Μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία από το προσυνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1975 - «Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ»

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ «ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ» ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ «ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ»!

 
1962 Ο Μπελογιάννης αναφώνησε, πεθαίνω χάρη μιας ιδεολογίας που την ασπάστηκαν οι σπουδαιότεροι της ανθρωπότητας . 1965 Οι σπουδαιότεροι της Ελλάδας ίδρυσαν τον «Όμιλο Παπαναστασίου», για το όραμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Βασίλης Φίλιας, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Κώστας Σημίτης.
Ας δούμε τι αναφέρει ο Φίλιας στο βιβλίο του «ΤΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΑ» Είναι μια αφήγηση εμπαθής αλλά διδακτική ….
O Όμιλος επέλεξε «στρατηλάτη» τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Σημίτης ήταν ενθουσιώδης με την επιλογή, ο Φίλιας ήταν επιφυλακτικός και ήθελε ορισμένες δεσμεύσεις.
Στη συνέχεια Φίλιας – Ανδρέας Παπανδρέου είχαν αμοιβαία πολεμική επειδή ο Φίλιας πίστευε ότι ο Ανδρέας ήθελε να αλώσει τον Όμιλο και την χρησιμοποίηση του για δικό του προσωπικό κομματικό όφελος.
21-4-1967 Με την επιβολή της δικτατορίας ο όμιλος Παπαναστασίου μετεξελίσσεται σε αντιστασιακή οργάνωση, μαζί με άλλες μικρό- ομάδες (Δημοκρατική Άμυνα).
Στις 29-4-67 ο Φίλιας παντρεύεται, και αμέσως δραστηριοποιείται κάνει συσκέψεις, στρατολογεί μέλη στην Δημ. Αμυνα , κυκλοφορεί προκηρύξεις κ.τ.λ. Στα τέλη Οκτωβρίου περνά στην παρανομία μετά από σύλληψη συνεργού του.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου συνελήφθηκε και τον πήγαν στις φυλακές Αβέρωφ, και μετά το αποτυχημένο αντι-κίνημα του Κωνσταντίνου τον Δεκέμβριο 1967 η Χούντα ως ένδειξη «καλής θελήσεως» τον απολύει, γεγονός που αντιμετωπίζεται με ενθουσιασμό, διότι εκλαμβάνεται ως εκδήλωση αδυναμίας της δικτατορίας. Όμως ο Φίλιας πιστεύει πως με την κίνηση αυτή η Χούντα δίνει διέξοδο στις διεθνείς πιέσεις και κερδίζει στην μάχη των εντυπώσεων στο εξωτερικό, και ότι η Χούντα γνωρίζοντας τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ θα του επιτρέψει να φύγει στο εξωτερικό, διότι θα ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΑ στο στρατόπεδο των αντιπάλων της! (σελ. 76) Τον Ιανουάριο 1968 ο Ανδρέας πάει στο εξωτερικό. Στα τέλη Φεβρουαρίου συντελείται συνεργασία της Δημ. Αμυνας και Πατριωτικού Μετώπου (Μίκη Θεοδωράκη) Σύμφωνα με τον Φίλια ο Ανδρέας προσπαθεί να εξουδετερώσει την Δημ. Άμυνα και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις του εξωτερικού, και επιχειρεί να οικοδομήσει την εικόνα του υπέρτατου ταγού. (Σε αρκετό βαθμό πρέπει να έχει δίκιο ο Φίλιας, τα ίδια περίπου λέει και ο Σημίτης, που τα αποδίδει στην …..ανασφάλεια του Ανδρέα!) Οι προτάσεις που του γίνονται για μια αντιστασιακή οργάνωση αποπροσωποποιημένη και υπερκομματική, απορρίπτεται ασυζητί και ο Ανδρέας ιδρύει το Π.Α.Κ..
Πρώτο υπεύθυνο ορίζει έναν ξάδελφο του, που μετά από λίγους μήνες αποχωρεί. Ακολουθεί ο εξ Αμερικής καθηγητής, στενός συνεργάτης της ΝΑΣΑ Γιώργος Λιάνης, θείος της Δήμητρας Λιάνη, τον διαδέχεται ο καθηγητής Γιώργος Λιανόπουλος που σε μικρό χρονικό διάστημα παραιτείται θεαματικά και δέχεται απειλές ότι θα εκτελεστεί από «αντάρτες» του ΠΑΚ, στις οποίες απαντάει διακωμωδώντας «ας κάνει κάτι το ΠΑΚ, ας ρίξει μια σφαίρα και ας είμαι εγώ το πρώτο θύμα!» Σελ. 175
Σαν αρχηγό του στρατιωτικού σκέλους, ο φίλιας αναφέρει δύο πρόσωπα που τους βρίσκει αρκετές «σκιές»
Μετά από λίγες μέρες στα βραχάκια της Βάρκιζας ο Φίλιας συνάντησε τον Σημίτη ο οποίος του είπε πως μεταφέρει το μήνυμα του «μπος» (Ανδρέα) να τεθεί η Δημ. Αμυνα υπό την καθοδήγηση του Ανδρέα, θέση που ο Σημίτης συμφωνούσε ανεπιφύλακτα. Ο Φίλιας εξαγριώθηκε και του είπε πως δεν αναγνωρίζει κανένα «μπος!»
Σε μια συνάντηση του Ανδρέα με τον συνεργάτη του Φίλια, Μάρτιν Πάκαρτ , ο Ανδρέας αναφέρθηκε στην εξέλιξη της δική του αντιστασιακής προσπάθειας στην Ελλάδα, η οποία κινείτο στη σφαίρα του φαντασιακού. Ο Πάκαρτ τον «προσγείωσε,» τότε ο Ανδρέας άφριζε και κτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι λέγοντας «Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΕΣΤΕΙΛΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα άλλο να το κάνει, ούτε στον Φίλια..»
Παράλληλα «μπλοκάρει» όλες τις δυνητικές πηγές χρηματοδότησης της Δημ. Αμυνας και τους ζήτησε κάθε μελλοντική βοήθεια να διοχετεύεται σε αυτόν προσωπικά. Με αυτό τον τρόπο ο Ανδρέας και η κουστωδία του εξασφαλίζει μια υπερπολυτελή διαβίωση…. (σελ. 122-3) Για το ΠΑΚ (Ανδρέας) εσωτερικού ο Φίλιας λέει πολλά αρνητικά τα οποία πρέπει σε αρκετό βαθμό να είναι ορθά, διότι ο Ανδρέας είχε μια τάση υπερβολής σε βαθμό εικονικής πραγματικότητας, και το διασταύρωσα με όσα αναφέρει για το ΠΑΚ εσωτερικού ο Αναστάσιος Πεπονής.
Ο Α. Παναγούλης είχε οργανώσει την «Ελληνική αντίσταση» και τάσσετε εξ’ αρχής υπέρ της δημιουργίας μιας ευρύτατης μετωπικής οργάνωσης με άμεσο στόχο τη διενέργεια πληγμάτων κατά της Χούντας. Αντιμετωπίζει επιφυλακτικότητα. Εκείνος που τις υιοθετεί με ενθουσιασμό είναι ο Ανδρέας που είχε δημιουργήσει την πεποίθηση στους αντιστασιακούς κύκλους ότι διαθέτει άφθονα χρήματα, οπλισμό, και εκρηκτικά, σαμποτέρ στην Ελλάδα, Κέντρα Εκπαίδευσης κ.τ.λ. Ο Ανδρέας του πρότεινε να ενταχθεί στην νεότευκτη και στα χαρτιά ΠΑΚ. Ο Παναγούλης αρνήθηκε και πρότεινε συνεργασία. Ο Ανδρέας μετά από αυτό αναδιπλώθηκε, και για τον πρόσθετο λόγο ότι ο Παναγούλης του δήλωσε ότι σκοπεύει να «κτυπήσει το βόδι στο κεφάλι ….»
Στη συνέχεια ο Παναγούλης συνειδητοποιεί ότι ο ενθουσιασμός του Ανδρέα είναι κίβδηλος και ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει στη φάση αυτή είναι να πείσει τους ηγέτες της Δύσης ότι είναι κατά της βίας, και να κάνει περιοδείες στο εξωτερικό …. σελ. 246
Στις αρχές του Απριλίου 68 πεθαίνει ο πατέρας του Φίλια. Τέλος Ιουνίου 68 συνέλαβαν τον Φίλια.
Ο Β. Λάμπρου, επικεφαλής της Ασφάλειας στη Μπουμπουλήνας του είπε: «Σαράντα άνθρωποι μας βρίσκονταν στο νεκροταφείο…… τα κοράκια, οι νεκροθάφτες κι αυτοί που κρατούσαν τα στεφάνια ήταν δικοί μας (πάλι καλά που δεν ανέφερε τους ψάλτες και παπάδες!) όμως τέτοιο κάθαρμα που είσαι ούτε νεκρό πατέρα δεν τίμησες … Ήσουνα ο υπ΄αριθμόν 1 εχθρός της επανάστασης και κόστισες εκατομμύρια ώσπου να σε πιάσουμε, αλλά τώρα σε έχουμε στο χέρι»
Όταν την άλλη μέρα στην ανάκριση ο Μάλλιος του ρώτησε αν θα μιλήσει η θα τον ανεβάσει στην ταράτσα για φάλαγγα, ο Φίλιας του είπε «η θα πρέπει να με σκοτώσετε η θα ανοίξουμε λογαριασμό θανάτου μέχρι τέταρτης γενεάς» Ο Φίλιας ποντάριζε στο ότι είχαν βουίξει όλοι οι σταθμοί εξωτερικού για την σύλληψή του.
Τον Αύγουστο 68 αναγγέλλεται η συμφωνία ΠΑΚ.(Ανδρέας) και ΠΑΜ (Θεοδωράκης)
Μετά από την τρίμηνη παραμονή του στην ασφάλεια, ο Φίλιας στις αρχές Οκτωβρίου 68 μετάγεται στις φυλακές «Αβέρωφ»
Ο Φίλιας μπροστά σε 100 κρατούμενους απευθύνθηκε με οξύτητα για τις άθλιες συνθήκες των φυλακών στον διευθυντή που ήταν ο τρόμος της φυλακής, και όταν ο διευθυντής ….του αντιμίλησε στο ενικό, ο Φίλιας του είπε, «θα σε γδάρω όταν αλλάξουν οι συνθήκες!» Και γενικότερα ο σκληροτράχηλος Φίλιας δεν σηκώνει «μύγα στο σπαθί του» και υφίσταται μια «μεταφυσική αλλαγή» αντί να φοβάται ο Φίλιας το «θεριό», το «θεριό» φοβόταν τον Φίλια!!
Στις αρχές 1969 δεκαοκτώ Γερμανοί καθηγητές απ’όλα τα πανεπιστήμια στέλνουν επιστολή διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση για την κράτησή του.
Την ίδια περίοδο το Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ τον ανακηρύσσει καθηγητή «τιμής ένεκεν» και τον καλεί να διδάξει.
Από το Μάρτιο 69 προετοιμάζεται για την δίκη του, που είχε οριστεί για τον Μάιο. Ως δικηγόρους του ορίζει τον Γεώργιο Μαγκάκη, και τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, ο οποίος επανειλημμένα του έλεγε «ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΤΟ ΕΑΜ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ» (σελ. 166)
Οι φυλακές ως μέτωπο πάλης κατά της δικτατορίας, ιδιαίτερα όταν μετά το τέλος του 1969 καθώς κάμφθηκε η Αντίσταση στο εσωτερικό, ανεδείχθησαν σε πρωταρχικής σημασίας συντελεστή.
Έντεκα μήνες μετά τη σύλληψή του γίνεται η δίκη του τον Μάιο 69. Ως μάρτυρες υπεράσπισης ήταν ο Γιάννης Ζίγδης, ο Γιάγκος Πεσματζόγλου, και ο Αδαμ. Πεπελάσης, είχαν συμφωνήσει ότι η γραμμή πλεύσης, θα είναι γραμμή αναμέτρησης με το καθεστώς στον άξονα του δικαιώματος και υποχρέωσης του πολίτη να αντιστέκεται εναντίων όσων παραβιάζουν το Σύνταγμα. Σε καμιά περίπτωση δε θα επιχειρηθεί η ελάφρυνση της θέσης του, με αναφορές όπως «έντιμος πρότερος βίος», «εθνικά φρονήματα» «καλές προθέσεις» κ.τ.λ.
Ο Φίλιας καταδικάζεται σε 18,5 χρόνια κάθειρξη.
Στις αρχές του Καλοκαιριού 69 συνέρχεται το Διευθυντικό Όργανο της Δημ. Αμυνας (δίχως τον Φίλια) και αποφασίζει να μην είναι πλέον μέλος του ο Κ. Σημίτης, διότι αποδεδειγμένα έχει συνεχείς επαφές και δίνει πληροφορίες στον Ανδρέα, που έχει επιδοθεί σε ανοικτή εκστρατεία κατά της οργάνωσης της Δημ. Αμυνας στο εξωτερικό. Σελ. 203
Τον Ιούλιο 69 σκάει στο χέρι του Σάκη Καράγιωργα (πρύτανης στη Πάντειο) αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός, από αυτούς που μας είχε προμηθευθεί ο Τάσος Μήνης, διότι είχε παραδοθεί μαζί με άλλους από τον Κ. Σημίτη, χωρίς να έχει προηγηθεί έλεγχος και ρύθμισή τους, από το Σ. Λουκά, όπως συνέβαινε πάντοτε. Πολτοποιείται το δεξί του χέρι, καταστρέφεται το τύμπανο του δεξιού αυτιού κ.τ.λ.
Αποτέλεσμα της έκρηξης ήταν, μέχρι τον Δεκέμβριο 69, με πρώτο τον Σ. Καράγιωργα και τελευταία τον αδελφό του Φίλια, να συλληφθούν 34 άτομα. Ο Σημίτης διαφεύγει στο εξωτερικό και κάνει μια θεαματική στροφή που μας αφήνει άναυδους, δηλώνοντας ότι προσχωρεί στο ΠΑΚ (Ανδρέας) και ότι άνηκε στο ΠΑΚ από την Ελλάδα!! Όταν ξένοι δημοσιογράφοι του επισημαίνουν ότι δεν έχουν διαπιστώσει την παρουσία κανενός ΠΑΚ στην Ελλάδα, και ακόμη ότι πως συμβαίνει όλες οι συλλήψεις να είναι από άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, εκείνος δηλώνει με χαμόγελο Κινέζου Μανδαρίνου «φαίνεται ότι οι δικοί μας γνωρίζουν καλύτερα τους συνωμοτικούς κανόνες» τι στιγμή που ο κολλητός του Σ. Καράγιωργας (Ο Σημίτης ήταν καθηγητής στην Πάντειο) τραβούσε τα μύρια όσα από τους ασφαλίτες και στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Σελ. 206
Το γεγονός, ότι άνθρωποι καταξιωμένοι βάζουν με τα ίδια τους τα χέρια βόμβες συγκλονίζει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, και δημιουργεί αντι-χουντικό κλίμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Οι τεράστιες κινητοποιήσεις για τον Σ. Καράγιωργα στο εξωτερικό έγιναν αφορμή για να δεχθεί η Χούντα να φύγει ο Μίκης Θεοδωράκης από την Ελλάδα.
Ο Ανδρέας περιφέρεται στους πολιτικούς κύκλους του εξωτερικού και ισχυρίζεται ότι ο Φίλιας και Καράγιωργας αλλά και όλη η Δ.Α ήταν όργανα της Ιντέλιντζεν Σέρβις και ότι ο Αλέκος Παναγούλης βρίσκεται στην υπηρεσία της CIA!! Σελ. 208
Στα τέλη καλοκαιριού 69 μετακινούν όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, (και τον Φίλια) των φυλακών Αβέρωφ στις φυλακές Κορυδαλλού, επειδή στη Χούντα τους ενοχλούσε το …αντιστασιακό μέτωπο των φυλακών!!
Στις 27-3-70 στο στρατοδικείο Αθηνών αρχίζει η δίκη των 35 της Δημ Αμυνας. Στο κατηγορητήριο αποδίδεται ως αρχηγός της Δημ. Αμυνας ο Φίλιας, και αναφέρονται 19 περιπτώσεις εκρήξεων.
Τον Ιούνιο 1970 μετάγεται στη Κρήτη στις φυλακές Αλικαρνασσού.
Την άνοιξη 71 ο Φίλιας μετάγεται «πειθαρχικά» στις φυλακές Κερκύρας, διότι οι αρχές ασφαλείας είχαν σαφείς ενδείξεις ότι έλεγχε και κατεύθυνε το σύστημα διοχέτευσης των κειμένων που συνυπέγραφαν οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Αλικαρνασσού, στο εξωτερικό.
Στα μέσα 72 μέσω των συγγενών του, του γίνεται κρούση από την γερμανική πρεσβεία να επιδιώξουν την απελευθέρωσή του και την έξοδό του στο εξωτερικό, όπως είχε γίνει με τον Γ.Α Μαγκάκη. Αρνείται διαρρήδην και κατακρίνει τον Γ.Α Μαγκάκη που το δέχτηκε.
Τον Αύγουστο 73 δόθηκε γενική αμνηστία, και ο Φίλιας αποφυλακίζεται. Όταν πήγε στο σπίτι του κοντά στην γυναίκα και τον γιό του, πέρα από το τηλέφωνο που κτυπούσε ακατάπαυστα και τους συγγενείς του, παρέλασε πολύς κόσμος για να τον συγχαρούν για την απελευθέρωση του. Υπήρχαν και δύο επισκέπτες που φτάνουν γεμάτοι συμπόνια υποτίθεται, και απογοητεύονται όταν δε βλέπουν μπροστά τους ένα ερείπιο και του λένε πικρόχολα, «Μα εσύ είσαι καλύτερα από όταν μπήκες στην φυλακή!»
Το φθινόπωρο ο Φίλιας αν και είναι υπό τον ασφυκτικό κλοιό της ασφάλειας, προσπαθεί να συντονίσει τον αντιδικτατορικό αγώνα, με δυναμικές ενέργειες. Όταν προέκυψε η κυβέρνηση Σ. Μαρκεζίνη ο Φίλιας και οι περισσότεροι την καταδίκασαν, ωστόσο άλλοι ήταν θετικοί. Χαρακτηριστική ήταν μια συνομιλία του με τον Ι. Πεσμαζόγλου ο οποίος χαρακτήριζε αδιέξοδη μια πορεία που δεν περνούσε από σταδιακές πολιτικοποιήσεις, που θα επέτρεπαν στους αντίπαλους της Δικτατορίας να γίνουν βαθμιαία κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Ο Φίλιας διαφώνησε μαζί του με το επιχείρημα ότι η πορεία αυτή θα οδηγούσε σε «τουρκοποίηση» με την έννοια ότι ο Στρατός θα παρέμενε στο διηνεκές ο αόρατος ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων.
Λίγες μέρες μετά την πτώση της Δικτατορίας πήγε στο σπίτι του ο Ζυλ Ντασέν, όπου του διαβίβασε τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ο οποίος του λέει ότι ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΖΟΥΣΕ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΝ!
(Στα αζήτητα είχε η Μελίνα τον Σημίτη; Τσάμπα έβαζε τις μπόμπες;)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
ΠΡΟ-ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ 1975
«Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ»
«ΚΟΥΛΟΧΕΡΗ ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ» 

24-7-74 Ο Καραμανλής επέστρεψε θριαμβευτικά στην Ελλάδα μετά την πτώση της Δικτατορίας ως λύση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου απ’ το εξωτερικό κατήγγελλε την λύση Καραμανλή. Τη θεωρούσε «αλλαγή φρουράς του ΝΑΤΟ», και πως η πραγματική εξουσία παρέμενε στα χέρια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και στρατού, και κάλεσε την ….συνέχιση της αντιστασιακής δράσης!
Ο Σημίτης ένιωσε αγανάκτηση και δήλωνε την διαφωνία του. Ο Ανδρέας μεταστράφηκε, όταν φίλοι και συνεργάτες, του είπαν ότι κινδύνευε να γελοιοποιηθεί! (Βιβλίο Κ. Σημίτη «Δρόμοι ζωής» σελ. 133)
16-8-74 Ο Ανδρέας επέστρεψε στην Ελλάδα. Άρχισαν οι συσκέψεις στο Καστρί, πρώτο θέμα η επιβεβαίωση μιας νέας πολιτικής παράταξης. Οι πρώην βουλευτές της Ένωσης Κέντρου ελπίζοντας να εκλεγούν ήταν αρνητικοί, με το επιχείρημα πως δεν πρέπει να παραδοθεί η Ένωση Κέντρου στον Γεώργιο Μαύρο. Οι νεότεροι και όσοι είχαν έρθει από το εξωτερικό ήταν αταλάντευτα αρνητικοί στην εμπλοκή τους στα γρανάζια ενός κόμματος προυχόντων.
Το δεύτερο θέμα ήταν η προετοιμασία της ιδρυτικής διακήρυξης. Σε πολλά υπήρξε συμφωνία, όπως στον τερματισμό της εξάρτηση της Ελλάδος από την ΗΠΑ. Εκεί που υπήρχαν έντονες τριβές ήταν ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, σχετικά με τις κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των βασικών μονάδων παραγωγής, και η επιθυμία της πλειοψηφίας να καταδικαστούν τα κόμματα του παρελθόντος, που στηριζόταν στη φεουδαρχική σχέση ηγετών έναντι βουλευτών και ….βουλευτών έναντι πολιτών!
Το «γόρδιο δεσμό» ανέλαβε να το λύση ο Σημίτης. Έλαβε υπ’ όψιν κείμενα μεταξύ άλλων του Κώστα Λαλιώτη, Βάσω Παπανδρέου, και συνεργατών του Ανδρέα.
Ο Σημίτης δούλεψε εντατικά μαζί με τον Καράγιωργα ο οποίος θεωρούσε την διακήρυξη καθοριστική για την συμμετοχή της Δημ, Άμυνας στο νέο κόμμα. Ολοκληρώθηκε με τις «πινελιές» του Ανδρέα.
3-9-74 Στο ξενοδοχείο Kihg’ Palaces έγινε η εκδήλωση για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας σαν σύγχρονος Μωυσής κράδαινε την διακήρυξη λες και είχαν χαραχθεί σε πέτρα οι εντολές του θεού, για την απελευθέρωση των δούλων εργατών, από την σκλαβιά των αφεντικών!
Με την πτώση της Δικτατορίας η Δημοκρατική άμυνα αντιμετωπίζει το κρίσιμο δίλλημα της σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ. Ο Καράγιωργας ήταν υπέρμαχος, μιας και πείθεται από τον Σημίτη ότι ο Ανδρέας επιδιώκει μια άλλη πολιτική, με δημοκρατικές διαδικασίες και όχι αρχηγικό. Ο Φίλιας ήταν αρνητικός, καταθέτοντας στοιχεία για την ανακολουθία του Ανδρέα. Ο Σ. Μερκούρης (αδελφός της Μελίνας) προειδοποιεί τον Καράγιωργα για τους κινδύνους που ενέχει αυτή η σύμπραξη, εκείνος απαντά «δεν έδωσα το χέρι μου για να διασπάσω τη σοσιαλιστική παράταξη»
Ο Β. Παπαζήσης παραιτείται από την Δημ. Άμυνα λέγοντας «Χρειάστηκαν 4,5 χρόνια για να πειστώ ότι ο Ανδρέας είναι αναξιόπιστος και επικίνδυνος!»
5-10-74 Συνεδρίαση της Δημ. Άμυνας όπου η άποψη του Καράγιωργα για σύμπραξη επικρατεί με υπερδιπλάσιους ψήφους. (Β. Φίλιας βιβλίο «τα αξέχαστα και τα λησμονημένα» σελ. 335)
Στην πρώτη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου ο Σημίτης διαιστάνθηκε σύγκρουση Ανδρέα-Δημ Άμυνας διότι, ο Καράγιωργας υπογράμμιζε την ισοτιμία όλων, και ο Φίλιας και Στάγκος, ανάλωσαν σκόπιμα πολύ χρόνο ανάλυσης της πολιτικής κατάστασης, ώστε να φανούν ως άλλος πόλος απέναντι στον Ανδρέα. (Σημίτης σελ. 152)
Πράγματι ο Ανδρέας που δεν ανεχόταν να αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του, κάλεσε τα μέλη που πρόσκειται σε αυτόν σε μια καφετέρια στην Νέα Σμύρνη για να προετοιμάσουν την στάση τους για την επόμενη συνεδρίαση. Ο Σημίτης διαφώνησε με την πρακτική της χωριστής συνεννόησης, διαισθανόμενος πως Η ΑΝΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ. (Σημίτης σελ 153)
Τον Νοέμβριο 74 θα γινόταν εκλογές, η Μελίνα Μερκούρη πίεζε τους Φίλια, Καράγιωργα να είναι υποψήφιοι. Αν και ήταν βέβαιη η εκλογή τους ο Καράγιωργας έλεγε πως ο ρόλος τους είναι στο κόμμα και όχι στα μπαλκόνια, για να στηθεί ένα γνήσιο σοσιαλιστικό κόμμα. Ο Φίλιας συμφώνησε, αλλά το μετάνιωσε όταν συγκρούστηκε με τον Ανδρέα διότι σαν βουλευτής θα ήταν ισχυρότερος.
14-11-74 Προεκλογική ομιλία στην πλατεία Συντάγματος πού ήταν γεμάτη κυρίως από νέους που φώναζαν «Στις 18 σοσιαλισμός». Ο Ανδρέας παρασύρθηκε αναφέροντας την ανυπόστατη πληροφορία περί συμφωνίας του Κίσινγκερ με την Κυβέρνηση Καραμανλή για τον διαμελισμό της Κύπρου. ( Παραλίγο να πάθει ...εγκεφαλικό ο Σημίτης)
17-11-74 Εκλογές ΠΑΣΟΚ 13,58% 15 βουλευτές.
19-1-75 Συγκαλείται η Προσωρινή Κεντρική Επιτροπή που είχε διευρυνθεί από 75 σε 100 μέλη, (τα περισσότερα νέα μέλη ήταν αφοσιωμένοι στο αρχηγό) για να αποφασίσει αν τα μεσαία και κατώτερα όργανα θα διορίζονται η θα εκλέγονται, με άλλα λόγια κόμμα αρχηγικό η δημοκρατικό. Η πρόταση του Ανδρέα για διορισμό μειοψηφεί. Ο Ανδρέας κατηγόρησε δριμύτατα τους αντιπάλους του για «ομαδοποίηση» και «ελιτισμό». Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
29-1-75 Αιφνιδιαστικά ο Ανδρέας ανακοινώνει την απόφασή του, να πάψει την Προσωρινή Κεντρική Επιτροπή και να συγκαλέσει προ-συνέδριο με αιτιολογία την ανάπτυξη τάσεων, ελιτισμού κ.τ.λ.
31-1- 75 Συνεδριάζει εκτελεστικό γραφείο με θέμα την σύγκληση του προ-συνέδριου, όπου Τσοχατζόπουλος, Βάσω Παπανδρέου, Θαν. Τσούρας, Μαντηλαράς συντάσσονται με τον Ανδρέα υπέρ της σύγκλησης, διαφωνούν Σημίτης, Φίλιας, Καράγιωργας, Μανωκλίδης και καταγγέλλουν το προ-συνέδριο ως μεθόδευση με στόχο τη συγκρότηση μιας ελεγχόμενης Κεντρικής Επιτροπής.
Μετά την ψηφοφορία ο Ανδρέας δηλώνει ότι δεν πρόκειται να παραστεί σε νέα σύγκληση της Προσωρ. Κεντρ. Επιτροπής, ένας εκβιασμός που αναγκάζει τους διαφωνούντες να υποχωρήσουν. (Φίλιας σελ. 340) Ο Σημίτης αναφέρει πως έχοντας συνεργαστεί με τον Ανδρέα στο εξωτερικό, ότι τις δημοκρατικές διαδικασίες δεν τις πίστευε. Ήθελε να καθορίζει μόνος του τις τύχες του ΠΑΣΟΚ, δεν δεχόταν αντιρρήσεις, έδινε ιδιαίτερο βάρος στη διαφύλαξη του κύρους του, αλλά και της ελευθερίας να κρίνει ο ίδιος και να αποφασίζει.
Πίστευε όμως ο Σημίτης πως οι δημοκρατικές διαδικασίες αναπόφευκτα θα καθιερώνονταν αργά η γρήγορα έστω και σε μικρό βαθμό. Διαφώνησε αμφότερα, και με τον Ανδρέα που επέλεξε την ωμή αναμέτρηση, αλλά και με τους φίλους του στην Δημ. Άμυνα που παρέβλεψαν τον κίνδυνο μιας χαοτικής εξέλιξης και συνεπλάκησαν σε μια πρόωρη και άκαιρη αναμέτρηση με τον Ανδρέα. (Σημίτης σελ 162)
6-2-75 Η συντακτική επιτροπή του περιοδικού της νεολαίας «Αγωνιστής» δημοσιεύει κείμενο που στηλιτεύει την έλλειψη δημοκρατίας στο κίνημα. Με επέμβαση …ροπαλοφόρων που στέλνει η Βάσω Παπανδρέου διακόπτεται η κυκλοφορία του, παρά την υποστήριξη μελών του εκτελεστικού γραφείου που πρόσκειται στην Δημ. Άμυνα. Στις 25 του μηνός παραιτείται η συντακτική επιτροπή του περιοδικού. (Φίλιας 340)
16-3-75 Το προ-συνέδριο πραγματοποιείται στο νυκτερινό κέντρο «Μονσενιέρ» στην πλατεία Αμερικής, ο χώρος δεν επαρκεί οι σύνεδροι στριμωγμένοι, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη απ’ τα μέτωπα σύγκρουσης, και την οργανωμένη γαλαρία. Έξω από την αίθουσα μοιράζεται έκτακτη έκδοση του «Αγωνιστή» και σημειώνονται συμπλοκές μεταξύ «δημοκρατών» και «αρχηγικών»!
Πρώτος μίλησε ο Ανδρέας αναφέροντας ότι ήταν αδύνατο να λειτουργήσουν οι δημοκρατικές διαδικασίες στην επιθυμητή έκταση, γιατί η οργανωμένη βάση απείχε από το να αντιπροσωπεύει ικανοποιητικά την πραγματική λαϊκή βάση. Οι αρχές δεν έχουν γίνει ακόμη κτήμα των μελών. Υπήρχαν ομάδες που ήθελαν να τις εκμεταλλευτούν για τους δικούς τους σκοπούς, όσο για τον εαυτό του, ότι δεν είναι δυνατό ο ρόλος του προέδρου να περιοριστεί στην εκφώνηση λόγων στη Βουλή η στο μπαλκόνι.
Μετά μίλησε ο Τσοχατζόπουλος για την δομή των οργάνων και τις αρμοδιότητες τους, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων διότι ο Πρόεδρος αποκτά διάσταση οργάνου, ξεχωριστή από το Εκτελεστικό γραφείο, αλλά και να το διορίζει. Ο Γιάννης Αλευράς που προήδρευε δίνει το λόγο σε όσους υποστήριζαν την άποψη του Ανδρέα.
Οι διαφωνούντες φώναζαν ότι τους φίμωσαν, αφού δεν τους επιτρεπόταν να μιλήσουν. Ο Αλευράς παρακάλεσε να σταματήσουν κάπνισμα διότι μες τους καπνούς δεν διέκρινε ποιοι ζητούσαν τον λόγο, και κάλεσε στο βήμα τους αντιφρονούντες. Όταν πήρε τον λόγο ο Καράγιωργας δημιουργήθηκε αναβρασμός, η γαλαρία τον γιουχαΐζει με αποκορύφωμα το «ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗ» που κραυγάζει ο Κίμων Κουλούρης (από νέος ήταν θερμοκέφαλος) και όχι μόνο.
Κυκλοφορούν σημαδεμένες λίστες για την επικείμενη εκλογή νέας Προσωρινής Κεντρ. Επιτροπής όπου αποκλείονται οι διαφωνούντες. Παρόλα αυτά επανεκλέγονται τα βασικά στελέχη της Δημ. Άμυνας και οι διαφωνούντες από το ΠΑΚ. Συνολικά 35 από τα 80 εκλεγέντα μέλη.
Ο Ανδρέας διορίζει το νέο Εκτελεστικό Γραφείο. (Φίλιας σελ.342)
6-6-75 Το διορισμένο Εκτελεστικό Γραφείο (με απουσία Σημίτη που βρίσκεται στο εξωτερικό) διαγράφει 11 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής (Φίλια, Νίκο Κωνσταντόπουλο, Πέτρο Ευθυμίου κ.τ.λ.) με το αιτιολογικό ότι δημοσιοποίησαν τις διαφωνίες τους. Και δύο μέρες αργότερα διαγράφονται άλλα 10 μέλη, διότι αντιτάσσονται στις διαγραφές.
28-6-75 Το Εκτελεστικό Γραφείο θέτει εκτός κινήματος άλλα 36 μέλη, Καράγιωργα, Σ. Μερκούρη, Χρήστο Ροκόφυλλο, Γ. Λιάννη, Α. Κόκκολα. Α. Φλέμιγκ, Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, Μελίνα Μερκούρη κ.τ.λ.
Ο Αναβρασμός στη βάση είναι πολύ μεγάλος που πιστεύει ότι ο σκοτεινός άνθρωπος των παρασκηνίων είναι η ….Βάσω Παπανδρέου, (ο δυνατός έρωτας του Ανδρέα) για την οποία ακούγεται παντού το σύνθημα «ΝΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΑΣΩ»
Τα γεγονότα είχαν την δραματική πλευρά τους, διότι συντρίφτηκαν όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Καράγιωργας υπέστη ψυχικό κλονισμό και ο ψυχίατρος τον υπέβαλε σε …υπνοθεραπεία! Θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο που παρέσυρε τη Δημοκρ. Άμυνα στην περιπέτεια του ΠΑΣΟΚ. (Φίλιας 346)

πηγή:
Dionisis Kaparelis