Φτάνει πια με τη συγκάλυψη του τουρκικού εγκλήματος και τα ανατολίτικα παζάρια του ισλαμοφασίστα Ερντογάν!

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

«Αν εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θα αντιδράσει στην τουρκική συμπεριφορά που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τις συμμαχικές δεσμεύσεις της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, όπως οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου» και «θα εργαστεί διπλωματικά για να δώσει λύση στο Κυπριακό», αναφερόταν σε κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα από το εκλογικό επιτελείο του, λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές (τον Νοέμβριο του 2020) και έφερε τον τίτλο: «Το όραμα του Τζο Μπάιντεν για τους Ελληνοαμερικανούς και τις σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας».

Επίσης, σημειωνόταν ότι ο Δημοκρατικός υποψήφιος διατηρεί πολύχρονες σχέσεις με την Ομογένεια των ΗΠΑ και ότι «είναι ευγνώμων για τη μακροχρόνια υποστήριξη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας».

Ο Τζο Μπάιντεν ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές των ελληνικών θέσεων και μαζί με τον Πολ Σαρμπάνη, ως μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας για 30 και πλέον χρόνια, είχαν πρωτοστατήσει στην ανάδειξη και καταδίκη της τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.

• Αυτό τον ρόλο έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τα τελευταία χρόνια ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο οποίος αποτελεί τεράστιο εμπόδιο στις τουρκικές επιδιώξεις, που έχουν στόχο την παράκαμψη αμερικανικών νομοθεσιών και ευαισθησιών για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.

Ο Σαρμπάνης, ο Μπραδήμας, ο Μπάιντεν και τώρα ο Μενέντεζ, καθώς και ορισμένοι άλλοι Αμερικανοί γερουσιαστές και βουλευτές και των δυο κομμάτων (ο καθένας φυσικά μέσα από διαφορετικές αφετηρίες και αντιλήψεις), κράτησαν από το 1974 κάποια σχετική ισορροπία μπροστά σε ανεπιθύμητες έως και εχθρικές ενέργειες αμερικανικών ηγεσιών, σε σχέση με την τουρκική κατοχή στην Κύπρο και την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο.

Στο τέλος της ημέρας, μπορεί να έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι η αμερικανική πολιτική, είτε με Ρεπουμπλικανό είτε με Δημοκρατικό ένοικο του Λευκού Οίκου, δεν έχει ουσιαστικές διαφοροποιήσεις στα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος, αλλά η δράση, η παρέμβαση και η κινητοποίηση μελών του Κογκρέσου, τουλάχιστον κάποιες φορές, έχει αποσοβήσει τα χειρότερα.

Επιπλέον, δεν πρέπει να λησμονιέται ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις από υποψηφίους για την Προεδρία των ΗΠΑ προς την ελληνοαμερικανική κοινότητα δεν έχουν υλοποιηθεί ποτέ. Κι αυτή η πραγματικότητα δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παρατηρείται μια ακατανόητη εμμονή για στήριξη της Τουρκίας, ανεξαρτήτως των όσων διαπράττει σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων.

Ένας άλλος υπολογίσιμος λόγος είναι η πάγια έλλειψη συντονισμού, σταθερής πολιτικής και συγκροτημένης στρατηγικής από μέρους του Ελληνισμού (Αθηνών, Λευκωσίας και Ομογένειας). Κι αυτό το διαχρονικό κενό έχει αρνητικές συνέπειες.

Από τη μια ζητούνται «θυσίες» και υποχωρήσεις για να τιμωρηθεί ο Πούτιν και από την άλλη επιβραβεύεται ο Ερντογάν, ο οποίος αγοράζει ρωσικό οπλισμό, αρνείται να συμμετέχει στο πρόγραμμα κυρώσεων κατά της Ρωσίας και στέλνει τα στρατεύματά του να εισβάλουν σε γειτονικές χώρες.

Η Σουηδία και η Φιλανδία επιδιώκουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, με την προϋπόθεση ότι αν δεχθούν ρωσική επίθεση θα θεωρηθεί επίθεση εναντίον όλων των κρατών μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και θα υπάρξει άμεση συμμαχική στρατιωτική αντίδραση.

Ο μόνος που βρέθηκε να εκβιάσει για αυτή την προοπτική είναι ο σουλτάνος της Άγκυρας, όχι βέβαια λόγω διαφορετικών ιδεολογικών αναζητήσεων, αλλά επειδή «δεν είναι δυνατόν (η Τουρκία) να στηρίξει τα σχέδια για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ που φιλοξενούν πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις», όπως ισχυρίστηκε. Ο αρχιτρομοκράτης της περιοχής κατηγορεί τώρα σκανδιναβικές χώρες για τρομοκρατία.

Γνωρίζει όμως πολύ καλά τι λέει και τι κάνει. Τους εμπαίζει και πάλι για να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά και στρατιωτικά οφέλη, σε μια περίοδο που ζητά από τις ΗΠΑ να του δώσουν, χωρίς όρους, μαχητικά F-35, το αντιαεροπορικό σύστημα Patriot και συνάμα να κρατήσει και το ρωσικό σύστημα S-400.

Τόσα χρόνια, η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ παραβιάζει διαρκώς τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο μιας άλλης χώρας – μέλους του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας. Για τη ρωσική επιθετικότητα όμως, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, τόνισε ότι «έχει παραβιάσει θεμελιωδώς το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη του ΟΗΕ», ενώ για την τουρκική επιθετικότητα ουδέποτε μίλησε για παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αντιθέτως, μερικές φορές, στο πλαίσιο των ίσων αποστάσεων, επιχείρησε να δώσει την εντύπωση ότι φέρει ευθύνες και η Ελλάδα.

• Την Δευτέρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο και την Τρίτη θα μιλήσει στο Κογκρέσο.

Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να λαμβάνουν πρωτοφανείς αποφάσεις (σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο) για την στήριξη της Ουκρανίας, που δέχθηκε απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση από τη Ρωσία, είναι μια καλή ευκαιρία για τον κ. Μητσοτάκη να συμπυκνώσει την αγανάκτηση του Ελληνισμού, σε σχέση με την τουρκική επιθετικότητα, λέγοντας: Enough is enough!

Κι αυτή η ξεκάθαρη τοποθέτηση να έχει διπλή σημασία: τόσο για τις προεκτάσεις και τους κινδύνους της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο και της τουρκικής προκλητικότητας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, όσο και για τον τρόπο αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού από μέρους της Ουάσιγκτον.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν και στη βάση των συμμαχικών υποχρεώσεων, το μήνυμα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο:

Φτάνει πια με τη συγκάλυψη του τουρκικού εγκλήματος και τα ανατολίτικα παζάρια του ισλαμοφασίστα Ερντογάν!