Κριτική στις ομιλίες που εκφωνεί ο Παπανδρέου στις επαρχιακές εξορμήσεις του!

Η βουλιμία για εξουσία αλλά και η πίεση που δέχονται τα στελέχη του Πασόκ, από εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων, για «κατάληψη» της κυβέρνησης, αναγκάζουν τον Παπανδρέου να εναρμονιστεί με το πνεύμα των μιντιακών απαιτήσεων και ως «αντιστασιακή» μόδα που υφέρπει στα κανάλια αλλά και ως υποταγή στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Ο ΓΑ Παπανδρέου είχε δείξει "τολμηρά" δείγματα σκέψης στο παρελθόν που ενταφιάστηκαν μπροστά στις προοπτικές της διακυβέρνησης. Σήμερα στους λόγους του κυριαρχούν ο μηδενισμός και η διασπορά συντονισμένης καταστροφολογίας, ανάλογη με τη μολοτοφική διάθεση των "εξεγερμένων" στο «κέντρο της πόλης» ή κάτω στο «λιμάνι»! Στους τελευταίους λόγους του παρατηρείται μια συγκινησιακού χαρακτήρα, επίδειξη «λατρείας του λαού» με ταυτόχρονες πύρινες καταγγελίες κατά της ολιγαρχίας, της πλουτοκρατίας, των κερδοσκόπων και των «λίγων που λεηλατούν την δημόσια περιουσία». Οι τοποθετήσεις αυτές θυμίζουν έντονα άλλοτε την Γαλλίδα Σεγκολέν Ρουαγιάλ(θα είμαι υποψήφια των ανθρώπων χωρίς φωνή) και άλλοτε τον χουστισιαλισμό του Αργεντίνου Χουάν Περόν(κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος δικαίου εναντίον της πλουτοκρατίας). Ο πολιτικός λαϊκισμός απαιτεί την εξύψωση του λαού, που ξέρει πάντα τι θέλει, έχει πάντα δίκιο, είναι αδιάφθορος και βρίσκεται σε "απόλυτη" και διαρκή σύγκρουση με τους «αποπάνω», τους "απέναντι" και «αυτούς»(τις διεφθαρμένες ελίτ και την επάρατο Δεξιά) που δεν ανήκουν στο «εμείς». Φυσικά αν ο λαός ήταν δίκαιος και αδιάφθορος δεν θα χρειάζονταν ούτε πλούτη, ούτε νόμους και προπάντων δεν θα χρειάζονταν «κοινές γνώμες». Επειδή δεν είμαστε δίκαιοι και είμαστε ευάλωτοι χρειαζόμαστε την «Πολιτεία». Κάπως έτσι και ειρωνικά αντιμετωπίζει το «απαράβατο» και αμφιλεγόμενο δίκιο της «κοινής γνώμης» ο "συντηρητικός" φιλόσοφος Robert Spaemann.
……. λαό και συμμετέχει στην «κοινωνική του διαμαρτυρία» και στις συντεχνιακές κινητοποιήσεις του για μεγαλύτερες παροχές και διευκολύνσεις (φυσικά παροχές από τα έτοιμα, με δανεικά και χωρίς να δουλέψει). Τα προϊόντα θα αποκτήσουν αξία, επειδή έχουμε σχέδιο:με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ .… «όταν ακούνε τη λέξη Ελλάδα, θα την συνδέουν με τη λέξη αξία»! Ένας λαϊκισμός που αποφεύγει να έρθει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, γλύφει τους ακροατές, αγνοεί πλήρως την διεθνή κατάσταση και λέει ψέματα. Ο σοσιαλαϊκισμός του Παπανδρέου απέκτησε νέο πρόσωπο. Πήρε τη μορφή νεολαϊκισμού του οποίου οι προεκτάσεις και η επικινδυνότητα δεν είναι ακόμα ορατές. Όταν ο "ηγέτης" διαπιστώνει ότι «δεν έχει δοκιμαστεί, γι’ αυτό να τον ψηφίσουν» καταφεύγει στα κατώτερα ένστικτα των πολιτών και η ψήφος αποκτά την ηθική αξία του οίκτου και της επιθυμίας. Ο "ηγέτης" υπερβαίνει το πεδίο της πολιτικής ειλικρίνειας και συζητά με όρους συναισθηματικούς. Το επόμενο βήμα είναι να βουρκώσουν τα μάτια του on camera. Το πρώτο βήμα έγινε στο λιμάνι του Πειραιά όπου «έφαγε ξύλο» και "έπεσε θύμα" της "κρατικής βίας" στο πλευρό των αγροτών. Ποιος θα κοιτάξει ότι αυτοί οι αγρότες ήταν μεταφερόμενοι συνδικαλιστές του κόμματός του. Αυτό που αποκτά αξία είναι η εικόνα και το συναίσθημα. Οι κανόνες της «τηλεοπτικής αλήθειας», η οποία δεν χρειάζεται ερμηνείες. Τα πολλά λόγια και οι διευκρινίσεις χαλάνε την ουσία της στημένης «αγανάκτησης». Ο τηλεηγέτης στοχεύει να αρέσει σε όλους. Όλοι τον αγαπάνε και κάνουν τα στραβά μάτια για να κατακτήσει την εξουσία. «Τελειώνει ο φόβος, η αγωνία, η απελπισία και έρχεται ξανά το χαμόγελο στον Έλληνα και την Ελληνίδα. Το μήνυμα της νίκης φτάνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μαζί θα τα αλλάξουμε όλα»……. «Υπάρχει εδώ κανείς, σε αυτή την αίθουσα που θέλει να δεχτεί τη μοίρα του χωρίς φωνή;»…. «Είναι ώρα για άλλον δρόμο. Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα θα έχει φωνή με την κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, φωνή που θα ακούγεται. Θα τον σεβόμαστε. Θα νοιαζόμαστε. Θα του πούμε ότι αξιοπρέπεια έχει ο κάθε πολίτης. Γι’ αυτό κι’ εμείς έχουμε πολύ συγκεκριμένο σχέδιο, που διαφέρει από αυτό της Νέας Δημοκρατίας». Η Ségolène Royal έλεγε στους ακροατές των «συμμετοχικών της διαλόγων»:«οι απόψεις μου είναι οι δικές σας. Θα ακούω τη φωνή σας». Αποφεύγοντας έτσι να διευκρινίσει τις κατευθύνσεις του προγράμματός της. Και πάντα ολοκλήρωνε τις μικρές της φράσεις με ένα χαμόγελο στα χείλη. Οι social image makers του Παπανδρέου αντελήφθησαν ότι το τέλειωμα μιας φράσης, πάντα με χαμόγελο εκλαμβάνεται ως αδυναμία ή ειρωνεία. Οπότε συμβουλεύουν τον Γιώργο να τελειώνει τις δικές του φράσεις κοιτάζοντας το ακροατήριο ή την κάμερα, χωρίς χαμόγελο:«Όλοι μας θα έχουμε φωνή». Κλείνει το στόμα. Κοιτάς με σοβαροφάνεια την κάμερα, δηλαδή το λαό! Το χαμόγελο σκοτώνει τη σοβαρότητα της στιγμής. Η τηλεοπτική σοβαρότητα σε προσγειώνει στο κέντρο του κοινού. Το χαμόγελο απογειώνει και ενισχύει τις αφηρημένες έννοιες που ταιριάζουν περισσότερο στα "παράσιτα" των ελίτ και στην πλουτοκρατία που «ρουφά το αίμα των ενάρετων εργαζομένων». Ο λαός θέλει δράση όχι υπονοούμενα διαφήμισης. Ελεγχόμενος λαϊκισμός που στοχεύει να ενσωματώσει την αντιπολιτική διάσταση στο πολιτικό marketing της τηλεοπτικής δικτατορίας. Παρατηρήστε ότι όλοι οι τηλεαστέρες του Πασόκ, αποφεύγουν τώρα να χαμογελάσουν στην κάμερα! Δείχνουν μια "βαρύτητα"! Προτιμούν το στυλ "αγέλαστος και ακούνητος" για να τονίζεται η ετοιμότητα και η ικανότητα διακυβέρνησης! Μέσα από την εικόνα της δήθεν σοβαρότητας που αναδίδει η επιτηδευμένη ψυχρότητα.
....
Ο ηγέτης που απευθύνει άμεση κλήση στο λαό, τον ερωτά και στη συνέχεια ο ίδιος απαντά, εξομοιώνεται με το …….
……. λαό και συμμετέχει στην «κοινωνική του διαμαρτυρία» και στις συντεχνιακές κινητοποιήσεις του για μεγαλύτερες παροχές και διευκολύνσεις (φυσικά παροχές από τα έτοιμα, με δανεικά και χωρίς να δουλέψει). Τα προϊόντα θα αποκτήσουν αξία, επειδή έχουμε σχέδιο:με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ .… «όταν ακούνε τη λέξη Ελλάδα, θα την συνδέουν με τη λέξη αξία»! Ένας λαϊκισμός που αποφεύγει να έρθει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, γλύφει τους ακροατές, αγνοεί πλήρως την διεθνή κατάσταση και λέει ψέματα. Ο σοσιαλαϊκισμός του Παπανδρέου απέκτησε νέο πρόσωπο. Πήρε τη μορφή νεολαϊκισμού του οποίου οι προεκτάσεις και η επικινδυνότητα δεν είναι ακόμα ορατές.
...
διαβάστε το εδώ ολόκληρο