Θα έπρεπε να παράγουμε ρεύμα και να το πετάμε

Θανάσης Μαυρίδης

Μπορούμε να φανταστούμε μια Ελλάδα που θα είναι αυτόνομη ενεργειακά; Χωρίς να ξοδεύει τα χρήματα που δαπανά σήμερα για πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Είναι η Ελλάδα που θα εκμεταλλευτεί τον αέρα, τον ήλιο και τη θάλασσα. Είναι η Ελλάδα των ΑΠΕ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εθνικό σχέδιο από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Συγνώμη! Θα έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο εθνικό σχέδιο. Αλλά κάπου τα πράγματα «κολλάνε»;

Πού κολλάνε; Εκεί που κολλάνε όλα σε αυτή τη χώρα: Στην απίστευτη ανικανότητα της κρατικής μηχανής να διαχειριστεί οτιδήποτε καινοτόμο και αναπτυξιακό. Πριν από λίγα χρόνια οι πολέμιοι των ΑΠΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο ήλιος και ο άνεμος ήταν απλά ένα βίτσιο κάποιων ονειροπαρμένων. Και να που τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία αποδεικνύεται ότι αν δεν είχαμε τις ΑΠΕ θα ήμασταν τελειωμένοι. Κυριολεκτικώς. Όχι ότι όλοι αυτοί οι κύριοι θα πληρώνουν κάποιον φόρο βλακείας ή ιδιοτέλειας για όλα αυτά τα βλαβερά που μας σέρβιραν.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει μια δυνατότητα: Να γίνει ο παράδεισος των ΑΠΕ στην Ευρώπη. Να παράγουμε ηλεκτρικό ρεύμα και να το πετάμε. Η φθηνή ενέργεια δεν αγορά μόνο τη θέρμανση στα σπίτια μας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιομηχανική ανάπτυξη. Το βασικότερο όμως είναι ότι θα ελέγχουμε απόλυτα τις συνθήκες ως προς αυτόν τον παράγοντα. Δεν θα μας νοιάζει η εξέλιξη της τιμής των ορυκτών καυσίμων.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ήδη μια μεγάλη παραγωγός χώρα ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ. Αλλά δεν είναι! Ο φόβος της γραφειοκρατίας της παλιάς ΔΕΗ σε συνδυασμό με την αποστροφή της αριστεράς για οτιδήποτε αναπτυξιακό, ήταν ένας συνδυασμός θανατηφόρος. Οι επενδύσεις ΑΠΕ χρειαζόντουσαν περισσότερα από οκτώ χρόνια για να μπουν σε λειτουργία, εφόσον δεν υπήρχαν οικολογικές ομάδες που ανησυχούσαν για το γάλα της κατσίκας και δεν έστελναν τις επενδύσεις στο ΣτΕ. Οι γραφειοκρατία της παλιάς ΔΕΗ, οι λεγόμενοι ΔΕΗΤΖήδες, πίστευαν ότι κρατούσαν οι ίδιοι προσωπικά το μονοπώλιο του ρεύματος στα χέρια τους και δεν ήθελαν με κάποιον τρόπο αυτό να χαθεί.

Το μέλλον είναι ηλεκτρικό. Θέρμανση ηλεκτρική. Αυτοκίνητα ηλεκτρικά. Ενέργεια στα εργοστάσια ηλεκτρική. Αυτό δεν θα συμβεί αμέσως. Θα χρειαστεί μια μεταβατική περίοδος. Πόσο μεγάλη θα είναι αυτή θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα θα κινηθεί η κυβέρνηση. Για παράδειγμα, το νέο νομοσχέδιο για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα δεν θα έπαιρνε και βραβείο για την τολμηρότητά του. Έγραψε χτες η Νίκη Τζαβέλα στο twitter: «Διάβασα προσεκτικά την πρόταση Νόμου για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα. Ο Νομοθέτης ΔΕΝ δείχνει να αντιλαμβάνεται την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ λειτουργίας τους. Σε περίοδο εμπόλεμης κατάστασης στην ενέργεια, κρίνεται η ζωή μας κ η οικονομία μας. Πού είναι οι τολμηρές προτάσεις»;

Άνθρωποι που γνωρίζουν προσπαθούν να βοηθήσουν. Χρόνια προσπαθούν. Αλλά πάντα κάπου όλα σκοντάφτουν. Πού; Το είπαμε! Στην ανικανότητα μιας κρατικής μηχανής να κάνει τα αυτονόητα. Να πάρει τολμηρές αποφάσεις. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να πει ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν προσπαθεί. Τουλάχιστον σε επίπεδο … επιτελικού κράτους. Σε επίπεδο υπουργείου επιστρέφουμε σε αυτά που ήδη γνωρίζουμε για τις συνήθεις ασθένειες του κράτους. Στο τέλος, βέβαια, τον λογαριασμό τον πληρώνει η κυβέρνηση στο σύνολο της…

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr