Η μανία για ένα αφήγημα και η ... εθνοσωτήριος κυβέρνησις των ετών 2015-19

Η εξαίρεση στον κανόνα

Αν κρίνουμε από τις τακτικές της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως των ετών 2015-19, η λέξη παραίτηση δεν υπήρχε στο λεξικό τους. Μάλλον, σε εκείνα τα περιβόητα meetings που έκαναν για τη διαστροφή του νοήματος των λέξεων και τα βαφτίσια του κρέατος σε ψάρι, η λέξη αυτή συμφωνήθηκε να αφαιρεθεί από το λεξικό της Επανάστασης γιατί η παρουσία της δημιουργούσε προβλήματα. Ετσι επί 4,5 χρόνια ουδείς παραιτήθηκε. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι όταν οι ίδιοι άνθρωποι βλέπουν κάποιον να παραιτείται, αποσυντονίζονται και παθαίνουν black out. Ωστόσο, στο αξιακό σύστημα που συνοδεύει ένα αστικό κόμμα με αρχές και κώδικα δεοντολογίας η παραίτηση είναι πάντοτε στη διάθεση του αρχηγού. Ο Γρηγόρης Δημητριάδης έπραξε αυτό που επιβάλλει η συνείδησή του και ανέλαβε την ευθύνη που απορρέει από το θεσμικό του αξίωμα για τις αβλεψίες και τα –όποια– λάθη της ΕΥΠ. Η έρευνα θα καταλογίσει τις ευθύνες στους υπαίτιους. Η στάση του Δημητριάδη δεν είναι ο κανόνας. Είναι η εξαίρεση. Και μπορεί τώρα οι σύντροφοι να αναγκάζονται να δείχνουν ότι πανηγυρίζουν λέγοντας ότι η παραίτηση «είναι τεκμήριο ενοχής», αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν αυτό που έρχεται καταπάνω τους.

Η μανία για ένα αφήγημα

Πάντοτε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε δεινή δημοσκοπική θέση, ψάχνει να βρει μια ανωμαλία. Η τελευταία έκδοση των «Εκλογικών Τάσεων» του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς» είναι αποκαλυπτική. Ολεθρος σε όλα τα επίπεδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τρία χρόνια μετά τις εκλογές, παγίωσε μία εικόνα ενός διαλυμένου κόμματος που στροβιλίζεται γύρω από το (αδιαμφησβήτητα) ισχυρό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα. Οσο ωραία κι αν είναι γραμμένη η ανάλυση του Ινστιτούτου (που είναι, γιατί ο κ. Πουλάκης είναι εμπειρότατος), το συμπέρασμα είναι ότι χωρίς μια κυβερνητική κρίση δεν έχουμε καμία απολύτως τύχη. Το επιχείρησαν πολλές φορές: με την απόπειρα εισβολής στον Εβρο, τις φωτιές, την κρίση με την Τουρκία, την ακρίβεια, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις σχέσεις με τη Ρωσία, τα δήθεν pushbacks και τώρα με το «κράτος δικαίου» και τις υποκλοπές. Ολα αυτά είναι πάρα πολύ ωραία θέματα για να γράφουμε κάνα tweet ή κάνα post στο Facebook. Στην πραγματική ζωή, όλα αυτά είναι παντελώς αδιάφορα.

Το «τίμιο» ξύλο

Στις 3.8.2022 το newsbreak.gr αναρτά ένα κείμενο με τίτλο «Το σκοτεινό παρελθόν ενός πολιτικού», στο οποίο αναφέρει ότι «προβεβλημένος πολιτικός» σηκώνει συστηματικά χέρι σε γυναίκες συντρόφους του. Το κείμενο προκαλεί ένα κάποιο ενδιαφέρον, ωστόσο η αναπαραγωγή του είναι περιορισμένη. Το Σάββατο, η εφημερίδα «Espresso» του ίδιου συγκροτήματος κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο θέμα «Ρινγκ το κρεβάτι διάσημου πολιτικού», το οποίο αναφέρει ξανά λεπτομέρειες για «προβεβλημένο πολιτικό» που κακοποιούσε λεκτικά και σωματικά τις συντρόφους του. Επειδή το timing είναι περίεργο, καλό είναι το ρεπορτάζ να γίνει πιο συγκεκριμένο, ώστε αφενός να μη «σέρνεται» το θέμα επί μακρόν, αφετέρου να μην πέφτουν σκιές σε πρόσωπα που ούτως ή άλλως βρίσκονται ήδη στη δημοσιότητα για άλλους λόγους.

Οι ωτακουστές…

Ο Τάσος Τέλλογλου και το insidestory.gr, που ο ίδιος διευθύνει, έχουν πρωταγωνιστήσει στη δημοσιοποίηση ρεπορτάζ για το θέμα τόσο των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ όσο και των παρακολουθήσεων με το διαβόητο λογισμικό Predator. Προκαλεί λοιπόν εντύπωση ότι σε tweet του, το Σάββατο το πρωί, ο δημοσιογράφος ανέφερε ότι «ιδιώτης που δραστηριοποιείτο επί της προηγούμενης κυβέρνησης στο να “ακούει” τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στις πιο προσωπικές του στιγμές όταν μιλάει με τη σύζυγο ή την κόρη του κάνει τώρα το ίδιο με άλλους, μερικοί ανήκουν και στο ίδιο κόμμα με τους παραιτηθέντες». Δύο συμπεράσματα: πρώτον, επί ΣΥΡΙΖΑ «ιδιώτης» είχε αναλάβει την παρακολούθηση των τηλεφώνων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μένει να μάθουμε για λογαριασμό τίνος. Δεύτερον, ο ίδιος ιδιώτης συνεχίζει και παρακολουθεί και σήμερα βουλευτές (και) της Νέας Δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο, πολλές ειδήσεις για Αύγουστο, κύριε Εκο.

Η επέμβαση της Δικαιοσύνης και οι αγωγές Δημητριάδη

Με μία ξεχωριστή έρευνα, ανεξάρτητη από τις ήδη διενεργούμενες προκαταρτικές εξετάσεις για τη διερεύνηση των καταγγελλομένων των δημοσιογράφων Κουκάκη – Μαλιχούδη, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, σκοπεύει να διακριβώσει πώς ακριβώς οι δύο δημοσιογράφοι έλαβαν γνώση αφενός ότι παρακολουθούνται και αφετέρου το περιεχόμενο των απομαγνητοφωνήσεων.

Η έρευνα στρέφεται τόσο κατά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών όσο και κατά της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Διαβάζω ότι αυτό δεν αρέσει στον Τύπο που μεταφέρει αυτολεξεί τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούν ότι έτσι μπαίνουν στο στόχαστρο οι καταγγέλλοντες, για να φύγουν απ’ το κάδρο οι πραγματικοί υπαίτιοι των παρακολουθήσεων.

Μια ερώτηση: Είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία να έχει πρόσβαση ένας δημοσιογράφος σε απομαγνητοφωνήσεις της ΕΥΠ και να (μπορεί να) τις χρησιμοποιεί κατά το δοκούν; Η απάντηση είναι προφανής. Εξ ου και η ποινική έρευνα. Μη βιάζεστε. Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…

Πάμε παρακάτω. Ευθύς μόλις ο Γρηγόρης Δημητριάδης παραιτήθηκε, επέδωσε τρεις αγωγές σε δημοσιογράφους και μέσα που ανέφεραν ότι ο ίδιος είχε εμπλοκή σε αγορές παράνομων λογισμικών υποκλοπής τηλεφωνικών συνομιλιών. Η επιλογή του ήταν προφανής: Παραιτήθηκε από τη θεσμική θέση που κατείχε και αποφάσισε, ως είχε κάθε δικαίωμα, να απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη για την προάσπιση της τιμής και της υπόληψής του.

Το πώς εξελήφθη αυτό από την «προοδευτική» πτέρυγα των social media έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: εκατοντάδες tweets και posts για εκφοβισμό της δημοσιογραφίας, προσχηματικές αγωγές για να θολώσει τα νερά, «ντροπής πράγματα» και πολλά άλλα εύθυμα. Το καλύτερο απ’ όλα πάντως είναι πως το σίγουρο για τους συντρόφους είναι ότι η αγωγή είναι SLAPP, δηλ. ότι υπεβλήθη από άτομο σε θέση εξουσίας για εκφοβισμό. Προφανώς αγνοούν ότι ο μόνος που κρίνει αν το ένδικο βοήθημα έχει υποβληθεί για εκφοβισμό είναι το δικαστήριο. Οχι τα social media.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ένα: Οι άνθρωποι λιγουρεύονται τα λαϊκά δικαστήρια που έστηνε το κόμμα στον Εμφύλιο. Εκεί έχουν μείνει κι εκεί θα παραμείνουν. Δεν τους απασχολεί ούτε η θεσμική λειτουργία της Δικαιοσύνης, ούτε κανένας άλλος θεσμός του δημοκρατικού πολιτεύματος, γιατί πολύ απλά «το κόμμα είναι πάνω απ’ όλα».

https://tomanifesto.gr/