Μέχρι το 2500 η Γη θα μπορούσε να είναι ξένη στους ανθρώπους

Για να κατανοήσουν πλήρως και να σχεδιάσουν τις κλιματικές επιπτώσεις σε οποιοδήποτε σενάριο, οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να κοιτάξουν πέρα ​​από το σημείο αναφοράς του 2100. Εκτός εάν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) μειωθούν σημαντικά, η υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 2500 θα κάνει τον Αμαζόνιο άγονο, την αμερικανική μεσοδυτική τροπική και την Ινδία πολύ ζεστό για να ζήσει, σύμφωνα με ομάδα διεθνών επιστημόνων.

“Πρέπει να οραματιστούμε τη Γη που μπορεί να έχουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για να είναι απλή και ζωντανή για αυτούς“, λέει ο Christopher Lyon, μεταδιδακτορικός ερευνητής υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Elena Bennett στο Πανεπιστήμιο McGill. “Εάν αποτύχουμε να εκπληρώσουμε τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού και οι εκπομπές συνεχίζουν να αυξάνονται, πολλά μέρη στον κόσμο θα αλλάξουν δραματικά“.

Οι επιστήμονες έκαναν προβολές παγκόσμιων μοντέλων για το κλίμα που βασίζονταν σε χρονικές προβολές των συγκεντρώσεων ατμοσφαιρικών αερίων του θερμοκηπίου για σενάρια χαμηλού, μεσαίου και υψηλού μετριασμού έως το έτος 2500. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύτηκαν στο Global Change Biology, αποκαλύπτουν μια Γη που είναι ξένη στους ανθρώπους.

Η βλάστηση μετακινείται στους πόλους

Υπό χαμηλά και μεσαία σενάρια μετριασμού-τα οποία δεν πληρούν τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού να περιορίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη σε επίπεδα κάτω των 2 βαθμών Κελσίου, η βλάστηση και οι καλύτερες καλλιεργητικές περιοχές μπορεί να κινηθούν προς τους πόλους. Θα μειωθεί επίσης η έκταση που είναι κατάλληλη για ορισμένες καλλιέργειες. Μέρη με μακρά ιστορία πολιτιστικού και οικοσυστημικού πλούτου, όπως η λεκάνη του Αμαζονίου, μπορεί να γίνουν άγονα.

Τροπικές περιοχές ακατοίκητες

Διαπίστωσαν επίσης ότι το θερμικό στρες μπορεί να φτάσει σε μοιραία επίπεδα για τους ανθρώπους σε τροπικές περιοχές που είναι πυκνοκατοικημένες. Ακόμη και σε σενάρια υψηλού μετριασμού, η ομάδα διαπίστωσε ότι η στάθμη της θάλασσας συνεχίζει να ανεβαίνει λόγω της επέκτασης και της ανάμειξης νερού σε θερμαινόμενους ωκεανούς.

“Αυτές οι προβλέψεις υποδεικνύουν το πιθανό μέγεθος της κλιματικής αναταραχής σε μεγαλύτερες χρονικές κλίμακες και εμπίπτουν στο εύρος των εκτιμήσεων που έγιναν από άλλους”, λέει ο Lyon.

Κοιτάζοντας πέρα από το 2100

Παρόλο που πολλές αναφορές που βασίζονται σε επιστημονικές έρευνες μιλούν για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως η αύξηση των επιπέδων των αερίων του θερμοκηπίου, οι θερμοκρασίες και τα επίπεδα της θάλασσας, οι περισσότερες από αυτές δεν φαίνονται πέρα από τον ορίζοντα του 2100. Για να κατανοήσουν πλήρως και να σχεδιάσουν τις κλιματικές επιπτώσεις σε οποιοδήποτε σενάριο, οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να κοιτάξουν πολύ πέρα από το σημείο αναφοράς 2100, λέει η ομάδα.

“Η Συμφωνία του Παρισιού, τα Ηνωμένα Έθνη και η διακυβερνητική επιτροπή για τις επιστημονικές εκθέσεις αξιολόγησης της κλιματικής αλλαγής, μας δείχνουν τι πρέπει να κάνουμε πριν από το 2100 για να επιτύχουμε τους στόχους μας και τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν το κάνουμε“, λέει ο Lyon. “Αλλά αυτό το σημείο αναφοράς, που χρησιμοποιείται για πάνω από 30 χρόνια, είναι κοντόφθαλμο επειδή οι άνθρωποι που γεννήθηκαν τώρα θα είναι μόλις 70 ετών μέχρι το 2100“.

Οι κλιματικές προβλέψεις και οι πολιτικές που εξαρτώνται από αυτές, δεν πρέπει να σταματήσουν στο 2100, επειδή δεν μπορούν να αντιληφθούν πλήρως το πιθανό μακροπρόθεσμο πεδίο των κλιματικών επιπτώσεων, καταλήγουν οι επιστήμονες.

Επιστημονικό Άρθρο:

Christopher Lyon, Erin E. Saupe, Christopher J. Smith, Daniel J. Hill, Andrew P. Beckerman, Lindsay C. Stringer, Robert Marchant, James McKay, Ariane Burke, Paul O’Higgins, Alexander M. Dunhill, Bethany J. Allen, Julien Riel‐Salvatore, Tracy Aze. Climate change research and action must look beyond 2100. Global Change Biology, 2021

https://sciencesocietyweb.wordpress.com/