Ο αυτοκράτωρ Αλέξης: Μόκο ή έξω από το μαντρί

Ο Αλέξης θα πρέπει να είδε τα βίντεο από την τελευταία μέρα του συνεδρίου του και να έριχνε κουτουλιές στον τοίχο. Η φιέστα ξεκίνησε με τις μεγαλοσύνες ενός κόμματος Ανδρέα Παπανδρέου και έληξε με τις σφαλιάρες ενός κόμματος Μπανιά. Ο Τσίπρας πήρε 74% υποστήριξη στη μετατροπή του σε κομματικό αυτοκράτορα, αλλά τις εντυπώσεις τις κέρδισαν τα γιουχαΐσματα, τα «άντε από κει ρε» και η χαζομάρα της συντρόφισσας που είπε ότι πρέπει να πάμε με τους Ρώσους γιατί είναι …τσαμπουκάδες.

Το κεφάλι της στον τοίχο πρέπει να χτυπά και η παλιά αριστερή φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ, που είδε μέσα σε τρεις μέρες να χάνει μέσα από τα δάκτυλα της ένα κόμμα που κράτησε ζωντανό επί σαράντα σχεδόν χρόνια. Το κράτησε πέριξ του 3% βέβαια, πάντως εν ζωή το παρέδωσε στον (τότε) μικρό Αλέξη, που τώρα αναγορεύτηκε σε κομματικό Καίσαρα ή Αύγουστο, διαλέξτε και πάρτε. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή, άδικη. Αν και οι πραγματικοί αριστεροί νιώθουν σαν το ψάρι στο νερό μέσα σε συνθήκες αδικίας και ήττας, οπότε θα το ξεπεράσουν και αυτό.

Τώρα για τον αυτοκράτορα Αλέξη, αλλά και για την αντιπολίτευση του, προκύπτει ένα άλλο θέμα. Ο Τσίπρας μια χαρά τους θέλει τους παλιούς αριστερούς (Τσακαλώτους, Βίτσες, Φίληδες, κλπ) μέσα στο κόμμα του, οι ψήφοι της αριστερής πτέρυγας του εκλογικού σώματος του είναι απαραίτητοι για την επαναφορά ου στην εξουσία. Πλην ένα αρχηγικό κόμμα που προβάλλει τον αρχηγό ως Μεσσία, δεν έχει την πολυτέλεια να κατατρύχεται με δευτερεύουσες αντιθέσεις που θα επικαλύπτουν την εικόνα του ατσάλινου ηγέτη.

Πώς να το εξηγήσω, ο παλιός Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης περιόδου, διαφήμιζαν την πολυτασικότητα και την πολιτική πολυχρωμία ως ζωογόνο δύναμη τους. Λειτούργησε αυτό παλιότερα. Βρέθηκαν στο ίδιο κόμμα από τον οπαδό του Εμβέρ Χότζα μέχρι τον Αυριανιστή και από τον θεόπληκτο μέχρι τον Εξαρχιώτη και τον αστό της Φιλοθέης που ήθελε να γλυτώσει τον ΕΝΦΙΑ της βίλας του. Τώρα το κόμμα που επανεφευρέθηκε στο συνέδριο είναι διαφορετικό, είναι ενός ανδρός αρχή, αυτό διαφημίζει, αυτό προβάλλει.

Τώρα πια, η παλιά «ζωογόνος» διαφωνία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή, διότι υπονομεύει την καινούρια εικόνα του προσωποπαγούς ΣΥΡΙΖΑ με τη στέρεα μονοπρόσωπη ηγεσία. Μπορεί ο Τσίπρας να κατηγορεί το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη, όμως κανονικό επιτελικό κόμμα έφτιαξε και αυτός. Και αν –λέμε τώρα- ο ίδιος ο Αλέξης από χαρακτήρα είναι ανεκτικός σε παρατράγουδα, δεν θα ανεχθεί την εκμετάλλευση από τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ κάθε εσωκομματικής παραφωνίας που θα υπονομεύει το αρχηγικό του προφίλ.

Άρα, η περίφημη αριστερή πτέρυγα των παλιών που κράτησαν ένα 25% των συνέδρων, θα πρέπει να το πάρει απόφαση. Είτε θα σωπάσουν και θα υπακούσουν ολοκληρωτικά στον αρχηγό, είτε θα βρεθούν αποκεφαλισμένοι σαν την πρώτη φουρνιά των Λαφαζάνηδων και των Λεουτσάκων.

Μην σας πω ότι η καρατόμηση λίγο πριν τις εκλογές μερικών παλιών αριστερών συντρόφων, θα χρησιμοποιηθεί ως τσιπρικό όπλο για την προσέγγιση κεντρώων ψηφοφόρων.

Και τι θα κάνουν αλήθεια όλοι αυτοί οι αγωνιστές που δεν έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι; Τι θα απαντήσουν στο σκληρό δίλημμα, μόκο ή έξω από το μαντρί; Εδώ σε θέλω.

Δημήτρης Καμπουράκης