Έριξε λευκή πετσέτα
Γιάννης Σιδέρης
Eurokinissi
Είναι να μη σε επιλέξει το πεπρωμένο. Και τον ΣΥΡΙΖΑ τον… επέλεξε κατά πως φαίνεται από την ομιλία του κ. Τσίπρα, στην Προγραμματική Συνδιάσκεψη του κόμματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος -είπε- να κερδίσει τις επόμενες εκλογές για να γλυτώσει την χώρα από τα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πάντως, αυτή τη φορά δεν φάνηκε τόσο σίγουρος, όπως τον Ιούλιο του 2019 που δήλωνε: «Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσουμε τις εκλογές». Τώρα εξέφρασε την αναγκαιότητα «να νικήσουμε έστω και με μία ψήφο, εξέλιξη που θα ανοίξει το δρόμο για την προοδευτική διακυβέρνηση και θα αποτρέψει διπλές κάλπες»!
Αυτό καταδεικνύει ήδη δυο παραδοχές: Ότι αποδέχεται πλέον τα συμπεράσματα των κατασυκοφαντημένων «πληρωμένων» δημοσκοπήσεων, και ξέρει ότι υπολείπεται σε ψήφους. Δεύτερο ότι αν δεν νικήσει έστω και με μία ψήφο, δεν θα επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας. Κατανοεί δηλαδή ότι δεν έχει το πολιτικό έρεισμα και την ηθική νομιμοποίηση να υπερκεράσει το πρώτο κόμμα.
Τα δημοσκοπικά δεδομένα αλλάζουν κάποτε. Η εμπειρία όμως δείχνει ότι ποτέ τόσο σύντομα, εφόσον δεν υπάρξουν κατακλυσμιαίες αλλαγές. Το κοινωνικό σώμα αργεί να μεταστραφεί, αλλά όταν μεταστρέφεται κατασταλάζει για διάστημα σαφώς μεγαλύτερο των δύο χρόνων που απομένουν ως τις εκλογές.
Άλλωστε ο Μητσοτάκης έχει το «μαχαίρι και το πεπόνι». Αν δει ότι αλλάζουν οι διαθέσεις του κόσμου, απλώς θα πάει σε εκλογές για να προλάβει.
Οπότε όλη αυτή η φιλολογία περί προοδευτικών κυβερνήσεων συνεργασίας, δεν έχει κανένα αντίκρισμα. Πρόκειται περί όνου σκιάς. Εξυπηρετεί δευτερεύουσες κομματικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Να δείξει ότι δημιουργεί προοπτική προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, και ει δυνατόν, να προσελκύσει οπαδούς των υπολοίπων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, ως αυτός που προτάσσει ελπίδα για μια κυβερνώσα Αριστερά.
Άλλωστε ακόμη και με μία ψήφο διαφορά να νικούσε, δεν υπάρχουν οι φίλιες δυνάμεις που θα συγκροτούσαν μαζί του κυβέρνηση. Το με ποιους, την πλήρη ένδεια συμμάχων δηλαδή, την προσδιόρισε στην ομιλία του ο Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με το ΚΙΝΑΛ και την ανοχή των υπολοίπων κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης».
Δηλαδή μια κυβέρνηση που δεν θα έχει την πλειοψηφία, αλλά θα χρειαστεί την ανοχή του ΚΚΕ και του ΜεΡΑ 25! Και έτσι θα μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα! (πέραν βέβαια του σουρεαλισμού: Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από το ΚΙΝΑΛ για τα μεγαλεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα θέλει προοδευτική συγκυβέρνηση μαζί του! Και πέραν επίσης του γεγονότος ότι το 70-75% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ, δεν θέλει ούτε να βλέπει ούτε να ακούει για ΣΥΡΙΖΑ!).
Ενώ κατά τη διάρκεια των εργασιών της συνδιάσκεψης υπήρξαν και στελέχη με ενδιαφέροντα προβληματισμό, ο Τσίπρας επιστράτευσε τον γνωστό βερμπαλισμό του. Ήταν βέβαια αυτός ο βερμπαλισμός που τους έκανε κυβέρνηση, αλλά και είναι αυτός που καταδεικνύει την ελαφρότητα του κόμματος.
Μια ένδειξη ήταν η αποστροφή του όταν είπε: «Αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά». Έτσι θα δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα «ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού» - φανταζόμαστε ότι οι κεντρώοι, «πατείς με πατώ σε», θα προσέλθουν να τον ψηφίσουν!
Παράλληλα, επειδή Τσίπρας είναι αυτός, έκλεισε το μάτι στους ανεμβολίαστους λέγοντας ότι όλες οι αυταρχικές δυνάμεις όταν διαβλέπουν το τέλος τους καταφεύγουν πάντα στην ίδια συνταγή: Στο διχασμό, τη διάσπαση της κοινωνίας, την κοινωνική και πολιτική όξυνση. Οι εμβολιασμένοι κατά των ανεμβολίαστων, το συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας κατά των νέων, οι τοπικές κοινωνίες κατά των προσφύγων».
Τσάμπα πήγε η σοβαρή τοποθέτηση προηγουμένως του βουλευτή Γιαννη Μπουρνούς, που μεταξύ άλλων είχε επισημάνει ότι το κείμενο της Συνδιάσκεψης δεν εστιάζει όσο πρέπει στον επαίσχυντο ρόλο της ΕΕ, και «δεν ασχολείται καθόλου με τις επιδράσεις έξι χρόνων προσφυγικής κρίσης στις τοπικές κοινωνίες των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που έχουν οδηγήσει σε ιδεολογική ηγεμονία της ακροδεξιάς».
Η ανωτέρω τοποθέτηση του βουλευτή, παρότι είναι παραδοχή ότι την προσφυγική κρίση δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ (έξι χρόνια, δηλαδή από το 2015), είναι σοβαρή και συζητήσιμη.
Αλλά για τον Τσίπρα τα σοβαρά απάδουν. Θεωρεί ότι είναι πιο εύκολο να το ρίχνει και αυτό στην κυβέρνηση. Δηλαδή ο Μητσοτάκης έκανε τις τοπικές κοινωνίες να στραφούν κατά των μεταναστών!
Όντως είναι πιο εύκολο. Αναρωτιέται όμως κανείς αν είναι και παραγωγικό. Και πως ακούγονται αυτά στους κεντρώους, τώρα που θα τους προσελκύσει στρίβοντας αριστερά, με πρόγραμμα «ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού»!
Eurokinissi
Είναι να μη σε επιλέξει το πεπρωμένο. Και τον ΣΥΡΙΖΑ τον… επέλεξε κατά πως φαίνεται από την ομιλία του κ. Τσίπρα, στην Προγραμματική Συνδιάσκεψη του κόμματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος -είπε- να κερδίσει τις επόμενες εκλογές για να γλυτώσει την χώρα από τα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πάντως, αυτή τη φορά δεν φάνηκε τόσο σίγουρος, όπως τον Ιούλιο του 2019 που δήλωνε: «Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσουμε τις εκλογές». Τώρα εξέφρασε την αναγκαιότητα «να νικήσουμε έστω και με μία ψήφο, εξέλιξη που θα ανοίξει το δρόμο για την προοδευτική διακυβέρνηση και θα αποτρέψει διπλές κάλπες»!
Αυτό καταδεικνύει ήδη δυο παραδοχές: Ότι αποδέχεται πλέον τα συμπεράσματα των κατασυκοφαντημένων «πληρωμένων» δημοσκοπήσεων, και ξέρει ότι υπολείπεται σε ψήφους. Δεύτερο ότι αν δεν νικήσει έστω και με μία ψήφο, δεν θα επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας. Κατανοεί δηλαδή ότι δεν έχει το πολιτικό έρεισμα και την ηθική νομιμοποίηση να υπερκεράσει το πρώτο κόμμα.
Τα δημοσκοπικά δεδομένα αλλάζουν κάποτε. Η εμπειρία όμως δείχνει ότι ποτέ τόσο σύντομα, εφόσον δεν υπάρξουν κατακλυσμιαίες αλλαγές. Το κοινωνικό σώμα αργεί να μεταστραφεί, αλλά όταν μεταστρέφεται κατασταλάζει για διάστημα σαφώς μεγαλύτερο των δύο χρόνων που απομένουν ως τις εκλογές.
Άλλωστε ο Μητσοτάκης έχει το «μαχαίρι και το πεπόνι». Αν δει ότι αλλάζουν οι διαθέσεις του κόσμου, απλώς θα πάει σε εκλογές για να προλάβει.
Οπότε όλη αυτή η φιλολογία περί προοδευτικών κυβερνήσεων συνεργασίας, δεν έχει κανένα αντίκρισμα. Πρόκειται περί όνου σκιάς. Εξυπηρετεί δευτερεύουσες κομματικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Να δείξει ότι δημιουργεί προοπτική προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, και ει δυνατόν, να προσελκύσει οπαδούς των υπολοίπων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, ως αυτός που προτάσσει ελπίδα για μια κυβερνώσα Αριστερά.
Άλλωστε ακόμη και με μία ψήφο διαφορά να νικούσε, δεν υπάρχουν οι φίλιες δυνάμεις που θα συγκροτούσαν μαζί του κυβέρνηση. Το με ποιους, την πλήρη ένδεια συμμάχων δηλαδή, την προσδιόρισε στην ομιλία του ο Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με το ΚΙΝΑΛ και την ανοχή των υπολοίπων κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης».
Δηλαδή μια κυβέρνηση που δεν θα έχει την πλειοψηφία, αλλά θα χρειαστεί την ανοχή του ΚΚΕ και του ΜεΡΑ 25! Και έτσι θα μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα! (πέραν βέβαια του σουρεαλισμού: Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από το ΚΙΝΑΛ για τα μεγαλεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα θέλει προοδευτική συγκυβέρνηση μαζί του! Και πέραν επίσης του γεγονότος ότι το 70-75% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ, δεν θέλει ούτε να βλέπει ούτε να ακούει για ΣΥΡΙΖΑ!).
Ενώ κατά τη διάρκεια των εργασιών της συνδιάσκεψης υπήρξαν και στελέχη με ενδιαφέροντα προβληματισμό, ο Τσίπρας επιστράτευσε τον γνωστό βερμπαλισμό του. Ήταν βέβαια αυτός ο βερμπαλισμός που τους έκανε κυβέρνηση, αλλά και είναι αυτός που καταδεικνύει την ελαφρότητα του κόμματος.
Μια ένδειξη ήταν η αποστροφή του όταν είπε: «Αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά». Έτσι θα δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα «ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού» - φανταζόμαστε ότι οι κεντρώοι, «πατείς με πατώ σε», θα προσέλθουν να τον ψηφίσουν!
Παράλληλα, επειδή Τσίπρας είναι αυτός, έκλεισε το μάτι στους ανεμβολίαστους λέγοντας ότι όλες οι αυταρχικές δυνάμεις όταν διαβλέπουν το τέλος τους καταφεύγουν πάντα στην ίδια συνταγή: Στο διχασμό, τη διάσπαση της κοινωνίας, την κοινωνική και πολιτική όξυνση. Οι εμβολιασμένοι κατά των ανεμβολίαστων, το συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας κατά των νέων, οι τοπικές κοινωνίες κατά των προσφύγων».
Τσάμπα πήγε η σοβαρή τοποθέτηση προηγουμένως του βουλευτή Γιαννη Μπουρνούς, που μεταξύ άλλων είχε επισημάνει ότι το κείμενο της Συνδιάσκεψης δεν εστιάζει όσο πρέπει στον επαίσχυντο ρόλο της ΕΕ, και «δεν ασχολείται καθόλου με τις επιδράσεις έξι χρόνων προσφυγικής κρίσης στις τοπικές κοινωνίες των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που έχουν οδηγήσει σε ιδεολογική ηγεμονία της ακροδεξιάς».
Η ανωτέρω τοποθέτηση του βουλευτή, παρότι είναι παραδοχή ότι την προσφυγική κρίση δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ (έξι χρόνια, δηλαδή από το 2015), είναι σοβαρή και συζητήσιμη.
Αλλά για τον Τσίπρα τα σοβαρά απάδουν. Θεωρεί ότι είναι πιο εύκολο να το ρίχνει και αυτό στην κυβέρνηση. Δηλαδή ο Μητσοτάκης έκανε τις τοπικές κοινωνίες να στραφούν κατά των μεταναστών!
Όντως είναι πιο εύκολο. Αναρωτιέται όμως κανείς αν είναι και παραγωγικό. Και πως ακούγονται αυτά στους κεντρώους, τώρα που θα τους προσελκύσει στρίβοντας αριστερά, με πρόγραμμα «ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού»!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε