Γιατί αποσύρονται Ρώσοι στρατιώτες από τα σύνορα με την Ουκρανία
Ηλίας Τασόπουλος
APimages
Η Δύση φαίνεται να συνηθίζει την παρουσία δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών και αρμάτων μάχης στα σύνορα με την Ουκρανία. Αντίστοιχα βέβαια, η Μόσχα θεωρεί πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ ως βραχίονας τους προκαλούν την κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή, εξοπλίζοντας την Ουκρανία και προλειαίνοντας την είσοδο της στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Στη συγκεκριμένη περίσταση άλλωστε η Μόσχα απορρίπτει ως προπαγάνδα των ΗΠΑ την προοπτική μίας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Σύμφωνα με το ρωσικό σκεπτικό, όλη αυτή η ρητορική εξυπηρετεί στην αύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ και την περικύκλωση της Ρωσίας. Σε όλο αυτό το σκηνικό, η δύναμη ταχείας αντίδρασης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας βρίσκεται σε επιφυλακή και βελτιώνει τις δυνατότητες της.
Άλλωστε, ο Βλάντιμιρ Πούτιν δήλωσε ανοικτά στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου του στο τέλος του χρόνου, πως αυτή είναι μία πάγια στρατηγική της Δύσης από τον καιρό της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ηγέτης του Κρεμλίνου θεωρεί πως η Δύση συνεχίζει να αντιμετωπίζει αναλόγως τη Ρωσία του. Μεταφέροντας δηλαδή οπλικά συστήματα σε χώρες του εγγύς περίγυρου του, ώστε να εγκλωβίζει τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, η Δύση χρησιμοποιεί τις οικονομικές κυρώσεις στρατηγικά, ώστε να περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες της Ρωσίας. Βέβαια, αυτή η οπτική του παραβλέπει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πραγματοποιούνται στο σφικτά ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, ο οικονομικός κλοιός της Δύσης έχει όντως περιορίσει την ευχέρεια του Κρεμλίνου να κινείται όπως κρίνει. Η περίπτωση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 είναι χαρακτηριστική, για το πως χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, ενώ κάποιος θα ανέμενε το αντίθετο. Ήδη οι ΗΠΑ είχαν προαναγγείλει νέες κυρώσεις απέναντι στη Μόσχα, τις οποίες ανέβαλαν λόγω της αντίθεσης στη Γερμανία.
Ωστόσο, η ύπαρξη ενός νέου καγκελάριου στη Γερμανία, και ενός συνασπισμού Πρασίνων και Φιλελευθέρων αρνητικά διακείμενων σε καθεστώτα τύπου Ρωσίας έχει αλλάξει τα δεδομένα. Βέβαια, η Μόσχα τονίζει πως η ίδια παραμένει εντός των συμβατικών υποχρεώσεων της, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εκείνες που χρησιμοποιούν πολιτικά μία οικονομική σχέση.
Το πρακτικό αποτέλεσμα όμως είναι πως η Μόσχα δεν μπορεί ταυτόχρονα να στηρίζει την οικονομία της και τον εξοπλισμό της. Ωστόσο, χρησιμοποιεί τα αυξημένα έσοδα από τον ορυκτό πλούτο, ειδικά από το φυσικό αέριο το τελευταίο διάστημα, ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει ποιοτικά πλεονεκτήματα απέναντι στην ποσοτική υπεροπλία της Δύσης. Η ανακοίνωση από τον Πούτιν για την πραγματοποίηση δοκιμαστικής εκτόξευσης του υπερηχητικού πυραύλου Τσίρκον, ενός οπλικού συστήματος νέας γενιάς, εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο.
Η Μόσχα βέβαια προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το μεγάλο πλεονέκτημα που της προσφέρει η γεωγραφία. Άλλωστε, η παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού στρατευμάτων στα σύνορα με την Ουκρανία μιλά από μόνη της. Η Μόσχα βέβαια τηρεί μία προσεκτική στάση, ώστε να μην φανεί στη διεθνή κοινότητα πως επιστρατεύει την απειλή χρήσης βίας. Βέβαια, στη Δύση, θυμούνται πολύ καλά τι συνέβη στην Κριμαία το 2014.
Οι 10.000 Ρώσοι στρατιώτες που επιστρέφουν στις μόνιμες βάσεις τους, ύστερα από έναν μήνα ασκήσεων κοντά στην Ουκρανία, δείχνουν ξεκάθαρα τις δυνατότητες της Μόσχας να κινητοποιεί δυνάμεις κατά το δοκούν. Άλλωστε στη Ρωσία έχει αναπτυχθεί ένα θεσμοθετημένο σύστημα κινήτρων και μηχανισμού ώστε να είναι εφικτή μία τέτοιου μεγέθους κινητοποίηση. Από την πλευρά, η Μόσχα μπορεί να διατείνεται διεθνώς πως αποτελεί ένα προγραμματισμένο στρατιωτικό γυμνάσιο. Δηλαδή, να μπορεί διεθνώς να επιχειρηματολογεί πως εκείνη δεν προκαλεί, αντίθετα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της.
Ενόψει του πρώτου γύρου των συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, έχοντας ως αντικείμενο τις εγγυήσεις ασφαλείας, που επιδιώκει η Ρωσία από την Δύση, η Μόσχα καθιστά σαφές πως θα ζητήσει σαφείς δεσμεύσεις. Η τελευταία ψηφιακή συνάντηση μεταξύ του Πούτιν και του Μπάιντεν έδειξε πως δεν σκοπεύει να οπισθοχωρήσει αλλά να διαπραγματευτεί σθεναρά. Εν τω μεταξύ, οι δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες κοντά στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας θα βρίσκονται σε θέση μάχης, ενώ η Μόσχα θα έχει αποδείξει πως έχει και τη θέληση αλλά και τη δυνατότητα να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
APimages
Η Δύση φαίνεται να συνηθίζει την παρουσία δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών και αρμάτων μάχης στα σύνορα με την Ουκρανία. Αντίστοιχα βέβαια, η Μόσχα θεωρεί πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ ως βραχίονας τους προκαλούν την κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή, εξοπλίζοντας την Ουκρανία και προλειαίνοντας την είσοδο της στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Στη συγκεκριμένη περίσταση άλλωστε η Μόσχα απορρίπτει ως προπαγάνδα των ΗΠΑ την προοπτική μίας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Σύμφωνα με το ρωσικό σκεπτικό, όλη αυτή η ρητορική εξυπηρετεί στην αύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ και την περικύκλωση της Ρωσίας. Σε όλο αυτό το σκηνικό, η δύναμη ταχείας αντίδρασης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας βρίσκεται σε επιφυλακή και βελτιώνει τις δυνατότητες της.
Άλλωστε, ο Βλάντιμιρ Πούτιν δήλωσε ανοικτά στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου του στο τέλος του χρόνου, πως αυτή είναι μία πάγια στρατηγική της Δύσης από τον καιρό της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ηγέτης του Κρεμλίνου θεωρεί πως η Δύση συνεχίζει να αντιμετωπίζει αναλόγως τη Ρωσία του. Μεταφέροντας δηλαδή οπλικά συστήματα σε χώρες του εγγύς περίγυρου του, ώστε να εγκλωβίζει τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, η Δύση χρησιμοποιεί τις οικονομικές κυρώσεις στρατηγικά, ώστε να περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες της Ρωσίας. Βέβαια, αυτή η οπτική του παραβλέπει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πραγματοποιούνται στο σφικτά ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, ο οικονομικός κλοιός της Δύσης έχει όντως περιορίσει την ευχέρεια του Κρεμλίνου να κινείται όπως κρίνει. Η περίπτωση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 είναι χαρακτηριστική, για το πως χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, ενώ κάποιος θα ανέμενε το αντίθετο. Ήδη οι ΗΠΑ είχαν προαναγγείλει νέες κυρώσεις απέναντι στη Μόσχα, τις οποίες ανέβαλαν λόγω της αντίθεσης στη Γερμανία.
Ωστόσο, η ύπαρξη ενός νέου καγκελάριου στη Γερμανία, και ενός συνασπισμού Πρασίνων και Φιλελευθέρων αρνητικά διακείμενων σε καθεστώτα τύπου Ρωσίας έχει αλλάξει τα δεδομένα. Βέβαια, η Μόσχα τονίζει πως η ίδια παραμένει εντός των συμβατικών υποχρεώσεων της, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εκείνες που χρησιμοποιούν πολιτικά μία οικονομική σχέση.
Το πρακτικό αποτέλεσμα όμως είναι πως η Μόσχα δεν μπορεί ταυτόχρονα να στηρίζει την οικονομία της και τον εξοπλισμό της. Ωστόσο, χρησιμοποιεί τα αυξημένα έσοδα από τον ορυκτό πλούτο, ειδικά από το φυσικό αέριο το τελευταίο διάστημα, ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει ποιοτικά πλεονεκτήματα απέναντι στην ποσοτική υπεροπλία της Δύσης. Η ανακοίνωση από τον Πούτιν για την πραγματοποίηση δοκιμαστικής εκτόξευσης του υπερηχητικού πυραύλου Τσίρκον, ενός οπλικού συστήματος νέας γενιάς, εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο.
Η Μόσχα βέβαια προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το μεγάλο πλεονέκτημα που της προσφέρει η γεωγραφία. Άλλωστε, η παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού στρατευμάτων στα σύνορα με την Ουκρανία μιλά από μόνη της. Η Μόσχα βέβαια τηρεί μία προσεκτική στάση, ώστε να μην φανεί στη διεθνή κοινότητα πως επιστρατεύει την απειλή χρήσης βίας. Βέβαια, στη Δύση, θυμούνται πολύ καλά τι συνέβη στην Κριμαία το 2014.
Οι 10.000 Ρώσοι στρατιώτες που επιστρέφουν στις μόνιμες βάσεις τους, ύστερα από έναν μήνα ασκήσεων κοντά στην Ουκρανία, δείχνουν ξεκάθαρα τις δυνατότητες της Μόσχας να κινητοποιεί δυνάμεις κατά το δοκούν. Άλλωστε στη Ρωσία έχει αναπτυχθεί ένα θεσμοθετημένο σύστημα κινήτρων και μηχανισμού ώστε να είναι εφικτή μία τέτοιου μεγέθους κινητοποίηση. Από την πλευρά, η Μόσχα μπορεί να διατείνεται διεθνώς πως αποτελεί ένα προγραμματισμένο στρατιωτικό γυμνάσιο. Δηλαδή, να μπορεί διεθνώς να επιχειρηματολογεί πως εκείνη δεν προκαλεί, αντίθετα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της.
Ενόψει του πρώτου γύρου των συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, έχοντας ως αντικείμενο τις εγγυήσεις ασφαλείας, που επιδιώκει η Ρωσία από την Δύση, η Μόσχα καθιστά σαφές πως θα ζητήσει σαφείς δεσμεύσεις. Η τελευταία ψηφιακή συνάντηση μεταξύ του Πούτιν και του Μπάιντεν έδειξε πως δεν σκοπεύει να οπισθοχωρήσει αλλά να διαπραγματευτεί σθεναρά. Εν τω μεταξύ, οι δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες κοντά στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας θα βρίσκονται σε θέση μάχης, ενώ η Μόσχα θα έχει αποδείξει πως έχει και τη θέληση αλλά και τη δυνατότητα να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε