Συγκλονιστική επιστολή στον ΟΗΕ: Να μην ξεχνάμε και μία άλλη εισβολή και κατοχή, απαιτεί η Κύπρος

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συνεδριάζει. UN Photo, Loey Felipe

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ, Liberal

Την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα έχει στραμμένο το βλέμμα στις εξελίξεις στην Ουκρανία και όλος ο πολιτισμένος κόσμος καταδικάζει την απροκάλυπτη και ωμή προσπάθεια του Ρώσου προέδρου να αναθεωρήσει όχι μόνο το μεταψυχροπολεμικό σύστημα ασφαλείας αλλά και ολόκληρο το status quo στην Ευρώπη, οι συνειρμοί αναδεικνύουν την αντίληψη δυο μέτρων και δυο σταθμών σε σχέση με τη συνεχιζόμενη δια της βίας κατοχή επί 48 χρόνια του βορείου τμήματος της Κύπρου.

Ο αναθεωρητισμός του προέδρου Πούτιν προσομοιάζει τόσο σε πάθος και ένταση όσο και σε επίκληση «ιστορικών» δεσμών, με την αντίληψη που έφερε τη ναζιστική Γερμανία στη Σουηδία και τον Αττίλα στην Κύπρο και τηρουμένων των αναλογιών την προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει το status quo σε Αιγαίο αλλά και στη Βόρεια Συρία.

Η Επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ της 10ης Φεβρουαρίου, πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση στην Ουκρανία, με την οποία απορρίπτονται οι ισχυρισμοί της Τουρκίας που αμφισβητεί όχι μόνο τις θαλάσσιες ζώνες του νησιού και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και την ίδια την οντότητα της προκειμένου να νομιμοποιήσει το μόρφωμα του ψευδοκράτους, προκαλούν τον πειρασμό για συγκρίσεις και προβληματισμό.

Η επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας:

«Επιστολή της 10ης Φεβρουαρίου 2022 του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Κύπρου προς τα Ηνωμένα Έθνη προς τον Γενικό Γραμματέα αναφέρομαι στην επιστολή που σας απηύθυνε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας της 16ης Δεκεμβρίου 2021, η οποία περιλαμβάνεται στο έγγραφο S/2021/1061.

Η Κύπρος απορρίπτει εν συνόλω το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής, καθώς έχουμε απορρίψει όλες τις αξιώσεις που προβάλλει η Τουρκία, καθώς και τις γεωγραφικές συντεταγμένες που υποτίθεται ότι δείχνουν τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, και μέσω των επιστολών μας της 24ης Απριλίου 2020 (A/74/824-S/2020/332) και της 20ης Ιανουαρίου 2020 (A/74/660-S/2020/50).

Ενώ μόνο η Τουρκία συνεχίζει να ενστερνίζεται μια κατασκευασμένη εκδοχή της διεθνούς νομιμότητας, η διεθνής κοινότητα δεν έχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει μόνο ένα κράτος στην Κύπρο, το οποίο αποτελείται και έχει κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί της Κύπρου, και ότι η Κύπρος εκπροσωπείται από τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση στο νησί από τότε που η Κυπριακή Δημοκρατία αναδείχθηκε σε κρατική υπόσταση το 1960

Η Κύπρος θα συνεχίσει να προστατεύει τα ipso facto και ab initio κυριαρχικά της δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της, σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα και το εφαρμοστέο διεθνές δίκαιο. Οι μαξιμαλιστικές και επεκτατικές αξιώσεις της Τουρκίας δεν βασίζονται σε καθιερωμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου και δεν έχουν νομική ισχύ. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μια εναλλακτική πραγματικότητα, προσαρμοσμένη στην εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών φιλοδοξιών.

Επιδιώκοντας το στόχο της παράνομης διάθεσης των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου ή τμημάτων τους, η Τουρκία σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Η προοδευτική δημιουργία γεγονότων από την Τουρκία για τον σκοπό αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό και περιλαμβάνει:

Την παρενόχληση και χρήση βίας κατά πλοίων που διεξάγουν έρευνες υδρογονανθράκων για λογαριασμό της Κυπριακής Κυβέρνησης στις θαλάσσιες ζώνες μας
Την αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου και
Την εργαλειοποίηση της αποσχιστικής πολιτικής της Τουρκίας στην Κύπρο, επίσης με σκοπό την εφαρμογή των θαλάσσιων ζωνών της.

Περιλαμβάνει επίσης επαναλαμβανόμενες απειλές, όπως αυτή που διατυπώνεται σ το έγγραφο A/76/609-S/2021/1061. Δεδομένης της ασυμβατότητας τέτοιων απειλών με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η Κύπρος προσβλέπει στα Ηνωμένα Έθνη για να διασφαλίσει ότι η Τουρκία δεν θα χρησιμοποιήσει για άλλη μια φορά τη δύναμη εναντίον της.

Η προσπάθεια να εμποδίζεται ένα κράτος να ασκήσει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του είναι εντελώς αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα του Χάρτη(του ΟΗΕ). Η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, επειδή οδηγεί σε ένα λιγότερο επωφελές αποτέλεσμα από τη βία, έρχεται ουσιαστικά σε αντίθεση με κάθε έννοια αποτελεσματικής πολυμερούς προσέγγισης.

Αντίθετα, η Κύπρος έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα νόμιμα και παραμένει έτοιμη να οριοθετήσει τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ή να καταλήξει σε ειδική συμφωνία (compromis) για την από κοινού υποβολή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο για τον καθορισμό οριστικής θαλάσσιας Οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Κύπρου και Τουρκίας στην ίδια βάση.

Η άρνηση της Τουρκίας να επιδιώξει την ειρηνική διευθέτηση μιας τεχνητής διαφωνίας που η ίδια η Τουρκία έχει δημιουργήσει επιβεβαιώνει μόνο την προτίμησή της για επίλυση διαφορών βάσει της ισχύος και όχι σε κανόνες. Η επίκληση των Τουρκοκυπρίων να προβάλουν εξωφρενικές αξιώσεις ή να απορρίψουν την επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα, δημιουργεί ένα βολικό αλλά ελαττωματικό προπέτασμα καπνού.

Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω είναι ότι οι αξιώσεις της Τουρκίας θα ισοδυναμούν με την κατανομή του 44 % της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου, στερώντας το από όλους τους Κύπριους, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων.

Νομικά, φυσικά, κάθε επιχείρημα που βασίζεται στην απόσχιση και την ανάπτυξη μιας οντότητας που είναι καρπός επιθετικότητας είναι άκυρη. Η προτροπή της Τουρκίας για συνεργασία με τη φερόμενη οντότητα την οποία ίδρυσε μέσω της παράνομης χρήσης βίας, διατηρεί μέσω συνεχούς κατοχής και πλήρως ελέγχει προκειμένου να διεκδικήσει δικαιώματα επί της Κύπρου, αψηφά την κοινή λογική. Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή μπορούσε να διανεμηθεί ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, σύμφωνα με τα σημεία 44 και 78 της ημερήσιας διάταξης, και του Συμβουλίου Ασφαλείας, και να δημοσιευθεί στον ιστότοπο του Τμήματος Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και στην επόμενη έκδοση του Δελτίου για το Δίκαιο της Θάλασσας.