τ. 44ο, Μάρτιος-Απρίλιος 2009
Συντάκτης: ΔΣ/Ο21 Μ-Θ
Το δόρυ και η ασπίδα
Πριν από χιλιάδες χρόνια, στην Αγορά των Αθηνών συγκεντρώνονταν οι πολίτες για να συμμετάσχουν στην τελετή ανδρώσεως των νέων, που η εμφάνιση υποψίας γενειάδας ήταν σημάδι πως άφηναν πίσω τους την εφηβική ηλικία.
Με τη συμπλήρωση των 18 ετών αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών και τους χορηγούσαν ένα δόρυ και μια ασπίδα. Στη συνέχεια έδιναν τον "Όρκο των Αθηναίων εφήβων", μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπου μεταξύ άλλων διαβεβαίωναν ότι:
Αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων
και μόνος και μετά πολλών.
Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω,
πλείω δε και αρείω όσοις αν παραδέξωμαι.
(Θα υπερασπίζομαι τα ιερά και τα όσια, μόνος αλλά και με άλλους. Την πατρίδα δεν θα την παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη από όση την παραλαμβάνω).
Κάποια χιλιόμετρα πιο κάτω, οι συνομήλικές τους Σπαρτιάτες, μεγαλωμένοι με πειθαρχία - που απαιτούσαν οι ιδιαίτερες περιστάσεις της πόλης -υπόσχονταν στους μεγαλύτερους:
Άμες δε γ` εσόμεθα
πολλώ κάρρονες.
(Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι από εσάς).
Η πολιτεία, σ` όλα τα εδάφη που κυριαρχούσαν οι Έλληνες, έδινε ιδιαίτερη σημασία στη διαπαιδαγώγηση των νέων της, ώστε κάθε στιγμή να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής. Το δόρυ και η ασπίδα, μπορεί στην κυριολεξία τους να αποτελούν μια ανάμνηση, αλλά σημειολογικά είναι όπλα πάντα χρήσιμα.
Το πρώτο, για να υποδηλώνει την εκμηδένιση κάθε εμποδίου στην πορεία προς τα εμπρός, η δεύτερη για να προσθέτει δύναμη στην αντιμετώπιση κάθε αντιξοότητας.
Η σημερινή κοινωνία, εμείς οι γονείς, ποιο δόρυ και ποια ασπίδα δίνουμε στους νέους, στα παιδιά μας, όταν αυτά ανδρώνονται; Την πιστωτική κάρτα και τα κλειδιά του αυτοκινήτου μας. Είναι αυτά ικανά εφόδια για την απάλειψη των δυσκολιών και την υπερκέραση των εμποδίων, που θα συναντήσει ο νέος στο στίβο της ζωής; Μπορούν να χαλυβδώσουν τη θέλησή του και να δυναμώσουν τον χαρακτήρα του, όταν από νήπιο ακόμη βρίσκεται κάτω από τις φτερούγες της υπερπροστασίας των γονιών;
Πριν από δεκαετίες, συνέβαινε κάποιο κρούσμα αυτοκτονίας στο στράτευμα και το γεγονός αποτελούσε θέμα συζητήσεων επί μακρόν. Σήμερα, τέτοια κρούσματα - επιτυχή ή απόπειρες - είναι αρκετά και αναγράφονται με "ψιλά γράμματα" στον Τύπο. Από δε μερίδα του πολιτικού κόσμου αποδίδονται στην "αντιδημοκρατικότητα" με την οποία διοικείται το στράτευμα, το οποίο "καταπιέζει" τους νέους και τους οδηγεί σε απονενοημένο διάβημα.
Είναι προφανές ότι, το τόσο έωλο επιχείρημα αποβλέπει αποκλειστικά στη δυσφήμιση του ελληνικού στρατού, διότι δεν μπορεί να μη γνωρίζουν αυτοί που το επικαλούνται, ότι το σημερινό σύστημα διοικήσεως στο στράτευμα, μάλλον κολέγιο θυμίζει, συγκρινόμενο με την αυστηρότητα που το διέκρινε πριν από δεκαετίες. Επομένως, αν η "καταπίεση" οδηγεί τους νέους σε αυτοκτονίες ή απόπειρες, αυτές έπρεπε να συμβαίνουν πριν από 40 χρόνια, όχι σήμερα. Τότε όμως δεν υπήρχαν.
Μήπως, το φαινόμενο οφείλεται στο ότι η σημερινή κοινωνία δεν εξόπλισε με "δόρυ" τους νέους, ούτε τους θωράκισε με "ασπίδα" για να μη γονατίζουν στην πρώτη μικρή δυσκολία που θα συναντήσουν; Μήπως η υπεράγαν ελευθερία δεν επιτρέπει στους νέους να ζήσουν σε ένα πειθαρχημένο σύνολο, σε μια κοινωνία που σέβεται τους κανόνες; Ασφαλώς και είναι αυτό.
Όταν οι γονείς απειλούν ή δωροδοκούν (με τα ιδιαίτερα μαθήματα) τον δάσκαλο για να έχει το παιδί τους υψηλούς βαθμούς, όταν οι γονείς έπαυσαν να είναι πρότυπα και "αγοράζουν" την εκτίμηση των παιδιών τους με υψηλό χαρτζιλίκι, όταν οι γονείς δεν αφήνουν το παιδί να παλέψει, να αγωνισθεί για να αποκτήσει, αλλά του τα προσφέρουν "όλα έτοιμα", έ, τότε το στέλνουν στη μάχη χωρίς "δόρυ" και χωρίς "ασπίδα".
Και δεν είναι μόνον οι αυτοκτονίες, που ευτυχώς είναι - ακόμη - ελάχιστες, αλλά είναι και τα ναρκωτικά, είναι και ο αλκοολισμός, είναι η παραβατική συμπεριφορά. Είναι η αντικατάσταση του δόρατος από τη βόμβα μολότοφ, και της ασπίδας από τα σύνεργα ληστείας για την απόκτηση του εύκολου χρήματος.
Η απομάκρυνση από τον ελληνικό τρόπο ζωής επιφέρει δεινά. Φαίνεται πως κάποιοι σκοπίμως το επιδιώκουν. Τους ενοχλεί η ανεξάρτητη ελληνική σκέψη, τους ενοχλεί η αμφισβήτηση.
Τις σκουριασμένες “ασπίδες” και τα “δόρατα” οφείλουμε να τα γυαλίσουμε και να τα θέσουμε ξανά στα χέρια των παιδιών μας.
προέλευση
Το δόρυ και η ασπίδα
Πριν από χιλιάδες χρόνια, στην Αγορά των Αθηνών συγκεντρώνονταν οι πολίτες για να συμμετάσχουν στην τελετή ανδρώσεως των νέων, που η εμφάνιση υποψίας γενειάδας ήταν σημάδι πως άφηναν πίσω τους την εφηβική ηλικία.
Με τη συμπλήρωση των 18 ετών αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών και τους χορηγούσαν ένα δόρυ και μια ασπίδα. Στη συνέχεια έδιναν τον "Όρκο των Αθηναίων εφήβων", μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπου μεταξύ άλλων διαβεβαίωναν ότι:
Αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων
και μόνος και μετά πολλών.
Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω,
πλείω δε και αρείω όσοις αν παραδέξωμαι.
(Θα υπερασπίζομαι τα ιερά και τα όσια, μόνος αλλά και με άλλους. Την πατρίδα δεν θα την παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη από όση την παραλαμβάνω).
Κάποια χιλιόμετρα πιο κάτω, οι συνομήλικές τους Σπαρτιάτες, μεγαλωμένοι με πειθαρχία - που απαιτούσαν οι ιδιαίτερες περιστάσεις της πόλης -υπόσχονταν στους μεγαλύτερους:
Άμες δε γ` εσόμεθα
πολλώ κάρρονες.
(Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι από εσάς).
Η πολιτεία, σ` όλα τα εδάφη που κυριαρχούσαν οι Έλληνες, έδινε ιδιαίτερη σημασία στη διαπαιδαγώγηση των νέων της, ώστε κάθε στιγμή να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής. Το δόρυ και η ασπίδα, μπορεί στην κυριολεξία τους να αποτελούν μια ανάμνηση, αλλά σημειολογικά είναι όπλα πάντα χρήσιμα.
Το πρώτο, για να υποδηλώνει την εκμηδένιση κάθε εμποδίου στην πορεία προς τα εμπρός, η δεύτερη για να προσθέτει δύναμη στην αντιμετώπιση κάθε αντιξοότητας.
Η σημερινή κοινωνία, εμείς οι γονείς, ποιο δόρυ και ποια ασπίδα δίνουμε στους νέους, στα παιδιά μας, όταν αυτά ανδρώνονται; Την πιστωτική κάρτα και τα κλειδιά του αυτοκινήτου μας. Είναι αυτά ικανά εφόδια για την απάλειψη των δυσκολιών και την υπερκέραση των εμποδίων, που θα συναντήσει ο νέος στο στίβο της ζωής; Μπορούν να χαλυβδώσουν τη θέλησή του και να δυναμώσουν τον χαρακτήρα του, όταν από νήπιο ακόμη βρίσκεται κάτω από τις φτερούγες της υπερπροστασίας των γονιών;
Πριν από δεκαετίες, συνέβαινε κάποιο κρούσμα αυτοκτονίας στο στράτευμα και το γεγονός αποτελούσε θέμα συζητήσεων επί μακρόν. Σήμερα, τέτοια κρούσματα - επιτυχή ή απόπειρες - είναι αρκετά και αναγράφονται με "ψιλά γράμματα" στον Τύπο. Από δε μερίδα του πολιτικού κόσμου αποδίδονται στην "αντιδημοκρατικότητα" με την οποία διοικείται το στράτευμα, το οποίο "καταπιέζει" τους νέους και τους οδηγεί σε απονενοημένο διάβημα.
Είναι προφανές ότι, το τόσο έωλο επιχείρημα αποβλέπει αποκλειστικά στη δυσφήμιση του ελληνικού στρατού, διότι δεν μπορεί να μη γνωρίζουν αυτοί που το επικαλούνται, ότι το σημερινό σύστημα διοικήσεως στο στράτευμα, μάλλον κολέγιο θυμίζει, συγκρινόμενο με την αυστηρότητα που το διέκρινε πριν από δεκαετίες. Επομένως, αν η "καταπίεση" οδηγεί τους νέους σε αυτοκτονίες ή απόπειρες, αυτές έπρεπε να συμβαίνουν πριν από 40 χρόνια, όχι σήμερα. Τότε όμως δεν υπήρχαν.
Μήπως, το φαινόμενο οφείλεται στο ότι η σημερινή κοινωνία δεν εξόπλισε με "δόρυ" τους νέους, ούτε τους θωράκισε με "ασπίδα" για να μη γονατίζουν στην πρώτη μικρή δυσκολία που θα συναντήσουν; Μήπως η υπεράγαν ελευθερία δεν επιτρέπει στους νέους να ζήσουν σε ένα πειθαρχημένο σύνολο, σε μια κοινωνία που σέβεται τους κανόνες; Ασφαλώς και είναι αυτό.
Όταν οι γονείς απειλούν ή δωροδοκούν (με τα ιδιαίτερα μαθήματα) τον δάσκαλο για να έχει το παιδί τους υψηλούς βαθμούς, όταν οι γονείς έπαυσαν να είναι πρότυπα και "αγοράζουν" την εκτίμηση των παιδιών τους με υψηλό χαρτζιλίκι, όταν οι γονείς δεν αφήνουν το παιδί να παλέψει, να αγωνισθεί για να αποκτήσει, αλλά του τα προσφέρουν "όλα έτοιμα", έ, τότε το στέλνουν στη μάχη χωρίς "δόρυ" και χωρίς "ασπίδα".
Και δεν είναι μόνον οι αυτοκτονίες, που ευτυχώς είναι - ακόμη - ελάχιστες, αλλά είναι και τα ναρκωτικά, είναι και ο αλκοολισμός, είναι η παραβατική συμπεριφορά. Είναι η αντικατάσταση του δόρατος από τη βόμβα μολότοφ, και της ασπίδας από τα σύνεργα ληστείας για την απόκτηση του εύκολου χρήματος.
Η απομάκρυνση από τον ελληνικό τρόπο ζωής επιφέρει δεινά. Φαίνεται πως κάποιοι σκοπίμως το επιδιώκουν. Τους ενοχλεί η ανεξάρτητη ελληνική σκέψη, τους ενοχλεί η αμφισβήτηση.
Τις σκουριασμένες “ασπίδες” και τα “δόρατα” οφείλουμε να τα γυαλίσουμε και να τα θέσουμε ξανά στα χέρια των παιδιών μας.
προέλευση
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε