Ο αντάρτης και ο ποιητής… Ο Ευαγόρας αρνήθηκε να ζητήσει χάρη από την Ελισάβετ: Περπάτησε μέχρι την αγχόνη όπου οι …”δημοκρατικοί” Βρετανοί τον κρέμασαν… (βίντεο)

Μπορεί ο θανατος της βασίλισσας Ελισάβετ να σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και να αντιμετωπίζεται από τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως θα αντιμετωπίζόταν η απώλεια ενός μέλους του διεθνούς τζετ σετ ωστόσο υπάρχουν ορισμένα γεγονότα που θυμίζουν το σκοτεινό πρόσωπο της Ελισάβετ.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία του Ελληνοκύπριου αντάρτη και αγωνιστή της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στην αγχόνη, στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, από τις βρετανικές δυνάμεις της Κύπρου. Τι διεκδικούσε; Την ελευθερία της πατρίδας του.

Ο Ευαγόρας δεν δειλίασε μέχρι το τέλος και αρνήθηκε να ζητήσει χάρη από την Ελισάβετ. Ήταν μόνο 19 ετών… Περπάτησε μέχρι την αγχόνη όπου οι …”δημοκρατικοί” Βρετανοί τον κρέμασαν… Ο Ευαγόρας ο αντάρτης και ο ποιητής εξευτέλισε με τον θάνατο του την Βρετανική Αυτοκρατορία. Εκείνη τη μέρα ήταν βέβαιο ότι θα ηττηθούν και θα φυγουν ταπεινωμένοι από το νησί.

Ο θάνατος της, λοιπόν, επανέφερε στην επιφάνεια οδυνηρές μνήμες για τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Η Ελισάβετ στέφθηκε βασίλισσα στις 2 Ιουνίου 1953 σε ηλικία 26 ετών και πολύ γρήγορα έδειξε τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε τις χώρες της βρετανικής Κοινοπολιτείας, με την άρνησή της να απονείμει χάρη στους Κύπριους αγωνιστές, Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου και Ευαγόρα Παλληκαρίδη κατά τη δεκαετία του 1950, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην αγχόνη στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους αποικιοκράτες Βρετανούς.

Όσο αγαπήθηκε, όσο λατρεύτηκε, όσο αποθεώθηκε από τους Βρετανούς ως προστάτιδα του έθνους και βράχος πάνω στον οποίο χτίστηκε η σύγχρονη Βρετανία, άλλο τόσο έγινε στην Κύπρο στόχος, ανεπιθύμητη, και σύμβολο μίσους.

Μπορεί η αυτού …Μεγαλειότης να κρατούσε αποστάσεις από την πολιτική, ωστόσο, οι σχέσεις της με τις αποικίες της βρετανικής αυτοκρατορίας, και δη της Κύπρου, υπήρξαν θυελλώδεις, γεμάτες σκιές και μελανά σημεία.

Χαμηλών τόνων, και πάντοτε με διακριτικότητα, είχε σχεδόν τον απόλυτο έλεγχο, δεν κατάφερε ποτέ όμως να ελέγξει τα αισθήματα της πλειοψηφίας των Κυπρίων και ειδικότερα όλων όσοι έγιναν μάρτυρες της βαρβαρότητας και φρικαλεότητας των άγγλων αποικιοκρατών, με τη δική της συναίνεση.

Μόλις τρία χρόνια αφότου ενθρονίστηκε, ήρθε αντιμέτωπη με απανωτά κτυπήματα στην αυτοκρατορία της, κι άρχισε με τον αγώνα της ΕΟΚΑ να αισθάνεται τριγμούς στο βασίλειο της..

Μελανότερο σημείο στη σχέση της με την Κύπρο, ήταν η μη απονομή χάριτος στον 17χρονο τοτε Ευαγόρα Παλλικαρίδη αλλά και στους άλλους 8 αγωνιστές που οδηγήθηκαν στην αγχόνη, ως “τρομοκράτες”, ενώ αυτοί μάχονταν για την ελευθερία της πατρίδας τους.

«Δεν είναι άποψη προκατάληψης, απλά είναι ένα ιστορικό γεγονός το οποίο ίσως να έπρεπε να διαχειριστούν και δεν το διαχειρίστηκαν», δήλωσε ο κ. Πέτρος Κόλλας.

Ο 15χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο Πάφου και εξοργίστηκε όταν είδε ότι στο σχολείο του μπήκαν οι βρετανικές σημαίες. Ήταν η εποχή που το αίτημα όχι απλά για την απελευθέρωη της Κύπρου αλλά και για την Ένωση της με την Ελλάδα ξεσήκωνε τα πλήθη στη Μεγαλόνησο.

Ο Παλληκαρίδης έσκισε τη βρετανική σημαία και απο τότε ξεκινησε η αντιστασιακή του δράση με αποκορύφωμα την εγκατάλειψη απο πλευράς του του σχολείου στη ηλικία των 17 ετών και την ένταξή του στον ΕΟΚΑ.

Τον Ιανουάριο του 1957 συνελήφθη, χωρίς ένταλμα και έπειτα από μια δίκη – παρωδία, κατά την οποία κανείς δεν έδωσε σημασία στα φρικτά κι απάνθρωπα βασανιστήρια που κατήγγειλε, του αποσπάστηκε ομολογία και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Όλα ξεκινησαν στις 18 Δεκεμβρίου 1956 όταν μαζί με άλλους δύο λεβέντες συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από τη Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη.

Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο, αλλά και τρεις γεμιστήρες. Ήταν συνεπώς ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί.

Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού.

Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα.

Όλος ο κόσμος αρχίζει μια προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή.

Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του τότε βασιλιά Παύλου.

Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη.

• Με μια της λέξη θα μπορούσε να τον σώσει

Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρβης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση.

Ο Χάρτινγκ, η Αγγλική διπλωματία και η Βασίλισσα, απορρίπτουν την απονομή χάριτος.

Οι δικηγόροι του έστειλαν τηλεγράφημα στην νεαρή τότε Ελισάβετ που θα μπορούσε να δώσει χάρη με μία της λέξη. Η βασίλισσα, όμως, δεν απάντησε καν στο τηλεγράφημα.

Ουτε ο συζυγός της – ελληνικής καταγωγής για να μην ξεχνιόμαστε – Φίλιππος συγκινήθηκε.

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών.

«Τους χαιρετισμούς μου εις όλους και εύχομαι σύντομα την ελευθερία της Κύπρου» ήταν τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στον ιερέα που τον διάβασε πριν οδηγηθεί στο χώρο εκτέλεσης.

Από τότε ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα της Λευκωσίας.

Τα Φυλακισμένα Μνήματα είναι η ονομασία ενός κοιμητηρίου το οποίο βρίσκεται στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας όπου οι Βρετανοί έθαψαν τους 9 απαγχονισμένους και 4 άλλα σημαντικά στελέχη της ΕΟΚΑ που έπεσαν κατά την διάρκεια του αγώνα του 1955-1959 για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους και την Ένωση της με την κυρίως Ελλάδα.

Αποτελεί το ιερότερο μνημείο του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού.

Η βασίλισσα, απέφευγε να εμπλακεί πολιτικά σε ό,τι είχε να κάνει με την πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο ρόλος της, θα τον χαρακτήριζα ως εταιρική κοινωνική ευθύνη στο να αποκαταστήσει όλα τα αρνητικά που δημιούργησε η βρετανική αυτοκρατορία δημιουργώντας την κοινοπολιτεία, είπε ο κ. Πέτρος.

Οι δύο επισκέψεις της στο νησί το 1961 και το 1993, υπήρξαν επεισοδιακές. Κόσμος σε όλο το νησί βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί, χαρακτηρίζοντας την σκοτεινή Αλισαβού, ηγέτιδα της εγκληματικής αποικιοκρατίας και δολοφόνο.

Μάλιστα δεν έλειψαν οι επιθέσεις εναντίον της με αποτέλεσμα κατά την επίσκεψη του 1993 να σπάσει το τζάμι της λιμουζίνας της, με τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να προβαίνει σε επίσημη απολογία. Ήταν ένα μεγάλο πολιτικό λάθος του Γλαύκου Κληρίδη. Έκτοτε, οι προσπάθειες γεφύρωσης των σχέσεων από πλευράς παλατιού ήταν εμφανείς.

Ο κ. Πέτρος, αναφέρει ότι, «μια σημαντική αναφορά είναι το 2019 όπου είχαν προσκληθεί 200 Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι σε μια δεξίωση που ήταν ο βασιλιάς Κάρολος ο 3ος».

Ήταν πολύ θετικό το κλίμα, ο Κάρολος γνώριζε για το Κυπριακό πρόβλημα και σε μια συνάντηση που είχε ο πρόεδρος μας πριν έξι μήνες για τη μέρα της Κοινοπολιτείας συζητούσε μαζί του τις εξελίξεις στο Κυπριακό.

Ο κ. Αλαμπρίτης, εξήγησε ότι, «ήταν μικροσκοπική, πάντα χαρούμενη και είναι αυτό το καθήκον της. Ξέρει όλα τα πολιτικά, όλα τα σκάνδαλα. Ήταν μαζί μας για 70 χρόνια. Πάνω στα ππούλια μας, πάνω στα διαβατήρια μας, πάνω στα χρήματα, το πρόσωπο της, όπου δεις ήταν εκεί. Χωρίς την έγκριση της ο νόμος δεν μπορεί να προχωρήσει».

Με μία ανάρτηση του στο τουίτερ ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έστειλε το δικό του συλληπητήριο μήνυμα.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, εξέφρασε τα δικά συλληπητήρια προς τη Βασιλική Οικογένεια. Συγκεκριμένα ανέφερε χωρίς να εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού:

«Εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια για το θάνατο της Αυτού Μεγαλειότητας Βασίλισσας Ελισάβετ Β`. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές οι σκέψεις μας είναι με τη Βασιλική οικογένεια και το λαό του Ηνωμένου Βασιλείου».

Οι σημαίες στην πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο, αλλά και στις βρετανικές βάσεις κυματίζουν μεσίστιες σε ένδειξη πένθους. Για την Βασίλισσα Ελισάβετ που έβαψε τα χέρια της με αίμα…

https://hellasjournal.com/