Είχε δίκιο η Κεραμέως;

Δεκαπέντε χιλιάδες παιδιά και εκπαιδευτικοί εμφανίστηκαν μολυσμένοι από Covid, με τα self tests της πρώτης μέρας. Και μόνο αυτό δεν δικαιώνει πλήρως εκείνους που υποστήριζαν ότι τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν κι όχι να μείνουν κλειστά για μια ή δυο βδομάδες ακόμα; Αυτά τα 15.000 ασυμπτωματικά κρούσματα δεν θα είχαν δεκαπλασιαστεί μέσα σ’ αυτό ο διάστημα που τα μικρά θα κάθονταν το πρωί στο σπίτι τους με τις παπουδογιαγιάδες και το απόγευμα θα μαζεύονταν με φίλους τους στην πλατεία;

Είδατε πόσο απλά και πρακτικά, η ίδια η ζωή κονιορτοποιεί ανούσιες κραυγές ανθρώπων που προσπαθούν να επενδύσουν στον πρόσκαιρο φόβο και την γονική αγωνία; Πόσοι από τους γονείς αυτών των χιλιάδων παιδιών που βρέθηκαν θετικά την Κυριακή το βράδυ, δεν έλεγαν την ίδια μέρα το μεσημέρι ότι τα βλαστάρια τους στέλνονται από την Κεραμέως στο σχολείο ως πρόβατα επί σφαγή; Ότι η ανάλγητη υπουργός τα μαντρώνει στις τάξεις για να κολλήσουν;

Και τώρα που αντιλαμβάνονται ότι τα υπόλοιπα παιδιά ήταν καθαρά και ότι τα δικά τους ήταν αυτά που θα μετέφεραν τον ιό, πως τους φαίνεται; Τώρα που οι ίδιοι τρέχουν πανικόβλητοι σε φαρμακεία και διαγνωστικά κέντρα για να δουν αν κόλλησαν (που θα κόλλησαν), ξανασκέφτονται λίγο τον θυμό που ξέσπασε μέσα τους όταν πρωτάκουσαν ότι τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά; Λένε ένα «δίκιο είχε τελικά η Κεραμέως και η Επιτροπή», τώρα που αντιλαμβάνονται ότι μέσω της διάγνωσης της θετικότητας των παιδιών τους, προφυλάσσουν κι αυτοί τους εαυτούς τους, τους συναδέλφους τους, τους συγγενείς τους, τους φίλους τους;

Δεν λιβανίζω κανέναν, εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να παίζουμε με τέτοιες σαχλαμάρες. Με μικρολιβανίσματα ή με εύκολες μεγαλοκαταδίκες. Εδώ περνάμε μια πρωτόγνωρη δοκιμασία κι εμείς αντί να βάζουμε κάτω την λογική, εγκλωβιζόμαστε σε σαχλά ανόητα διλήμματα. Είμαστε με τον Κυριάκο και την Κεραμέως; Τότε να ανοίξουν τα σχολεία; Δεν είμαστε; Τότε να κλείσουν. Είναι δυνατόν να πορευόμαστε έτσι, με το θανατικό να στροβιλίζεται γύρω μας;

Κι όταν εκ των υστέρων ανακαλύπτουμε ότι η άλλη άποψη αποδείχθηκε στην πράξη πιο σωστή από την δική μας, γιατί να μην αναγνωρίζουμε τουλάχιστον τις καλές προθέσεις του απέναντι; Για σκεφτείτε πόσοι χαρακτηρισμοί εκτοξεύτηκαν για όσους ήθελαν ανοικτά σχολεία, πόσες δίκες προθέσεων έγιναν. Κι όμως, χθες το πρωί, μετά την γνωστοποίηση των 15.000 κρουσμάτων, πάλι άκουγα στις τηλεοράσεις ΣΥΡΙΖΑίους και εκπαιδευτικούς να λένε τα ίδια, σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα. Δεν υπάρχει σωτηρία, πατριώτες. Οι παρωπίδες είναι το εθνικό σήμα κατατεθέν μας.

Δημήτρης Καμπουράκης