Με ψήφους αλλοδαπών οι εκλογές ΣΥΡΙΖΑ με τον έναν υποψήφιο

Του Κώστα Στούπα

 
1) Κανένας δεν κέρδισε με την ψήφο των αλλοδαπών…

H εικόνα που αντίκρυσα την Κυριακή στις 2 το μεσημέρι έξω από το εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ στο Μεταξουργείο με προβλημάτισε. Περί τους 100 με 150 Ασιάτες είχαν σχηματίσει μια τεράστια ουρά και στα δύο πεζοδρόμια προκειμένου να ψηφίσουν για την ανάδειξη της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Περισσότεροι από τους 9 στους 10 από τα πρόσωπα που σχημάτιζαν την ουρά αναμονής ήταν άνδρες ηλικίας περί τα 30 έτη. Με κάποιους που προσπάθησα να μιλήσω δεν καταλάβαιναν ελληνικά να μου εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο βρίσκονταν εκεί.

Τη συγκεκριμένη ώρα δεν υπήρχε καμιά γυναίκα η οποία περίμενε να ψηφίσει. Υπήρχε μόνο μία νεαρή, Ελληνίδα κατά τα φαινόμενα, σε ένα τραπεζάκι που σημείωνε κάποια στοιχεία σε έναν αυτοσχέδιο κατάλογο.

Αργότερα στα κοινωνικά δίκτυα είδα φωτογραφίες και από άλλα εκλογικά κέντρα με αντίστοιχες σκηνές.

Η μαζική παρουσία των αλλοδαπών σε συγκεκριμένες μεσημεριανές ώρες χαμηλής προσέλευσης καταδεικνύει κάποιο σχέδιο οργανωμένης παρέμβασης.

Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι τη σκοπιμότητα αυτής της οργανωμένης προσέλευσης αλλοδαπών στην ανάδειξη της ηγεσίας ενός κόμματος της ελληνικής δημοκρατίας και μάλιστα του δεύτερου μεγαλύτερου στις τελευταίες εκλογές.

Η συμμετοχή κάποιων ανθρώπων όχι ελληνικής καταγωγής οι οποίοι έχουν πολιτογραφηθεί ως Έλληνες κατ’ αναλογία του γενικού πληθυσμού θα ήταν κατανοητή.

Γνωρίζω πως υπάρχουν περιθωριακές ομάδες της άκρας αριστεράς που πιστεύουν στο άνοιγμα των συνόρων και στην ελεύθερη προσέλευση όποιων το επιθυμούν όπου επιθυμούν.

Κατά την ταξική ανάγνωση των ομάδων αυτών ο πραγματικός εχθρός της προόδου του ελληνικού λαού βρίσκεται εντός των συνόρων και η προσέλευση δυστυχισμένων από άλλα μέρη του πλανήτη θα δημιουργήσει ευνοϊκούς συσχετισμούς για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας μας σε κάποια κομμουνιστική πολυεθνική ουτοπία.

Γνωρίζω επίσης πως υπάρχουν περιθωριακές ομάδες της άκρας δεξιάς που πιστεύουν πως το βασικό πρόβλημα της οικονομικής και πολιτικής καχεξίας και παρακμής της χώρας είναι οι αλλοδαποί που διαβιούν σε αυτήν.

Κατά τη γνώμη μου ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Κατ’ αρχήν η χώρα ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και πολιτισμένη κοινωνία έχει κάποιες υποχρεώσεις σε σχέση με τους πρόσφυγες.

Κατά δεύτερο η χώρα μας δημογραφικά γερνάει και χρειάζεται μεταναστευτικές εισροές. Τούτο όμως πρέπει να γίνει οργανωμένα και με κριτήρια τις επαγγελματικές δεξιότητες αλλά και την πολιτισμική εγγύτητα προκειμένου οι ίδιοι και τα παιδιά τους να ενσωματωθούν πιο εύκολα.

Επιπλέον, οι εισροές δεν μπορεί να είναι απεριόριστες. Υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια που θα διακινδύνευαν πολλά πράγματα για να φτάσουν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Αν συνέβαινε αυτό η χώρα θα εξαφανιζόταν. Τούτο σημαίνει πως χρειάζεται να ορισθεί ένα όριο που θα διαμορφώνει μια αναλογία η οποία θα επιτρέπει στο ντόπιο πληθυσμό να αισθάνεται ασφαλής. Δεν με απασχολεί το χρώμα και η καταγωγή των υποψηφίων αλλά η αποδοχή των πολιτισμικών και πολιτικών αξιών της χώρας που επιθυμούν να τους δεχτεί.

Με αυτόν τον τρόπο οι μεταναστευτικές ροές θα χρησιμεύσουν και ως αντιστάθμιση προς τις ανεξέλεγκτες εξωτερικές παράνομες μεταναστευτικές πιέσεις.

Ας είναι σαφές πως δεν ψάχνουμε για "νοικάρηδες" που θα απαιτήσουν χρησικτησία, ούτε για καταπατητές.

Η ανεξέλεγκτη δημιουργία κλειστών κοινοτήτων στην επικράτεια (κυρίως αρσενικών που έφτασαν αναλαμβάνοντας υψηλό ρίσκο -άρα με συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά και επιδιώξεις) δεν βοηθάει. Αντιθέτως σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα με μια μουσουλμανική χώρα η οποία αμφισβητεί την εθνική της κυριαρχία, περιπλέκει επικίνδυνα την κατάσταση.

Δεν γνωρίζω τις σκοπιμότητες της οργανωμένης συμμετοχής της μουσουλμανικής κοινότητας που παρεπιδημεί στη χώρα στην ανάδειξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική...

Αν ο λόγος ήταν η κατάδειξη υψηλού αριθμού συμμετοχής ήταν ατυχής. Η συμμετοχή 150.000 περίπου ατόμων δεν αποτελεί μεγάλο αριθμό για ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.


Ο Γ. Παπανδρέου είχε οργανώσει μια αντίστοιχη παράσταση πριν τις εκλογές του 2004 με πάνω από 1 εκατ. ψηφοφόρους (χωρίς ασιάτες) και στις επόμενες εκλογές συνετρίβη από τον Κ. Καραμανλή.

Αν η συμμετοχή των νεαρών αρρένων Ασιατών στις εσωκομματικές διαδικασίες καταγράφει διαθέσεις εκμαυλισμού με υποσχέσεις παροχής εκλογικού δικαιώματος και άδειας μόνιμης παραμονής, αποτελεί ατυχή κίνηση. Το πιθανότερο είναι να συσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος ακόμη δραστικότερα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρόμοιες πράξεις θυμίζουν τον βασιλιά της αρχαίας Σπάρτης Δημάρατο, του οποίου επειδή η βασιλεία του τερματίστηκε νωρίς, προσέφυγε και επανήλθε ο κατακτητής στο πλευρό των Περσών...

Τέλος, η διεκδίκηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από ένα μόνο υποψήφιο δεν αποτελεί πλεονέκτημα για το προφίλ του κ. Τσίπρα ούτε της κεντροαριστεράς που τον ακολουθεί.

Ο κ. Τσίπρας έχει χάσει ήδη μια εκλογική αναμέτρηση και με βάση τις δημοσκοπήσεις θα χάσει και τις επόμενες εκλογές.

Η παραμονή κάποιου στην ηγεσία ενός κόμματος παρά τις αλλεπάλληλες ήττες δεν αποτελεί πλεονέκτημα ούτε για το ίδιο, ούτε για την παράταξη που εκπροσωπεί.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες ένα στοιχείο του προοδευτισμού αφορά την εναλλαγή στην εξουσία. Ο ηγέτης που χάνει εκλογές συνήθως πηγαίνει στα πίσω έδρανα του κοινοβουλίου και η παράταξη ανανεώνεται...

Στη Ν.Δ. το είχαν αντιμετωπίσει αυτό από τη δεκαετία του ’70 με την κίνηση της Βόλβης και το ΠΑΣΟΚ από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 με την εκλογή Σημίτη.

Η αδυναμία μιας παράταξης να διαθέτει ανά πάσα στιγμή 2-3 εναλλακτικά πρόσωπα διαθέσιμα για την ηγεσία εκτός από πρόβλημα της παράταξης ενδέχεται να αποδειχτεί και πρόβλημα για τη χώρα αν αυτή βρεθεί στην κυβέρνηση.

Έχει περάσει η εποχή των αναντικατάστατων όπως και η εποχή που ψήφιζαν τα δένδρα σ’ αυτή τη χώρα.

https://www.capital.gr/