Η επόμενη ημέρα (μια πρώτη εκτίμηση της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ)

Όσο κι αν το έργο που ανέλαβε ο Αντώνης Σαμαράς πέρυσι τέτοιον καιρό ήταν αληθινά τιτάνιο και η γενική πορεία του κόμματος της ΝΔ στις εκλογές αυτές είναι, τηρουμένων των αναλογιών, καλή, είναι κρίμα το αποτέλεσμα του α΄ γύρου να μην μεταφραστεί σε αντίστοιχα καλά αποτελέσματα στο β΄ γύρο.

Πού οφείλεται όμως αυτή η διαφορά στην εκλογική επίδοση της ΝΔ μεταξύ α΄ και β΄ γύρου;

 

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, το «8-5» ανάγεται στην κλάσεις ανώτερη επικοινωνιακή τακτική του ΠΑΣΟΚ.

Ας δούμε ενδεικτικά μερικές μόνον κρίσιμες πολιτικές τακτικές του ΠΑΣΟΚ μεταξύ Α΄ και Β΄ γύρου, που απέτυχε να αντιμετωπίσει η ΝΔ.

Επικοινωνιακή ήττα στον δεύτερο γύρο

1) Αφού στο ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν ότι η κίνηση πόλωση με τον εκλογικό εκβιασμό του ΓΑΠ στράφηκε τελικά εναντίον τους, αποφάσισαν να παίξουν τη μπάλα χαμηλά: «Έθαψαν» επικοινωνιακά το β΄ γύρο των εκλογών, σαν να μην υπήρχε, και, κατά κάποιο τρόπο,μπόρεσαν να αξιοποιήσουν υπέρ τους την τεράστια τάση αποχής που ήδη υπήρχε στο εκλογικό σώμα.

Το ΠΑΣΟΚ, με δεδομένο ότι υπερέχει στον αριθμό των καθαρά κομματικών-πελατειακών ψήφων που ελέγχει (αποτέλεσμα του 30ετούς ελέγχου του κράτους και της κοινωνίας), μπορούσε να αντισταθεί αποτελεσματικότερα στο κύμα της αποχής και της αμφισβήτησης, σε σχέση με τη ΝΔ που έχει κυρίως «ιδεολογικές» ψήφους.

Ευνοώντας, λοιπόν, την αποχή και περνώντας, χάρη στην επικοινωνιακή κυριαρχία του, το μήνυμα ότι περίπου οι εκλογές «τελείωσαν» στον πρώτο γύρο, το ΠΑΣΟΚ πέτυχε την αποπολιτικοποίηση του δεύτερου γύρου.

Η ΝΔ συνέχισε να φωνάζει για το Μνημόνιο, όμως η αντιμνημονιακή ρητορική είχε εξαντλήσει την εκλογική της δυναμική. Από την άλλη, η αποχή (δηλαδή: η απογοήτευση) ήταν και ευκολότερη και ελκυστικότερη για τον ψηφοφόρο.

Η ορθή πολιτική αντιμετώπιση έπρεπε να είναι η ευθεία και ηχηρή καταγγελία εκ μέρους της ΝΔ της τακτικής αυτής του ελλαδικού συστήματος εξουσίας και παραεξουσίας να ενισχύει συνειδητά την αποχή.

Τα πολιτικά αντανακλαστικά της ΝΔ στο καίριο αυτό χτύπημα (που ίσως ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν να πετύχει τόσο πολύ) αποδείχθηκαν ανύπαρκτα…

‘Αφησαν τον Καρατζαφέρη ασύδοτο

2) Έβαλαν τον Καρατζαφέρη να «στηρίζει» με ακροδεξιά ρητορική τους υποψηφίους δημάρχους της ΝΔ στους τρεις μεγαλύτερους δήμους. Η ρητορεία αυτή είχε ως αποτέλεσμα να αποθαρρύνει πολλούς αριστερούς ψηφοφόρους, που το σκέπτονταν σοβαρά να ρίξουν ΝΔ ως αντιμνημονιακή ψήφο.

Κι εδώ έπρεπε να καταγγελθεί η τακτική αυτή ως Δούρειος Ίππος, αν και όχι επίσημα, αλλά μέσα από όσους διαύλους επικοινωνίας διαθέτει η ΝΔ στον τύπο. Δυο τρία πρωτοσέλιδα στον «παραταξιακό» τύπο, για να τα διαβάσει ο κόσμος το πρωί στα περίπτερα, αρκούσαν για να δώσουν το μήνυμα.

Αλλά ποιός παραταξιακός Τύπος θα μου πείτε. Είναι πολύ μεγάλες τελικά οι ευθύνες της Ρηγίλλης που αφήνει στην τύχη της την παρουσία της στο Ιντερνέτ.

Υποτιμήθηκε ο Μπουτάρης

3) Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, υποτιμήθηκε καίρια η πολιτική επίπτωση του καβγά του Μπουτάρη με το Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμο.

Μπορεί το περιστατικό αυτό να είναι μεμονωμένο, δείχνει όμως την ανυπαρξία πολιτικών αντανακλαστικών της ΝΔ.

Οι περισσότεροι αναλυτάδες νόμισαν ότι ο καβγάς αυτός θα αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο για το Μπουτάρη.

Παρέβλεψαν όμως ότι ο λόγος του Άνθιμου δεν μπορούσε να έχει καμία επίπτωση σε ένα Ορθόδοξο εκκλησιαστικό ακροατήριο, το οποίο, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, καμία σχέση δεν έχει με τη συμπεριφορά ακροατηρίων χριστιανικών ομολογιών της Δύσης.

Κακά τα ψέματα: Η Ελλάδα, οι ορθόδοξες χώρες, δεν είχαν ποτέ Χριστιανοδημοκρατία.

Ο κ. Άνθιμος εκνεύρισε το εκλογικό σώμα με την απαίτησή του να καθορίσει ο ίδιος το αποτέλεσμα. Δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου από αυτούς που εκνευρίστηκαν. Αν σε εμένα δεν άρεσε το «δεν θα επιτρέψω να εκλεγείς», ας σκεφτούμε πόσο δεν άρεσε σε πολίτες που διατακατέχονται από αντικληρικαλιστικά (όχι απαραίτητα αντιχριστιανικά) αισθήματα.

Ο Μπουτάρης την ασήμαντη αυτή αφορμή την έκανε κεντρικό του – και μοναδικό, στην ουσία! – μοτίβο, με αποτέλεσμα, αφενός, να αποθαρρύνει την αντιμνημονιακή ψήφο αριστερών ψηφοφόρων, αφετέρου, να συσπειρώσει τους οπαδούς του και να τους κάνει να πολεμούν για έναν «ιερό» (για τα δικά τους δεδομένα) σκοπό, αντίστοιχο του οποίου δεν είχαν οι οπαδοί του Γκιουλέκα.

Και αυτό απέτυχαν τα εκλογικά επιτελεία τόσο του Γκιουλέκα όσο και, κυρίως, της κεντρικής ΝΔ, να το διαγνώσουν και να το αντιμετωπίσουν.

Πολύ χρήσιμη θα ήταν π.χ., μια δήλωση Γκιουλέκα ότι απορρίπτει μεν τη ρητορική Μπουτάρη κατά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, αλλά από την άλλη δεν συμμερίζεται την επίθεση του κ. Άνθιμου και την ευθεία παρέμβασή του στη βούληση του εκλογικού σώματος.

Τα παραπάνω είναι μερικά, μόνον, παραδείγματα σφαλμάτων πολιτικής επικοινωνίας και τακτικής. Το κεντρικό πρόβλημα της ΝΔ στο τομέα αυτόν, όμως, είναι πολύ συνολικότερο.

Επώνυμος

 http://www.antinews.gr/?p=71618

.