Τρίτες εκλογές; Αν χρειαστεί, ναι
Σάκης Μουμτζής
Φωτογραφία αρχείου Shutterstock
Στην πολιτική ζυγίζουμε τις επιλογές μας και πολλές φορές αποφασίζουμε με γνώμονα ποια είναι η λιγότερο επιβλαβής. Εκ πρώτης όψεως μια δυσάρεστη και παρακινδυνευμένη απόφαση αποδεικνύεται μεσοπρόθεσμα πολύ πιο παραγωγική και επιτυχημένη, από μια άλλη που εκ πρώτης όψεως ήταν πολύ πιο ανώδυνη και με λιγότερα ρίσκα.
Για δεύτερη φορά μέσα σε τριάντα, και κάτι παραπάνω χρόνια, η πολιτική ζωή του τόπου δοκιμάζεται εξαιτίας του εκλογικού συστήματος που ψηφίστηκε για να ανακόψει την πορεία των εξελίξεων η οποία δεν ήταν η επιθυμητή για αυτούς που ψήφισαν τότε (1989 και 2016) τα συγκεκριμένα εκλογικά συστήματα.
Ως εκ τούτου θα έχουμε έναν πρώτο γύρο εκλογών, χωρίς το bonus για το πρώτο κόμμα, που μοιραία θα προκαλέσει και μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Ο σχηματισμός κυβέρνησης από τις πρώτες εκλογές είναι τυπικά και ουσιαστικά ανέφικτος. Τυπικά γιατί δε βγαίνουν τα «κουκιά», ουσιαστικά γιατί δεν θα υπάρξει κόμμα που θα δεχτεί να αυτοκτονήσει συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζητούμενο είναι πλέον αν οι δεύτερες εκλογές αναδείξουν αυτοδύναμη τη Νέα Δημοκρατία. Το ποσοστό που απαιτείται για μια οριακή αυτοδυναμία είναι το 38%, κάτι που δεν είναι ανέφικτο υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων. Αν επιτευχθεί η αυτοδυναμία ουδέν πρόβλημα.
Η κατάσταση περιπλέκεται αν δεν επιτευχθεί και μάλιστα αν η αποτυχία δε θα είναι οριακή. Δηλαδή δε θα λείπουν 2-3 βουλευτές. Σε αυτή την περίπτωση αρχίζει η συγγραφή σεναρίων.
Είναι αυτονόητο νομίζω το ΚΙΝΑΛ να μη δεχθεί να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι μόνον το τραύμα της περιόδου 2012-2014, είναι κυρίως η στρατηγική της νέας ηγεσίας. Είναι λογικό το ΚΙΝΑΛ να αποβλέπει μεσοπρόθεσμα στην ανάδειξη του στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτοπίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ από αυτή τη θέση. Αυτό εννοείται πως δεν θα το πετύχει συνεργαζόμενο με τη Νέα Δημοκρατία, καθώς θα επωμισθεί τις κυβερνητικές ευθύνες και θα υποστεί τη σχετική φθορά, ενώ συγχρόνως θα αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μονοπωλεί την αντιπολίτευση.
Σε ένα τέτοιο σενάριο άρνησης του ΚΙΝΑΛ, το πρώτο κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, θα έχει μια και μοναδική επιλογή. Να συνεργαστεί με τον Κ. Βελόπουλο, κάτι βέβαια που ισοδυναμεί με τον πολιτικό αυτοχειριασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλωστε μια τέτοια επιλογή είναι ανοίκεια με το προφίλ του πρωθυπουργού.
Δεν υπάρχει το ενδεχόμενο του μεγάλου συνασπισμού, με πρωθυπουργό προσωπικότητα από τον χώρο είτε της πολιτικής είτε της οικονομίας; Θεωρητικά υπάρχει αυτό το σενάριο, όμως όσες φορές δοκιμάστηκε, απέτυχε. Επί πλέον η συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ είναι ανέφικτη λόγω της αβύσσου που χωρίζει τα δύο κόμματα σε όλα τα επίπεδα.
Συνεπώς, μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα οι τρίτες εκλογές, με όλα τα προβλήματα τους, φαίνονται αναπόφευκτες. Πλην όμως αν δώσουν την αυτοδυναμία θα αποδειχθεί ότι ήταν το μικρότερο κακό από τον σχηματισμό μιας ετερόκλητης και θνησιγενούς συμμαχικής κυβέρνησης.
Γι' αυτό ακριβώς η Νέα Δημοκρατία, με σύνθημα την πολιτική και συνάμα οικονομική σταθερότητα, θα επιδιώξει να «καθαρίσει» το παιχνίδι στις δεύτερες εκλογές. Το δίλημμα θα είναι πολύ βαρύ για να το αντέξουν οι ώμοι των μετριοπαθών ψηφοφόρων.
Φωτογραφία αρχείου Shutterstock
Στην πολιτική ζυγίζουμε τις επιλογές μας και πολλές φορές αποφασίζουμε με γνώμονα ποια είναι η λιγότερο επιβλαβής. Εκ πρώτης όψεως μια δυσάρεστη και παρακινδυνευμένη απόφαση αποδεικνύεται μεσοπρόθεσμα πολύ πιο παραγωγική και επιτυχημένη, από μια άλλη που εκ πρώτης όψεως ήταν πολύ πιο ανώδυνη και με λιγότερα ρίσκα.
Για δεύτερη φορά μέσα σε τριάντα, και κάτι παραπάνω χρόνια, η πολιτική ζωή του τόπου δοκιμάζεται εξαιτίας του εκλογικού συστήματος που ψηφίστηκε για να ανακόψει την πορεία των εξελίξεων η οποία δεν ήταν η επιθυμητή για αυτούς που ψήφισαν τότε (1989 και 2016) τα συγκεκριμένα εκλογικά συστήματα.
Ως εκ τούτου θα έχουμε έναν πρώτο γύρο εκλογών, χωρίς το bonus για το πρώτο κόμμα, που μοιραία θα προκαλέσει και μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Ο σχηματισμός κυβέρνησης από τις πρώτες εκλογές είναι τυπικά και ουσιαστικά ανέφικτος. Τυπικά γιατί δε βγαίνουν τα «κουκιά», ουσιαστικά γιατί δεν θα υπάρξει κόμμα που θα δεχτεί να αυτοκτονήσει συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζητούμενο είναι πλέον αν οι δεύτερες εκλογές αναδείξουν αυτοδύναμη τη Νέα Δημοκρατία. Το ποσοστό που απαιτείται για μια οριακή αυτοδυναμία είναι το 38%, κάτι που δεν είναι ανέφικτο υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων. Αν επιτευχθεί η αυτοδυναμία ουδέν πρόβλημα.
Η κατάσταση περιπλέκεται αν δεν επιτευχθεί και μάλιστα αν η αποτυχία δε θα είναι οριακή. Δηλαδή δε θα λείπουν 2-3 βουλευτές. Σε αυτή την περίπτωση αρχίζει η συγγραφή σεναρίων.
Είναι αυτονόητο νομίζω το ΚΙΝΑΛ να μη δεχθεί να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι μόνον το τραύμα της περιόδου 2012-2014, είναι κυρίως η στρατηγική της νέας ηγεσίας. Είναι λογικό το ΚΙΝΑΛ να αποβλέπει μεσοπρόθεσμα στην ανάδειξη του στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτοπίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ από αυτή τη θέση. Αυτό εννοείται πως δεν θα το πετύχει συνεργαζόμενο με τη Νέα Δημοκρατία, καθώς θα επωμισθεί τις κυβερνητικές ευθύνες και θα υποστεί τη σχετική φθορά, ενώ συγχρόνως θα αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μονοπωλεί την αντιπολίτευση.
Σε ένα τέτοιο σενάριο άρνησης του ΚΙΝΑΛ, το πρώτο κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, θα έχει μια και μοναδική επιλογή. Να συνεργαστεί με τον Κ. Βελόπουλο, κάτι βέβαια που ισοδυναμεί με τον πολιτικό αυτοχειριασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλωστε μια τέτοια επιλογή είναι ανοίκεια με το προφίλ του πρωθυπουργού.
Δεν υπάρχει το ενδεχόμενο του μεγάλου συνασπισμού, με πρωθυπουργό προσωπικότητα από τον χώρο είτε της πολιτικής είτε της οικονομίας; Θεωρητικά υπάρχει αυτό το σενάριο, όμως όσες φορές δοκιμάστηκε, απέτυχε. Επί πλέον η συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ είναι ανέφικτη λόγω της αβύσσου που χωρίζει τα δύο κόμματα σε όλα τα επίπεδα.
Συνεπώς, μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα οι τρίτες εκλογές, με όλα τα προβλήματα τους, φαίνονται αναπόφευκτες. Πλην όμως αν δώσουν την αυτοδυναμία θα αποδειχθεί ότι ήταν το μικρότερο κακό από τον σχηματισμό μιας ετερόκλητης και θνησιγενούς συμμαχικής κυβέρνησης.
Γι' αυτό ακριβώς η Νέα Δημοκρατία, με σύνθημα την πολιτική και συνάμα οικονομική σταθερότητα, θα επιδιώξει να «καθαρίσει» το παιχνίδι στις δεύτερες εκλογές. Το δίλημμα θα είναι πολύ βαρύ για να το αντέξουν οι ώμοι των μετριοπαθών ψηφοφόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε