H «Ορθόδοξη ημισέληνος» επιτίθεται στα Βαλκάνια – Ένας νέος πόλεμος στην Βαλκανική θα δώσει χρόνο στον Πούτιν

Σύμφωνα με τον Εβγκένι Νταϊνόφ, Βούλγαρο αναλυτή που παρακολουθεί στενά τον Πούτιν, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον πολιτών, μέσα στα σπίτια τους, στις πόλεις Μόσχα, Βολγκοντόνσκ και Μπουϊνάκσκ, και ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Ρώσου ηγέτη, εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. 

Σύμφωνα με τον Νταϊνόφ (και πολλούς άλλους ειδικούς), ο Πούτιν βρισκόταν πίσω από αυτές τις επιθέσεις, και τις δικαιολογούσε για να ξεκινήσει τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας. «Κέρδισε» αυτόν τον πόλεμο ισοπεδώνοντας το Γκρόζνι με κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε δεκάδες χιλιάδες Τσετσένους αμάχους. Αμέσως μετά άρχισε να εκφοβίζει την αντιπολίτευση και τον Τύπο και δεν δίστασε να δολοφονήσει όσους δεν συμμορφώθηκαν. Το ότι η Δύση δεν αντέδρασε σοβαρά σε όλα αυτά τα βήματα, εκτός από ελάχιστες αντιδράσεις, έδινε περισσότερο θάρρος στον Πούτιν», αναφέρει ο Νταϊνόφ

Ο Νταϊνόφ σημειώνει ότι ο Πούτιν ακολούθησε μια στρατηγική διείσδυσης στην Ευρώπη μέσω της «Ορθόδοξης ημισέληνου». Στο πλαίσιο αυτό, στόχευε να εξαρτήσει τις χώρες της ορθόδοξης πλειοψηφίας από τη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους που βίωσαν το 2011, προσπάθησαν να δελεάσουν την Ελλάδα και τη Νότια Κύπρο με οικονομικές δωροδοκίες, αλλά δεν τα κατάφεραν.

 Επίσης απέτυχε να εδραιώσει την κυριαρχία στο Μαυροβούνιο με το πραξικόπημα που οργάνωσε. Στη συνέχεια, εστίασε την προσοχή του στη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία, στην περιοχή του Κοσόβου για να εκβιάσει το Βελιγράδι, και την Συμφωνία των Πρεσπών για να φέρει ρήξη σε Σκόπια – Σόφια, και να χωρίσει την Ελληνική κοινωνία.

Ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream, ο οποίος τέθηκε σε λειτουργία στις αρχές του 2020 και συνδέεται με τη Σερβία και την Ουγγαρία μέσω Βουλγαρίας, ήταν ακόμα μια προσπάθεια του Κρεμλίνου να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής του στα Βαλκάνια. Το γεγονός ότι η Τουρκία και η Ουγγαρία διοικούνται από αυταρχικούς ηγέτες, φιλικούς προς τον Πούτιν,διευκόλυνε τη δουλειά του.

Αφού ενσωμάτωσε παράνομα την Κριμαία, ο Πούτιν ξεκίνησε το σχέδιο να εξαφανίσει την Ουκρανία ως Έθνος, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε το επόμενο βήμα , να να υποτάξει την Μολδαβία – Γεωργία, ενώ στα μεγάλα του σχέδια ήταν η αναταραχή στα Βαλκάνια που θα εγκλώβιζε το ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια ένταση μέσα στην καρδιά των Βαλκανίων. Έχοντας την εμπειρία του προβλήματος του Ναγκόρνο – Καραμπάχ που δημιούργησε η ΕΣΣΔ για να αποκόψει το Αζερμπαϊτζάν από την Ευρώπη, και για να αποκτήσει μόνιμη παρουσία στην Αρμενία με στρατιωτικές βάσεις, και ειρηνευτική αποστολή στο Καραμπάχ, σήμερα το σχέδιο της νέας Ρωσίας και του Πούτιν, είναι να αποσταθεροποιήσει τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, να διασφάλίσει τον διαχωρισμό και την ένωση του σερβικού τμήματος με τη Σερβία, και με τις στρατιωτικές βάσεις που θα εγκαταστήσει εκεί, επιδιώκει να γονατίσει την Βόρεια Μακεδονία Βουλγαρία, έτσι ώστε ο Πανσλαβισμός και η «Ορθόδοξη ημισέληνος » να καθιερωθούν εκ νέου μέσα στα Βαλκάνια, δημιουργώντας μια εστία έντασης, στο ΝΑΤΟ και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η αποσυναρμολόγηση των Δικτύων των Ρωσικών Μυστικών Υπηρεσιών δημιουργεί πρόβληματα στα σχέδια του Πούτιν

 «Η Ρωσία προφανώς προσπαθεί να κάνει την εκστρατεία της σε πολλαπλά επίπεδα σε ό,τι αφορά την ενημέρωση ή την Εκκλησία. Αρκεί να δούμε τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία προσπάθησε να υπονομεύσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ή αυτό που έκανε η Ρωσία εναντίον του Πατριάρχη Αλεξανδρείας σε όλη την Αφρική. Νομίζω ότι για τον Πούτιν αυτή είναι μια πολύπλευρη εκστρατεία. Η Ρωσία είναι το άμεσο επίκεντρο αυτή τη στιγμή, αλλά είναι πολύ σαφές ότι το ρωσικό κράτος, οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών χρησιμοποιούν κάθε μοχλό που έχουν στη διάθεσή τους. Αυτό ακριβώς έχουμε δει από τις πρώτες μέρες του πολέμου στην Ουκρανία που ξεκίνησε πραγματικά με την εισβολή στην Κριμαία τον Φεβρουάριο του 2014.»

Τα παραπάνω είχε σημειώσει ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, στο «V». Οι δράσεις των Ρώσων στα Βαλκάνια και την Ελλάδα, ήταν γνωστές σε όλους αλλά δεν υπήρχαν οι συνθήκες για να γίνει άμεση «διαγραφή» των δράσεων αυτών από διπλωματικές και «διπλωματικές» αποστολές της Μόσχας. Αν και στην Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία, οι απελάσεις Ρώσων είχαν ξεκινήσει από την υπόθεση Σκρίπαλ, η Αθήνα ήταν ιδιαίτερη προσεκτική.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την Αθήνα να κρατήσει την στάση που στο μέλλον θα λειτουργήσει ως εργαλείο πίεσης για ανάλογες περιπτώσεις, όπως Κύπρος και Βοσνία – Ερζεγοβίνη, και μια ευκαιρία επίσης να διαλύσει τα δίκτυα της Μόσχας στην Ελλάδα. Η απέλαση των 12 Ρώσων διπλωματών και «διπλωματών», δεν είναι εντυπωσιακή ως προς την πράξη, αλλά καταδεικνύει πως ο Ρώσος Πρόεδρος χάνει την δυναμική παρέμβασης και επιρρόής σε έναν νέο κόσμο που δημιουργείται μετά την εισβολή στην Ουκρανία.

Όσο αφορά την Ελλάδα, θα έλεγε κανείς ότι η χώρα προσαρμόστηκε σε αυτόν τον νέο κόσμο με μια εντυπωσιακή πολιτική, μια πολιτική που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε στην Ουάσιγκτον και την Αθήνα. Παρά τα προβλήματα, οικονομική κρίση, μεταναστευτικό, κρίση στην Αν. Μεσόγειο, Πανδημία, φωτιές, και ενεργειακή κρίση,με την ενεργειακή μετάβαση που επέλεξε, τα ενεργειακά έργα, τις συμμαχίες και τους εξοπλισμούς, δείχνει να είναι η χώρα με την μεγαλύτερη ετοιμότητα, και τις λιγότερες απώλειες στο πρώτο διάστημα του πολέμου που βιώνει η Δύση με τα αυταρχικά καθεστώτα

https://www.viadiplomacy.gr/