Πουτινόκαυλοι κουραδόμαγκες βρίζουν τον στρατηγό Μιχαήλ Κοσταράκο.

Το DP φιλοξένησε ανάρτηση-ανάλυση του στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας στην οποία τόνιζε ότι η ρωσική αφορμή δεν έχει να κάνει με φόβους για τη ρωσική ασφάλεια αλλά με το ηγεμονικό όνειρο του Πούτιν να αναστήσει την πάλαι ποτέ Σοβιετία με άλλο όνομα. Τόνιζε μάλιστα την ανάγκη να αναχαιτιστεί η αναθεωρητική απόπειρα του διαρκώς απειλούντα τους πάντες, ακόμα και με πυρηνικά, Ρώσου προέδρου η οποία αν επιτύχει θα ανοίξει την όρεξη σε άλλους αυταρχικούς ηγέτες τύπου Ερντογάν, για να μην ξεχνιόμαστε.

Το να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με τα εν λόγω είναι δικαίωμά του απόλυτο και αναφαίρετο στην Ελλάδα τουλάχιστον… Για την Ρωσία, την Τουρκία και τα άλλα παιδιά όρκο δεν παίρνουμε. Από αυτό όμως μέχρι ο κάθε “ειδήμων” να υβρίζει έχει απόσταση. Διότι το “αμάρτημα” του στρατηγού είναι ότι τόλμησε να… διατυπώσει την άποψή του! Σκασίλα μας το περιεχόμενό της, διότι εδώ το διακύβευμα είναι απείρως υψηλότερο. Το αν έχει κανείς δικαίωμα να εκφράζεται ή όχι.

Σφοδρές ήταν οι αντιδράσεις Ελλήνων οπαδών του “ξανθού γένους” και των “προφητειών” των διαφόρων Αγαθαγγέλων μέχρι στο σημείο να αποκαλούν “κουράδα” “ξεφτίλα” και “δημόσιο υπάλληλο” έναν στρατηγό που αν μη τι άλλο με τη διεθνή του πορεία τίμησε τη χώρα. Και μάλιστα από άτομα που μόνο ειδήμονες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν (ο Ζήκος ο μπακάλης γνωρίζει καλύτερα από κάθε στρατηγό άλλωστε), αλλά το μοναδικό τους επιχείρημα είναι ο άκρατος φανατισμός τους υπέρ της μιας πλευράς τον οποίο δεν μπορούν καν να στοιχειοθετήσουν με λογικά επιχειρήματα. Διότι αυτό θα ήταν επίσης απόλυτα θεμιτή κριτική.

Δυστυχώς αυτό πλέον δεν είναι πρωτότυπο στην ταλαίπωρη χώρα μας… Όλα ξεκίνησαν από την κρίση και τους “αγανακτισμένους” που έστειλαν στη Βουλή αστείους και εν δυνάμει επικίνδυνους τύπους για να αντιδράσουν στη “σαπίλα” του κατεστημένου… Μετά ήρθε η πανδημία και άρχισε ο πόλεμος των αντιεμβολιαστών. Νέος διχασμός και άκρατος ανόητος φανατισμός περί αυτοδιάθεσης ψυχών και σωμάτων ημών. Φαίνεται πως τελικά, αν και καμαρώνουμε για την ομοιογένειά μας, χρειαζόμαστε κάποιον εχθρό για να ενωθούμε.

Το παλαιό του Πελοποννησιακού Πολέμου ακόμα δεν το έχουμε ξεπεράσει. Στην νέα κρίση μάλιστα που ταλανίζει τον κόσμο ολόκληρο, όχι μόνο τη μικρή μας Ελλάδα και η οποία μας αφορά άμεσα καθώς ΔΕΝ είμαστε καλώς ή κακώς αναθεωρητική δύναμη και έχουμε δίπλα μας τον γκρίζο λύκο που επιζητεί αφορμή για να μας επιτεθεί, φροντίζουμε να είμαστε και πάλι διχασμένοι.

Ο κάθε… Ζήκος, έχει διδαχθεί να θεωρεί δικαίωμά του να βρίζει από την ασφάλεια του καναπέ και του πληκτρολογίου του, κάποιον που έχει διαγράψει μια πορεία στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, προσφέροντας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασφαλώς δεν είναι στο απυρόβλητο. Θα δέχεται κριτική, ενίοτε δε και σκληρή. Το ξέρει από τη στιγμή που εκτίθεται δημόσια εκφράζοντας τις απόψεις του. Άλλο όμως η κριτική και άλλο η φανατική εχθρότητα ανεγκέφαλων επειδή τους χάλασαν την ονείρωξη. Ή απλά την αναζήτηση της χαμένης αυτοεκτίμησης…

Ο κάθε Ζήκος έχει το δικαίωμα να έχει άποψη, να περιμένει τους Ρώσους ή τους εξωγήινους να λευτερώσουν την Πόλη και να μας τη δώσουν δώρο, αλλά ο στρατηγός δεν έχει να πει τη δική του άποψη! Σε τέτοια κατάντια έχει περιέλθει αυτή η χώρα με ευθύνη πολλών, κυρίως όμως αυτών που κάλυψαν, εξέθρεψαν και έφεραν στο προσκήνιο αυτό τον ανεξέλεγκτο και αισχρό λαϊκισμό των Ζήκων “ειδημόνων”. Οι οποίοι και έχουν άποψη εξίσου ανελαστική για τα πάντα.

Ξερόλες οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, έφτασαν σε σημείο να συντάσσονται ακόμα και μια ξένη δύναμη -άσχετο ποια είναι αυτή- χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με τέτοια συμπεριφορά δεν στρέφονται κατά του κάθε Κωσταράκου, αλλά εναντίον της ίδιας τους πατρίδας. Στην κρίσιμη στιγμή όμως, ο Έλληνας ΜΟΝΟ Έλληνα θα έχει δίπλα του να μάχεται λεβέντες. Κανένας ξανθός, μελαχρινός ή καστανόμαλλος δεν θα βρίσκεται εδώ… Αυτά.

https://www.defence-point.gr/