Σιγά μην ενδιαφέρονται για τον Κασόγκι οι «γεννημένοι στις 17 Νοέμβρη». Οι Ουρσουλίνες και οι μωρές παρθένες της εξωτερικής πολιτικής

Σάκης Μουμτζής

Θίχτηκαν οι Συριζαίοι—κανονικοί και με πολιτικά—για την επίσκεψη του μονάρχη της Σαουδικής Αραβίας στην Αθήνα, γιατί όπως γράφουν στα «χέρια του υπάρχει ακόμα το αίμα του Κασόγκι», του αντιφρονούντα δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο μέσα στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Άγκυρα. Αυτές δεν είναι διαμαρτυρίες που αρμόζουν σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά τσιριδούλες γκρουπούσκουλων και μαινάδων της Αριστεράς.

Και βέβαια είναι προκλητικό όλοι αυτοί που δηλώνουν πως γεννήθηκαν στις 17 Νοέμβρη να επιδεικνύουν τώρα τις ανθρωπιστικές τους ευαισθησίες. Ή αυτοί που δίνουν ευγενικά κίνητρα σε ειδεχθείς δολοφόνους και επικίνδυνους κακοποιούς. Ο Σαουδάραβας μονάρχης τους πείραξε!

Είναι γεγονός πως το πλέγμα των εξωτερικών σχέσεων μιας χώρας θα πρέπει να καθορίζεται από τον απόλυτο ρεαλισμό. Από μια ψυχρή ανάλυση του ισοζυγίου κόστος/όφελος. Αυτό δεν είναι καμιά πατέντα του Μητσοτάκη, αλλά ο κανόνας που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ κρατών εδώ και αιώνες.

Κοινοτοπώ, αλλά αν πρέπει να αντιμετωπίσεις κακοπροαίρετους ανθρώπους ή απλώς με περιορισμένες εγκεφαλικές λειτουργίες θα πρέπει να ξεκινάς από τα βασικά.

Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ—Μολότοφ (1939) ήταν ο ορισμός της realpolitik, όπως και το Σύμφωνο του Μονάχου που υπογράφηκε την προηγούμενη χρονιά. Όλοι οι ηγέτες που έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτά τα κείμενα γνώριζαν τις κολοσσιαίες διαφορές που χώριζαν τις πατρίδες τους, αλλά έκαναν την υπέρβαση γιατί αυτό απαιτούσαν τα εθνικά τους συμφέροντα εκείνη τη συγκυρία.

Έχει γίνει κανόνας εδώ και πολλές—πολλές δεκαετίες πως το εσωτερικό καθεστώς ενός κράτους—πλην ελαχίστων περιπτώσεων—ουδόλως επηρεάζει τη διεθνή του θέση και τις διεθνείς σχέσεις του. Να υπενθυμίσω τις άριστες σχέσεις που διατηρούσε η Σοβιετική Ένωση με τη χούντα των συνταγματαρχών, όπως και με τη χούντα του στρατηγού Βιντέλα στην Αργεντινή, προς μεγάλη απογοήτευση των απανταχού της γης ρομαντικών αριστερών. Θέλετε να το πείτε υποκρισία, πέστε το. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η υποκρισία ανήκει στη σφαίρα της ηθικής, η εξωτερική πολιτική δε γνωρίζει ηθικούς φραγμούς, παρά μόνο συμφέροντα. Αυτό όλοι το γνωρίζουν πλην των ανόητων.

Πριν από λίγο καιρό ο ίδιος ο Ερντογάν που ξεσήκωσε όλον αυτό το διεθνή θόρυβο για τη δολοφονία του Κασόγκι, έβαλε την ουρά στα σκέλια και επισκέφτηκε τη Σαουδική Αραβία. Είχε ανάγκη από τις επενδύσεις των σαουδαραβικών κεφαλαίων. Το ίδιο έπραξε και ο Τζο Μπάιντεν. Για λόγους γεωπολιτικούς, αγνόησε τις φωνές της αριστερής πτέρυγας του κόμματος του και επισκέφτηκε και αυτός τον Σαουδάραβα μονάρχη.

Και έχουμε στην Ελλάδα τους Συριζαίους που ευαισθητοποιήθηκαν για τις ελευθερίες στη Σαουδική Αραβία. Αυτό που φοβούνται είναι μήπως υπογραφούν οικονομικές συμφωνίες που τονώσουν κι άλλο την εθνική μας οικονομία, γιατί ως γνωστόν το μόνιμο σύνθημά τους είναι «όσο χειρότερα τόσο καλύτερα». Για να μη μιλήσω για τη συμφωνία παροχής ενέργειας σε προνομιακές τιμές. Αυτό τους αρρωσταίνει. Ονειρεύονται από τώρα μια Ελλάδα με μαγκάλια, μια Ελλάδα παγωμένη, ώστε εκεί επάνω να στήσουν τον προεκλογικό τους λόγο.

Σιγά μην ενδιαφέρονται για τον Κασόγκι οι «γεννημένοι στις 17 Νοέμβρη».

https://www.liberal.gr/