Η χώρα σώθηκε θεσμικά στο παρά πέντε…

Ας πούμε ότι η συζήτηση που δημοσίευσε η διαδικτυακή iefimerida δεν έγινε ανάμεσα στον μακαρίτη Βγενόπουλο και σε κυρία- εκπρόσωπο της εκβιάστριας. Αλλά ότι όσα ακούσαμε ήταν ηχητικό ταινίας, όπου ένας επιχειρηματίας θα διευκολυνόταν σε δικαστική του εμπλοκή εφόσον συμφωνούσε να καταβάλει ένα ποσό και διερευνούσε πώς θα γινόταν η μεταφορά των χρημάτων…

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Σε αστυνομικές ταινίες οι εκβιαστές παίρνουν φάκελο, χαρτοφύλακα ή και βαλίτσα, με μετρητά, φυσικά. Ηταν η πρώτη φορά που ακούσαμε ότι η μεταφορά χρημάτων θα γινόταν μέσω… βιβλίου. Πάντως, παρα-μορφωμένη φαινόταν η εντολοδόχος, αφού σκέφτηκε να εμπλουτίσει τις γνώσεις της διαβάζοντας το βιβλίο και να πλουτίσει τις καταθέσεις της με το «περιεχόμενό» του.

Η συζήτηση δεν περιστράφηκε στις πνευματικές αναζητήσεις και ποιο βιβλίο, επ’ ευκαιρία του εκβιασμού, θα ήθελε να διαβάσει. Ποιος ξέρει πόσοι άλλοι θα είχαν δεχθεί ανάλογες προτάσεις για «αγορές» βιβλίων. Ισως ένας Πέτρος Μάρκαρης θα ήταν μια καλή λύση.

Από την αρχή φάνηκε ότι η εκπρόσωπος γνώριζε καλά το κατάλληλο βιβλίο το οποίο θα χωρούσε στις σελίδες του 50.000 ευρώ. Εκείνη ξέρει πόσες άλλες φορές είχε αναλάβει τον ίδιο ρόλο. Ομως, καθώς η εντολοδόχος της εκπροσώπου έπαιρνε «προαγωγή», η διαπραγμάτευση… ανέβαινε επίπεδο. Ενα βιβλίο ήταν λίγο, πολύ λίγο για να καλύψει «τις υπηρεσίες» της. Οπότε, το αίτημα από βιβλίο έγινε ολόκληρη βιβλιοθήκη, την οποία υπέθεσα ότι λόγω βάρους θα τη σήκωνε συγγενής της και για λόγους ασφαλούς μεταφοράς.

Τελειώνοντας την ακρόαση της κασέτας, σκεφτόμουν πόσο εξαχρειωμένα ήταν τα πρόσωπα που συμμετείχαν στον εκβιασμό, ώστε να μην τους περνά από το μυαλό η σκέψη ότι η συγκεκριμένη συζήτηση είχε ένα και μόνο στόχο: Το φωνητικό ντοκουμέντο. Αλλά φαίνεται ότι οι εκβιαστές που κατέχουν εξουσία νιώθουν παντοδύναμοι.

Στην υπόθεση Μιωνή, για παράδειγμα, ακούσαμε στην κασέτα για τις 300.000 ευρώ αλλά όχι και για το πώς θα μεταφερόταν το τίμημα. Ηξερε ο Παππάς ποιος είναι ο Μιωνής; Ηξερε η εκπρόσωπος της εντολοδόχου ότι ο Βγενόπουλος από δικηγόρος, σε λίγα χρόνια, αναδείχθηκε σε υπολογίσιμο οικονομικό παράγοντα; Τι πιο απλό από το να μαγνητοφωνήσει τις συζητήσεις για να έχει αποδείξεις… Ο Βγενόπουλος κατήγγειλε τον εκβιασμό κι έδωσε συνέντευξη πιστεύοντας ότι μια τόσο καλά δεμένη υπόθεση κανείς δικαστής δεν θα τολμούσε να τη βάλει στο αρχείο. Κανείς; Μπήκε σε πέντε μέρες!

Τη Δικαιοσύνη που ο Τσίπρας την είχε μεταβάλει σε αυλή θαυμάτων με σκευωρία Νοβάρτις, με Ρασπούτιν, Παππά και Μιωνή, και με «βιβλιοφάγο» Θάνου. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Με το Μαξἰμου να λειτουργεί ως πολυκατάστημα -και όφειλαν οι κουμανταδόροι να σέβονται το μαγαζί στη γωνία- ήταν τραγωδία για την Ελλάδα!

Πώς το είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος; «Η χώρα σώθηκε θεσμικά στο παρά πέντε…».

Ελεύθερος Τύπος