Αυτός ήταν και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ
Γιάννης Σιδέρης
Eurokinissi
Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Μία ακόμα δεν πειράζει. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αυτογνωσία. Δεν έχουν κατανοήσει ότι το «αντισύριζα μέτωπο» το δημιούργησαν οι ίδιοι. Αντιθέτως, βαυκαλίζονται ότι το δημιούργησαν τα «πετσωμένα ΜΜΕ». Έτσι απεκδύονται ευθυνών αυτοανάλυσης και αυτοκριτικής.
Όμως το Μέτωπο προϋπήρχε. Άρχισε να δημιουργείται ως αντίδραση στις πλατείες της αγανάκτησης. Όχι γι’ αυτές καθεαυτές, αλλά για την τραμπούκικη συμπεριφορά των οπαδών του.
Τότε που ο Τσίπρας έλεγε ή εμείς ή αυτοί, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Τότε που οι τοπικές του οργανώσεις αναρτούσαν στην επαρχία αφίσες βουλευτών του ΠΑΣΟΚ με την επισήμανση «καταζητείται».
Τότε που ο Αλέξης τους απειλούσε δεν θα τολμάτε να βγαίνετε από τα σπίτια σας. Τότε που έδερναν τον Χατζηδάκη, κυνηγούσαν τον ηλικιωμένο Κακλαμάνη, έδερναν τον εκλεγμένο πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαζε μιλιά γιατί κατανοούσε την… δίκαιη οργή του λαού.
Τότε που χωρίς αιδώ, από τη μια αυτοί, από την άλλη οι Χρυσαυγίτες, διέλυαν την παρέλαση της Θεσσαλονίκης και έδιωχναν κακήν κακώς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τότε που οι «Μένουμε Ευρώπη» ήταν γερμανοτσολιάδες, προδότες και νενέκοι.
Γι’ αυτά, εν τηλεγραφική συντομία, αν και έκαναν πολλά περισσότερα, ποτέ δεν ζήτησαν συγγνώμη. Από ένα μέρος του λαού δεν ξεχνιούνται. Ήταν η πρώτη μαγιά της δημιουργίας του «αντισύριζα μετώπου».
Μετά ήρθαν και τα άλλα. Οι υποσχέσεις ότι θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο ένα άρθρο. Και η ηρωική διαπραγμάτευση που λίγο έλειψε να στείλει τη χώρα στον Τρίτο Κόσμο. Αλλά κυρίως οι διαψεύσεις όσων είχαν πιστέψει ότι θα απαλλαγούν με μαγικό τρόπο από το βραχνά των μνημονίων και των δικών τους χρεών και περικοπών.
Τότε ήταν που διευρύνθηκε αυθορμήτως το μέτωπο. Περιέλαβε στις τάξεις του και τους απογοητευμένους της μεσαίας τάξης που δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική. Αυτοί, αντί να οικτίρουν εαυτόν γιατί πίστεψαν ότι ο γάιδαρος μπορεί να πετάξει, θύμωσαν με τον Τσίπρα που δεν του φύτεψε φτερά.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με την επιθετική εχθροπάθεια. Μπορεί να μην τη βγάζει πλέον στο δρόμο, αλλά την εκφράζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συντηρώντας την ανθρωποφαγία.
Δεν ήταν πρόβλημα μια σεξιστική ανοησία που είπε μια προβεβλημένη στα σποτάκια του κόμματος ηθοποιός, ότι η ΕΡΤ προβάλλει την Μαρία Σάκκαρη ( τη μεγαλύτερη δηλαδή τενίστριά μας), επειδή «έχει γκόμενο τον γιο του Πρωθυπουργού».
Σαφώς πολλούς τους ξάφνιασε δυσάρεστα - και - γιατί προέρχεται από ένα κόμμα που κάποτε ήταν το πλέον φεμινιστικό, ενώ και τώρα, θεατρικά και κραυγαλέα προβάλει το «metoo» (αρκεί βέβαια να μην αφορά την Σάκκαρη και τις εργαζόμενες συντρόφισσες στην Πρεσβεία της Βενεζουέλας).
Δυσάρεστη ήταν ωστόσο η ανυπαρξία αντίδρασης στη χυδαιότητα, όσο και η ομόθυμη αποδοχή που βρήκε ο ισχυρισμός στα social, από λογαριασμούς που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο δυο εκτός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «συνεργαζόμενοι», ο Νίκος Μπίστης και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, αντέδρασαν και το καταδίκασαν. Επί προσθέτως και μία κάπως γνωστή συριζαία δημοσιογράφος, αλλά με πολύ τακτ απέναντι στην ηθοποιό. Τσιμουδιά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι βουλευτίνες του, το τμήμα των δικαιωματιστών.
Όσο για τους οπαδούς, και όχι μόνο τα ανώνυμα troll του, βρήκαν την χειρότερη χαμερπή δικαιολογία της ενασχόλησής τους. Ασχολούνται (επιθετικά έως και με μίσος) με τις προσωπικές υποθέσεις της Σάκκαρη, γιατί η ίδια λέει το δημοσιοποίησε και «το μητσοτακέικο το εκμεταλλεύεται». Απόδειξη ότι τα «πετσωμένα ΜΜΕ» ασχολούνται με το θέμα.
Βασικά κανένα σοβαρό ΜΜΕ δεν ασχολείται. Ασχολούνται πολλές ιστοσελίδες, όπως ασχολούνται με όλους όσους έχουν μια κάποια δημοσιότητα. Όχι μόνο με γνωστούς τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές, αλλά και με μικρότερης εμβέλειας ομότεχνούς τους. Ακόμη και με τους έρωτες των πρόσκαιρων πρωταγωνιστών διαφόρων ριάλιτι επιβίωσης.
Ναι δεν είναι αυτή Αριστερά. Αριστερά του επιθετικού κουτσομπολιού, της μισανθρωπίας, της δολοφονίας χαρακτήρων, και της χαράς που αποκλείστηκε η Σάκκαρη. Η Αριστερά -όπου κυβέρνησε - ήταν σκληρή, ήταν αντιδημοκρατική, αλλά δεν ήταν φτηνή. Ή όπως έγραψε ο Νίκος Μπίστης «ποτέ τα πέτρινα χρόνια η Αριστερά δεν είχε σχέση με την ανοησία και τη χυδαιότητα».
Ίσως γι’ αυτό. Γιατί τα πέτρινα χρόνια διηθούν τους ανθρώπους και κρατούν τους ποιοτικότερους. Τα πέτρινα χρόνια απορρίπτουν τη φύρα.
Eurokinissi
Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Μία ακόμα δεν πειράζει. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αυτογνωσία. Δεν έχουν κατανοήσει ότι το «αντισύριζα μέτωπο» το δημιούργησαν οι ίδιοι. Αντιθέτως, βαυκαλίζονται ότι το δημιούργησαν τα «πετσωμένα ΜΜΕ». Έτσι απεκδύονται ευθυνών αυτοανάλυσης και αυτοκριτικής.
Όμως το Μέτωπο προϋπήρχε. Άρχισε να δημιουργείται ως αντίδραση στις πλατείες της αγανάκτησης. Όχι γι’ αυτές καθεαυτές, αλλά για την τραμπούκικη συμπεριφορά των οπαδών του.
Τότε που ο Τσίπρας έλεγε ή εμείς ή αυτοί, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Τότε που οι τοπικές του οργανώσεις αναρτούσαν στην επαρχία αφίσες βουλευτών του ΠΑΣΟΚ με την επισήμανση «καταζητείται».
Τότε που ο Αλέξης τους απειλούσε δεν θα τολμάτε να βγαίνετε από τα σπίτια σας. Τότε που έδερναν τον Χατζηδάκη, κυνηγούσαν τον ηλικιωμένο Κακλαμάνη, έδερναν τον εκλεγμένο πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαζε μιλιά γιατί κατανοούσε την… δίκαιη οργή του λαού.
Τότε που χωρίς αιδώ, από τη μια αυτοί, από την άλλη οι Χρυσαυγίτες, διέλυαν την παρέλαση της Θεσσαλονίκης και έδιωχναν κακήν κακώς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τότε που οι «Μένουμε Ευρώπη» ήταν γερμανοτσολιάδες, προδότες και νενέκοι.
Γι’ αυτά, εν τηλεγραφική συντομία, αν και έκαναν πολλά περισσότερα, ποτέ δεν ζήτησαν συγγνώμη. Από ένα μέρος του λαού δεν ξεχνιούνται. Ήταν η πρώτη μαγιά της δημιουργίας του «αντισύριζα μετώπου».
Μετά ήρθαν και τα άλλα. Οι υποσχέσεις ότι θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο ένα άρθρο. Και η ηρωική διαπραγμάτευση που λίγο έλειψε να στείλει τη χώρα στον Τρίτο Κόσμο. Αλλά κυρίως οι διαψεύσεις όσων είχαν πιστέψει ότι θα απαλλαγούν με μαγικό τρόπο από το βραχνά των μνημονίων και των δικών τους χρεών και περικοπών.
Τότε ήταν που διευρύνθηκε αυθορμήτως το μέτωπο. Περιέλαβε στις τάξεις του και τους απογοητευμένους της μεσαίας τάξης που δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική. Αυτοί, αντί να οικτίρουν εαυτόν γιατί πίστεψαν ότι ο γάιδαρος μπορεί να πετάξει, θύμωσαν με τον Τσίπρα που δεν του φύτεψε φτερά.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με την επιθετική εχθροπάθεια. Μπορεί να μην τη βγάζει πλέον στο δρόμο, αλλά την εκφράζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συντηρώντας την ανθρωποφαγία.
Δεν ήταν πρόβλημα μια σεξιστική ανοησία που είπε μια προβεβλημένη στα σποτάκια του κόμματος ηθοποιός, ότι η ΕΡΤ προβάλλει την Μαρία Σάκκαρη ( τη μεγαλύτερη δηλαδή τενίστριά μας), επειδή «έχει γκόμενο τον γιο του Πρωθυπουργού».
Σαφώς πολλούς τους ξάφνιασε δυσάρεστα - και - γιατί προέρχεται από ένα κόμμα που κάποτε ήταν το πλέον φεμινιστικό, ενώ και τώρα, θεατρικά και κραυγαλέα προβάλει το «metoo» (αρκεί βέβαια να μην αφορά την Σάκκαρη και τις εργαζόμενες συντρόφισσες στην Πρεσβεία της Βενεζουέλας).
Δυσάρεστη ήταν ωστόσο η ανυπαρξία αντίδρασης στη χυδαιότητα, όσο και η ομόθυμη αποδοχή που βρήκε ο ισχυρισμός στα social, από λογαριασμούς που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο δυο εκτός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «συνεργαζόμενοι», ο Νίκος Μπίστης και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, αντέδρασαν και το καταδίκασαν. Επί προσθέτως και μία κάπως γνωστή συριζαία δημοσιογράφος, αλλά με πολύ τακτ απέναντι στην ηθοποιό. Τσιμουδιά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι βουλευτίνες του, το τμήμα των δικαιωματιστών.
Όσο για τους οπαδούς, και όχι μόνο τα ανώνυμα troll του, βρήκαν την χειρότερη χαμερπή δικαιολογία της ενασχόλησής τους. Ασχολούνται (επιθετικά έως και με μίσος) με τις προσωπικές υποθέσεις της Σάκκαρη, γιατί η ίδια λέει το δημοσιοποίησε και «το μητσοτακέικο το εκμεταλλεύεται». Απόδειξη ότι τα «πετσωμένα ΜΜΕ» ασχολούνται με το θέμα.
Βασικά κανένα σοβαρό ΜΜΕ δεν ασχολείται. Ασχολούνται πολλές ιστοσελίδες, όπως ασχολούνται με όλους όσους έχουν μια κάποια δημοσιότητα. Όχι μόνο με γνωστούς τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές, αλλά και με μικρότερης εμβέλειας ομότεχνούς τους. Ακόμη και με τους έρωτες των πρόσκαιρων πρωταγωνιστών διαφόρων ριάλιτι επιβίωσης.
Ναι δεν είναι αυτή Αριστερά. Αριστερά του επιθετικού κουτσομπολιού, της μισανθρωπίας, της δολοφονίας χαρακτήρων, και της χαράς που αποκλείστηκε η Σάκκαρη. Η Αριστερά -όπου κυβέρνησε - ήταν σκληρή, ήταν αντιδημοκρατική, αλλά δεν ήταν φτηνή. Ή όπως έγραψε ο Νίκος Μπίστης «ποτέ τα πέτρινα χρόνια η Αριστερά δεν είχε σχέση με την ανοησία και τη χυδαιότητα».
Ίσως γι’ αυτό. Γιατί τα πέτρινα χρόνια διηθούν τους ανθρώπους και κρατούν τους ποιοτικότερους. Τα πέτρινα χρόνια απορρίπτουν τη φύρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε