Δυό φτωχά λόγια για τον αμύθητο πνευματικό πλούτο που λέγεται Μίκης Θεοδωράκης.
Αναβαθμισμένο
Παρόλο που δεν θα είναι μαζί μας με την φυσική του παρουσία, αλλά θα είναι μαζί μας νοητικά, στην καρδιά μας, στην ψυχή μας, δεν μπορώ να μην κλάψω για τον Οικουμενικό και πανανθρώπινο Μίκη όλων των Ελλήνων.
Αξιώθηκα μόνο 2 φορές να τον δω ζωντανά, την μία ένα καλοκαίρι μετά την μεταπολίτευση, μάλλον το 1975, όντας ακόμα μαθητής δούλευα καλοκαιριάτικα στο ξενοδοχείο όπου έμεινε την μια βραδιά και έδωσε συναυλία σε έναν κινηματογράφο , αν πω ότι έγινε σεισμός στο κτίριο όσο διήρκησε η συναυλία θα είναι λίγο.
Μετά από αρκετά χρόνια τον ξαναείδα προς το τέλος της δεκαετίας του 80 στο konzerthaus της Βιέννης σε ευρωπαϊκή περιοδεία, για τον αγώνα της απελευθέρωσης της Κύπρου και την ευαισθητοποίηση του ευρωπαϊκού κοινού στο πρόβλημα της Κύπρου.
Τότε στην Βιέννη ζούσαν ελάχιστοι Έλληνες, το konzerthaus της Βιέννης πολύ μεγάλο-τεράστιο και ήταν γεμάτο όχι με Έλληνες, αλλά με Αυστριακούς, το τι έγινε εκεί δεν μπορώ να το περιγράψω, προς το τέλος είχε ξεσηκώσει ΟΛΟΝ τον κόσμο που χόρευε συρτάκι και όχι μόνο. Και ο κόσμος ζητούσε να ξαναπαίξει, δεν θυμάμαι πόσες φορές ξανάπαιξε.
Δεν μπορώ να πω στο καλό Μίκη μας, γιατί είναι εδώ, για πάντα.
Είμαι σίγουρος ότι και ο Θεός τον έχει σε μια από τις καλύτερες θέσεις.
Μακάρι να μπορούσαμε όλοι οι Έλληνες να έχουμε την ΤΕΡΑΣΤΙΑ καρδιά του Μίκη. Ο Μίκης που συγχωρούσε ΟΛΟΥΣ.
Ήταν ένας από τους ελάχιστους ΕΛΛΗΝΕΣ που είχε αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο, όσο και να μην αρέσει στους ΠΑΣΟΚους, στους αριστερούς και στους ακροδεξιούς.
Ήταν-είναι ένας ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ
Συνεχίζει να είναι για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες και για όλον τον κόσμο θα έλεγα...
Πως γνώρισα τον Τεράστιο Μίκη, τον λατρεμένο Μίκη.
Μικρός, παιδί του δημοτικού σχολείου την περίοδο της χούντας τον άκουγα κάπου-κάπου σε ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Παίζονταν μόνο τα πολιτικά του τραγούδια, όπως είναι αυτονόητο στις Ελληνικές αυτές εκπομπές των ξένων ραδιοφώνων που ήταν ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ στην Ελλάδα της χούντας.
Περισσότερο με σημάδεψε, με έμεινε βαθιά χαραγμένο στην μνήμη μου το τραγούδι ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:
…Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας…
Με ανατρίχιασε παιδί όντας ακόμα, αλλά κάθε φορά που έβαζα τέτοιους σταθμούς και ακούγονταν τραγούδια του, η γιαγιά μου και ο πατέρας μου με μάλωναν και με έλεγαν να το κλείσω γιατί απαγορεύονταν να ακούμε τέτοια.
Μεγάλωσα και τον είδα 2 φορές σε ζωντανές συναυλίες, μια στην πόλη όπου ζω και μια σε πόλη του εξωτερικού, όπου μας έκανε να πετάμε από συγκίνηση και ενθουσιασμό με όλα του τα τραγούδια. Στο εξωτερικό όπου έζησα μερικά χρόνια είχα επισκεφτεί και σπίτια ξένων, οι περισσότεροι από αυτούς, αν όχι όλοι, είχαν κάποιον ή κάποιους δίσκους του Μίκη, ΚΑΙ για αυτό ο Μίκης είναι πανανθρώπινος και παγκόσμιος.
Σε όλη μου την ζωή και κάθε φορά που άκουγα τραγούδια του με συνέπαιρνε ένα μεγάλος συγκινησιακός φόρτος.
Είτε με εικόνα είτε χωρίς εικόνα, κάθε φορά που έβλεπα και άκουγα Μίκη δεν υπήρχε περίγυρος, ήμουν αλλού, το ίδιο με συμβαίνει και σήμερα και θα συνεχίσει…
Στην Βιέννη όπου τον είδα ζωντανά σε έναν πολύ μεγάλο συναυλιακό χώρο, η συγκίνηση μου είναι αδύνατον να λεχθεί με λόγια. Ήμουν ένας Έλληνας στο εξωτερικό όπου συνάντησα και απόλαυσα ένα παγκόσμιο-πανανθρώπινο Έλληνα.
Χαρακτηρίστηκε, όχι από μένα, σαν ένας Έλληνας θεός. Αυτός είναι ο Μίκης ένας Έλληνας θεός που μας ήθελε όλους μονιασμένους και ο οποίος με την μεγαλοψυχία του συγχωρέσε ακόμα και τους βασανιστές του.
Λίγο πριν πεθάνει ο Μίκης έστειλε μια επιστολή στον γγ του ΚΚΕ που μεταξύ άλλων γράφει:
«να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.»
Το ζουμί της επιστολής το εντοπίζω στην φράση:
"να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.
Ναι φίλτατοι, αυτός είναι ο Μίκης, ΑΥΤΟ τον ενδιέφερε πρωτίστως πολιτικά.
Πιστεύω ότι εκτός από το όλο καλλιτεχνικό του έργο και με την πολιτική του διαδρομή, αυτό πρέσβευε και επιθυμούσε ο Μίκης: "να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.
Ο Μίκης έγινε όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες ίνδαλμα, αλλά και για όλον τον κόσμο.
Σήμερα είπε Γερμανός δημοσιογράφος λάτρης του Μίκη, ότι αν σκεφτούμε το πως θα ήταν η Γερμανία και η Ευρώπη όλη, αν αυτά τα ποιήματα που μελοποίησε ο Μίκης μπορούσαν να περάσουν άμεσα στους ευρωπαίους πολίτες, μπορούμε να φανταστούμε μια Ευρώπη πολύ καλύτερη, έναν κόσμο πολύ καλύτερο.
Αυτόματα σκέφτηκα, ότι σαν Έλληνες έχουμε την τύχη και το προνόμιο να μπορούμε να παίρνουμε και να ρουφάμε άμεσα τα μελοποιημένα ποιήματα από τον Μίκη, κάτι που δεν έχουν οι ξένοι, κυρίως λόγω γλώσσας.
Ο Μίκης έγραψε και δικά του κείμενα, δεν είναι γνωστά, έγραψε και πολλά συμφωνικά έργα τα οποία επίσης δεν είναι γνωστά, κατάφερε όμως αυτό το μεγαλείο της συμφωνικής μουσικής να το περάσει, να το παντρέψει στα λαϊκά του τραγούδια -στα μελοποιημένα ποιήματα μεγάλων ποιητών, όχι μόνο Ελλήνων.
Αξιώθηκα μόνο 2 φορές να τον δω ζωντανά, την μία ένα καλοκαίρι μετά την μεταπολίτευση, μάλλον το 1975, όντας ακόμα μαθητής δούλευα καλοκαιριάτικα στο ξενοδοχείο όπου έμεινε την μια βραδιά και έδωσε συναυλία σε έναν κινηματογράφο , αν πω ότι έγινε σεισμός στο κτίριο όσο διήρκησε η συναυλία θα είναι λίγο.
Μετά από αρκετά χρόνια τον ξαναείδα προς το τέλος της δεκαετίας του 80 στο konzerthaus της Βιέννης σε ευρωπαϊκή περιοδεία, για τον αγώνα της απελευθέρωσης της Κύπρου και την ευαισθητοποίηση του ευρωπαϊκού κοινού στο πρόβλημα της Κύπρου.
Τότε στην Βιέννη ζούσαν ελάχιστοι Έλληνες, το konzerthaus της Βιέννης πολύ μεγάλο-τεράστιο και ήταν γεμάτο όχι με Έλληνες, αλλά με Αυστριακούς, το τι έγινε εκεί δεν μπορώ να το περιγράψω, προς το τέλος είχε ξεσηκώσει ΟΛΟΝ τον κόσμο που χόρευε συρτάκι και όχι μόνο. Και ο κόσμος ζητούσε να ξαναπαίξει, δεν θυμάμαι πόσες φορές ξανάπαιξε.
Δεν μπορώ να πω στο καλό Μίκη μας, γιατί είναι εδώ, για πάντα.
Είμαι σίγουρος ότι και ο Θεός τον έχει σε μια από τις καλύτερες θέσεις.
Μακάρι να μπορούσαμε όλοι οι Έλληνες να έχουμε την ΤΕΡΑΣΤΙΑ καρδιά του Μίκη. Ο Μίκης που συγχωρούσε ΟΛΟΥΣ.
Ήταν ένας από τους ελάχιστους ΕΛΛΗΝΕΣ που είχε αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο, όσο και να μην αρέσει στους ΠΑΣΟΚους, στους αριστερούς και στους ακροδεξιούς.
Ήταν-είναι ένας ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ
Συνεχίζει να είναι για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες και για όλον τον κόσμο θα έλεγα...
Μικρός, παιδί του δημοτικού σχολείου την περίοδο της χούντας τον άκουγα κάπου-κάπου σε ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Παίζονταν μόνο τα πολιτικά του τραγούδια, όπως είναι αυτονόητο στις Ελληνικές αυτές εκπομπές των ξένων ραδιοφώνων που ήταν ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ στην Ελλάδα της χούντας.
Περισσότερο με σημάδεψε, με έμεινε βαθιά χαραγμένο στην μνήμη μου το τραγούδι ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:
…Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας…
Με ανατρίχιασε παιδί όντας ακόμα, αλλά κάθε φορά που έβαζα τέτοιους σταθμούς και ακούγονταν τραγούδια του, η γιαγιά μου και ο πατέρας μου με μάλωναν και με έλεγαν να το κλείσω γιατί απαγορεύονταν να ακούμε τέτοια.
Μεγάλωσα και τον είδα 2 φορές σε ζωντανές συναυλίες, μια στην πόλη όπου ζω και μια σε πόλη του εξωτερικού, όπου μας έκανε να πετάμε από συγκίνηση και ενθουσιασμό με όλα του τα τραγούδια. Στο εξωτερικό όπου έζησα μερικά χρόνια είχα επισκεφτεί και σπίτια ξένων, οι περισσότεροι από αυτούς, αν όχι όλοι, είχαν κάποιον ή κάποιους δίσκους του Μίκη, ΚΑΙ για αυτό ο Μίκης είναι πανανθρώπινος και παγκόσμιος.
Σε όλη μου την ζωή και κάθε φορά που άκουγα τραγούδια του με συνέπαιρνε ένα μεγάλος συγκινησιακός φόρτος.
Είτε με εικόνα είτε χωρίς εικόνα, κάθε φορά που έβλεπα και άκουγα Μίκη δεν υπήρχε περίγυρος, ήμουν αλλού, το ίδιο με συμβαίνει και σήμερα και θα συνεχίσει…
Στην Βιέννη όπου τον είδα ζωντανά σε έναν πολύ μεγάλο συναυλιακό χώρο, η συγκίνηση μου είναι αδύνατον να λεχθεί με λόγια. Ήμουν ένας Έλληνας στο εξωτερικό όπου συνάντησα και απόλαυσα ένα παγκόσμιο-πανανθρώπινο Έλληνα.
Χαρακτηρίστηκε, όχι από μένα, σαν ένας Έλληνας θεός. Αυτός είναι ο Μίκης ένας Έλληνας θεός που μας ήθελε όλους μονιασμένους και ο οποίος με την μεγαλοψυχία του συγχωρέσε ακόμα και τους βασανιστές του.
Λίγο πριν πεθάνει ο Μίκης έστειλε μια επιστολή στον γγ του ΚΚΕ που μεταξύ άλλων γράφει:
«να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.»
Το ζουμί της επιστολής το εντοπίζω στην φράση:
"να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.
Ναι φίλτατοι, αυτός είναι ο Μίκης, ΑΥΤΟ τον ενδιέφερε πρωτίστως πολιτικά.
Πιστεύω ότι εκτός από το όλο καλλιτεχνικό του έργο και με την πολιτική του διαδρομή, αυτό πρέσβευε και επιθυμούσε ο Μίκης: "να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου, αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές όπως αυτές της σημερινής ημέρας, λες:
Γιατί Θε μου, τουλάχιστον κάποιους ελάχιστους ανθρώπους γιατί να μην τους έδινες ξανά την νιότη να ξεκινήσουν πάλι να προσφέρουν στις νέες εποχές με τις νέες συγκυρίες;
Έτσι θα γινόταν ακόμα πιο όμορφος ο κόσμος μας.
Μίκη σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου από την ζωή μου-από την ζωή μας, αισθάνομαι ταυτόχρονα με την λύπη που με διακατέχει αυτήν την στιγμή και μια χαρά και ευτυχία που σε έζησα έτσι όπως σε έζησα…
Γιατί Θε μου, τουλάχιστον κάποιους ελάχιστους ανθρώπους γιατί να μην τους έδινες ξανά την νιότη να ξεκινήσουν πάλι να προσφέρουν στις νέες εποχές με τις νέες συγκυρίες;
Έτσι θα γινόταν ακόμα πιο όμορφος ο κόσμος μας.
Μίκη σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου από την ζωή μου-από την ζωή μας, αισθάνομαι ταυτόχρονα με την λύπη που με διακατέχει αυτήν την στιγμή και μια χαρά και ευτυχία που σε έζησα έτσι όπως σε έζησα…
Προστέθηκε αργότερα:
Ο Μίκης Θεοδωράκης, αυτός ο λαϊκός αγωνιστής και ο αμύθητος - πνευματικός πλούτος που δεν είναι μόνο Ελληνικός πλούτος, αλλά οικουμενικός-παγκόσμιος, είπε όχι μόνο μια φορά σε συνεντεύξεις του ότι ακούει Ελλάδα και τρέμει από συγκίνηση, ότι λατρεύει την Ελλάδα με τα όλα της και ότι πιστεύει στο έθνος!
Τόλμα να πεις κάτι τέτοιο για την Ελλάδα, για έθνος κλπ, στους σημερινούς αριστερούς και κομμουνιστές να δούμε τις έχεις να εισπράξεις. Μόνον χλεύη, επίθεση με χαρακτηρισμούς και βρισιές.
Σπάνια συναντάς πατριώτες ‘Έλληνες με τέτοιο πνεύμα δημοκρατικό όπως ο Μίκης…
Τόλμα να πεις κάτι τέτοιο για την Ελλάδα, για έθνος κλπ, στους σημερινούς αριστερούς και κομμουνιστές να δούμε τις έχεις να εισπράξεις. Μόνον χλεύη, επίθεση με χαρακτηρισμούς και βρισιές.
Σπάνια συναντάς πατριώτες ‘Έλληνες με τέτοιο πνεύμα δημοκρατικό όπως ο Μίκης…
Ο Μίκης έγινε όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες ίνδαλμα, αλλά και για όλον τον κόσμο.
Σήμερα είπε Γερμανός δημοσιογράφος λάτρης του Μίκη, ότι αν σκεφτούμε το πως θα ήταν η Γερμανία και η Ευρώπη όλη, αν αυτά τα ποιήματα που μελοποίησε ο Μίκης μπορούσαν να περάσουν άμεσα στους ευρωπαίους πολίτες, μπορούμε να φανταστούμε μια Ευρώπη πολύ καλύτερη, έναν κόσμο πολύ καλύτερο.
Αυτόματα σκέφτηκα, ότι σαν Έλληνες έχουμε την τύχη και το προνόμιο να μπορούμε να παίρνουμε και να ρουφάμε άμεσα τα μελοποιημένα ποιήματα από τον Μίκη, κάτι που δεν έχουν οι ξένοι, κυρίως λόγω γλώσσας.
Ο Μίκης έγραψε και δικά του κείμενα, δεν είναι γνωστά, έγραψε και πολλά συμφωνικά έργα τα οποία επίσης δεν είναι γνωστά, κατάφερε όμως αυτό το μεγαλείο της συμφωνικής μουσικής να το περάσει, να το παντρέψει στα λαϊκά του τραγούδια -στα μελοποιημένα ποιήματα μεγάλων ποιητών, όχι μόνο Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε