεις του Ερντογάν, θεωρεί ότι έπραξε μέγα εθνικό έργο. Όταν έρθει η ώρα για το Ναι ή το μεγάλο Όχι, θα κριθούν…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος- Κιλκίς