Μονόδρομος για τον Ανδρουλάκη η στροφή στα Αριστερά

Τάσος Ευαγγελίου


Shutterstock

Οριοθετώντας ως βασικό αντίπαλο τη «συντηρητική» κυβέρνηση της ΝΔ και θέτοντας ως στόχο μια «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση» που θα στηριχθεί από τις «ζωτικές κυβερνητικές προοδευτικές δυνάμεις του τόπου» ο Νίκος Ανδρουλάκης στρέφεται στο ακροατήριο του Αλέξη Τσίπρα που αναζητεί μια «προοδευτική κυβέρνηση». Και οι δύο απευθύνονται πλέον στο ίδιο κοινό δεδομένου ότι οι εκσυγχρονιστές, το σύγχρονο κέντρο της πολιτικής σκηνής, δεν ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της σοσιαλδημοκρατίας με οποιαδήποτε μορφή εμφανίζεται στο προσκήνιο.

Η Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη μετατρέπεται σε εχθρό για τη νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ που θέλει να «αντικαταστήσει» τη σημερινή κυβέρνηση με μια νέα σοσιαλδημοκρατική, χρησιμοποιώντας συνθήματα του παρελθόντος. Το αντιδεξιό μέτωπο του Αλέξη Τσίπρα γίνεται κοινός τόπος, με μόνη διαφορά πλέον το ποιος θα ηγηθεί. Ποιος θα είναι δηλαδή ο επικεφαλής της σοσιαλδημοκρατικής – προοδευτικής κυβέρνησης που οραματίζονται για μια επάνοδο στην εξουσία και σε ποιο πεδίο θα γίνουν οι όποιες διαπραγματεύσεις...

Η συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη στον Alpha έδειξε τον δρόμο που ακολουθεί με στόχο την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά. Η αναφορά σε... αντικατάσταση της κυβέρνησης της ΝΔ από μια άλλη που όμως δεν θα είναι αποκλειστικά του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ δείχνει πως ο νέος πρόεδρος κοιτάει προς τα αριστερά του. Προς την πλευρά των ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ φέρνοντάς τον στην εξουσία και διατηρώντας τον μετέπειτα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι βέβαιο πως η αποψίλωση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βασικό στόχο. Εξ ου και οι αντιδράσεις από την πλευρά της Κουμουνδούρου και του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επιχειρεί πλέον να περιχαρακώσει ποσοστά που θα του επιτρέψουν όχι να αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση αλλά να είναι μπροστά από τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά ο πολιτικός στίβος της κεντροαριστεράς μετατρέπεται σε αγώνα δρόμου για το ποιος θα αποτελέσει τον κορμό της και ποιος θα ηγηθεί του μετώπου κατά της Ν.Δ. Του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η στροφή του Τσίπρα προς τα αριστερά δίνει χώρο στο «νέο παιδί στην πόλη» (όπως χαρακτήρισε τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο Γιάννης Λούλης). Ο επαναπατρισμός ψηφοφόρων αποτελεί βασική προτεραιότητα και δύναται να καλύψει την εγγενή αδυναμία της νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να πείσει τους εκσυγχρονιστές και το φιλελεύθερο κέντρο που ζητά μεταρρυθμίσεις με γνώμονα την ανάπτυξη και τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας και σταθερότητας. Το κέντρο δηλαδή που αναζητεί προτάσεις και θέσεις να ανταποκρίνονται στην εφαρμοσμένη πολιτική και όχι συνθήματα περί πάταξης του πελατειακού κράτους και ισότητας που θυμίζουν ευχολόγια όταν δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματικό λόγο. Κυρίως όταν δεν συνδυάζονται με ένα σχέδιο άμεσα συνδεδεμένο με την αλλαγή σελίδας που χρειάζεται η χώρα.

Η σοσιαλδημοκρατία που ευαγγελίζεται ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις ακόμη και αν σε αυτή προστίθεται ο όρος «Ευρωπαϊκή». Άλλωστε στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να έχει δυναμική και να θεωρείται ως καλύτερος εκφραστής θέσεων αλλά και ως εργαλείο σύνδεσης με την αριστερά. Και αυτό δείχνει το πως αντιμετωπίζεται η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναφορά του στο Ταμείο Ανάκαμψης σύμφωνα με την οποία «για τα μακροπρόθεσμα, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα για το Ταμείο Ανάκαμψης. Να αξιοποιήσουμε πόρους για να θωρακίσουμε την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, να θωρακίσουμε και τους πιο ευάλωτους σε νέες κρίσεις για να μην έχουμε ενεργειακές ανισότητες και ενεργειακή φτωχοποίηση. Ποια είναι αυτά τα εργαλεία; Πρώτον εκατοντάδες ενεργειακές κοινότητες που αφορούν μεταποίηση, κτηνοτροφικό τομέα, αγροτικό τομέα, για να πέσει το κόστος παραγωγής και χιλιάδες φωτοβολταϊκά σε στέγες έτσι ώστε οι φτωχότεροι Έλληνες να είναι και παραγωγοί και καταναλωτές, να επιδοτούνται και να έχουν μια ασφάλεια για το μέλλον. Επίσης μία πολύ σοβαρή λύση είναι η επέκταση του «Εξοικονομώ», μπορεί να γίνει μία ναυαρχίδα για να αντιμετωπίσουμε παρόμοιες ακραίες καταστάσεις στο μέλλον».

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ μπορεί να εμφανίζεται έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Βασικό του όμως μέλημα παραμένει ένα, να ξεπεράσει τον δεύτερο ή τουλάχιστον να κόψει τόσα ποσοστά από αυτόν όσα θα του επιτρέψουν να διαπραγματευτεί την επόμενη ημέρα, στην περίπτωση που τεθεί θέμα συμμαχίας ή συνεργασίας μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Και για να το καταφέρει αυτό πρέπει να πείσει τους ψηφοφόρους που μετοίκησαν και που σήμερα έχουν απογοητευτεί από την τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις κραυγές και το τοξικό κλίμα που επιχειρεί να δημιουργήσει στο πολιτικό σκηνικό. Στις δημοσκοπήσεις άλλωστε καταγράφεται με σαφήνεια ότι οι αναποφάσιστοι του ΣΥΡΙΖΑ τείνουν ευήκοα ώτα στην τακτική Ανδρουλάκη.

Μια τέτοια επιλογή καθιστά όμως αδύνατη την απεύθυνση προς το κέντρο, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος, παρά την επιμέρους δυσφορία που καταγράφεται από όλους όσοι εκτιμούν πως οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να προχωρήσουν με μεγαλύτερη ταχύτητα. Τα δείγματα της κυβέρνησής του δεν είναι αρνητικά αν υπολογίσει κανείς τις κρίσεις που εκλήθη και που καλείται να αντιμετωπίσει, όπως το μεταναστευτικό στον Έβρο και οι σχέσεις με την Τουρκία, η πανδημία και οι δυσμενείς επιπτώσεις της και η ακρίβεια, επακόλουθο μια ενεργειακής κρίσης που υπερβαίνει τα σύνορα της χώρας.

«Χωρίς αμφιβολία η κυβερνητική παράταξη παραμένει κυρίαρχη πολιτικά και τούτο παρά τις εντεινόμενες αδυναμίες και τα λάθη της που έχουν πολλαπλασιαστεί. Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις το ισχυρότερο όπλο της ΝΔ είναι η υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη σε «πρωθυπουργική εικόνα», έναντι του Αλέξη Τσίπρα. Όμως, αν και η αίσθηση της κυβερνητικής αξιοπιστίας διολισθαίνει, πάντως υπερτερεί εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ» έγραψε ο Γιάννης Λούλης.

Αυτό δεν περνά απαρατήρητο. Ειδικά από αυτούς που γνωρίζουν τις δυνατότητες του συστήματος του ΚΙΝΑΛ αλλά και το κατά πόσο ο νέος πρόεδρος μπορεί να κινηθεί σε δύο μέτωπα ως προς την αναζήτηση ψηφοφόρων. Μαγικά κόλπα δεν υπάρχουν και η αξιοποίηση του πιο πρόσφορου δυναμικού, αποτελεί μονόδρομο.