Ο Ελληνάρας οπαδός του Βλαδίμηρου

Όχι, ο Ελληνάρας που περιγράφω σήμερα, δεν είναι σε κάποιο κρυφό payroll της ρώσικης πρεσβείας. Ένας απλός μέσος Έλληνας εργαζόμενος είναι. Ούτε έχει πνευματικό κάποιον Αγιορείτη γέροντα που ανάμεσα σε δυο μετάνοιες εξυμνεί το «Ορθόδοξο ξανθό γένος». Μπα, ο δικός μας μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή και την Ανάσταση πάει στην εκκλησία.

Όχι, δεν είναι συστηματικός αναγνώστης δήθεν αντισυστημικών ιστοσελίδων ούτε καταναλωτής ψεκασμένων αντιεμβολιαστικών και συνωμοσιολογικών θεωριών. Καμία σχέση. Ούτε ψηφίζει Βελόπουλο ή Φαήλο ή τίποτα αριστερούς αντιγκλομπαλιστές. Συστημικά κόμματα ψηφίζει. Ένας μέσος κανονικός Έλληνας είναι, θέλω να πω.

Κι όμως, όταν κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και βλέπει τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, ξύνει την κοιλιά του ικανοποιημένος και λέει με θαυμασμό, «τους πήρε τα σώβρακα ο Μεγάλος.» Όπου «Μεγάλος» είναι ο Πούτιν. Πάντα τον θαύμαζε τον Βλαδίμηρο, έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Του άρεσε που ξέρει τζούντο. Που παίζει χόκεϋ επί πάγου, σε κείνο ντε το άθλημα όπου τα ντερέκια οι αθλητές πλακώνονται στις μπουνιές ή στις μπαστουνιές.

Ούτε παλιός κομμουνιστής είναι να του ‘χει απομείνει ο θαυμασμός για την παλιά Σοβιετία κι ας έχει μεταβληθεί τώρα σε σκληρά καπιταλιστική χώρα. Απλώς του αρέσει που βλέπει τον Πούτιν να πηγαίνει στο κυνήγι της αρκούδας. Και να ψαρεύει σολομούς μισόγυμνος μέσα στα παγωμένα νερά του αφρισμένου ποταμού. Είναι άντρας ρε παιδί μου, όχι κανένα τσόφλι σπασμένου αυγού σαν τους δικούς μας τους δυτικούς. Είναι τσαμπουκάς, δεν χαμπαριάζει, δεν κωλώνει.

Του Ελληνάρα μας του αρέσει ως και το άσπρο μακρύ τραπέζι του Βλαδίμηρου. Έχει κάτι το μεγαλοπρεπές, το αυτοκρατορικό. Ναι εντάξει, μπούκαρε λιγάκι άγαρμπα στην Ουκρανία, αλλά σάματις οι Αμερικανοί είναι καλύτεροι δηλαδή; Όχι δεν κάνει συμψηφισμούς στις επεμβάσεις, ούτε δικαιολογεί τον βομβαρδισμό και τη δολοφονία Ελλήνων στην Ουκρανία, αλλά να τα λέμε κι αυτά για τους ευρωπαίους και τους Γιάνκηδες.

Ναι, έχει ακούσει ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι του Πούτιν είτε δολοφονήθηκαν, είτε δηλητηριάστηκαν, είτε είναι φυλακή, αλλά οκ, σάματις κι αλλού δεν γίνονται αυτά; Πού αλλού; Α, δεν ξέρει, γενικά μιλάει. Στο κάτω-κάτω δηλαδή, σάματις έχουμε δημοκρατία κι εδώ στην Ελλάδα; Όλα μαϊμού δημοκρατικά είναι. Οπότε με τι μούτρα κάνουμε κριτική στους Ρώσους; Τι πράγμα; Εδώ ούτε φυλακίστηκε, ούτε δολοφονήθηκε, ούτε δηλητηριάστηκε κανένας πολιτικός αντίπαλος των εκάστοτε αρχηγών μας; Εντάξει, αλλά και δημοκρατία δεν έχουμε.

Ναι, μπορεί ο Πούτιν να έχει κατσικωθεί στον σβέρκο των Ρώσων είκοσι δύο χρόνια, αλλά αυτή είναι δουλειά του ρώσικου λαού. Ναι, ο Πούτιν από αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών έγινε ισόβιος πρωθυπουργός ή Πρόεδρος τους, όμως κι αυτό οι Ρώσοι το διάλεξαν. Βέβαια, εδώ στην Ελλάδα ο δικός μας ο Ελληνάρας δίνει διορία τέσσερα χρονάκια στους πρωθυπουργούς του κι ύστερα τους κλωτσάει, γιατί τους βαριέται και τους σιχαίνεται. Εντάξει, αλλά οι Ρώσοι είναι αλλιώς, τι να κάνουμε τώρα;

Και τέλος πάντων, λογαριασμό θα δώσει τώρα ο Ελληνάρας μας γιατί τον γουστάρει τον Πούτιν; Έτσι βρε αδερφέ. Δημοκρατία έχουμε, όποιον θέλουμε γουστάρουμε. Τι πράγμα; Ο Βλαδίμηρος όμως που αυτός γουστάρει, δεν επιτρέπει στη χώρα του να μην τον γουστάρουν οι δικοί του πολίτες; Άλλο αυτό. Εδώ, κι ας μην έχουμε δημοκρατία, ασκούμε το δικαίωμα μας να θαυμάζουμε έναν δικτάτορα. Εκεί ας κάνουν ό,τι θέλουν, δεν μας νοιάζει.

Δημήτρης Καμπουράκης