H απόλυτη αδυναμία της ΒΙΑΣ, το σκοτάδι, το φως, το ψέμα, η αλήθεια, το μίσος, η αγάπη...

(Ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο που γράφτηκε στο Ινφογνώμων Πολιτικά)

Αυτά τα λόγια είναι βάλσαμο στην ψυχή μας. Καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε έννοιες διαχρονικές αλλά αμφιλεγόμενες για να βάλουμε μια τάξη στις σκέψεις, στην συμπεριφορά και στην ζωή μας. Ακόμα και η έννοια της αγάπης, παρεξηγημένη είναι, αυτή η υποκουλτούρα που έχει επιβληθεί προσπάθησε να μας πείσει ότι η αγάπη είναι μελό, θυματοποίηση, είναι ανάγκη και εξάρτηση, χωρίς όρια, χωρίς αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Η έννοια του κακού, πάλι, αποτελεί μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες :
Ως «μη ον» περιγράφει το κακό ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Σωκράτης πάλι μας είπε «ουδείς εκών κακός». Είναι η άγνοια μας, η προβολή της δικής μας σκιάς στο πρόσωπο των άλλων και η δαιμονοποίησή τους και το αντίθετο; Το σίγουρο είναι ότι ο φόβος και ο θυμός είναι του κακού το λίπασμα, όπου αναλαμβάνει το θυμικό και σωπαίνει η λογική, πολλά «κακά» μπορούν να συμβούν. Η πραγματικότητα, πέρα από φιλοσοφικές αναζητήσεις, από την άλλη, είναι πολύ σκληρή. Βία δεν είναι μόνο η επίθεση στον Χατζηδάκη, είναι πλέον το κύριο χαρακτηριστικό της καθημερινότητάς μας. Η νοητική τρομοκρατία που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι βία; Η παρουσία ξένων πληθυσμών στην χώρα μας και οι συμπεριφορές τους δεν είναι βία; Οι επαγγελματικές - οικονομικές μεταβολές και οι επιπτώσεις τους που ψηφίστηκαν με τόση αναλγησία δεν είναι βία; Η βία γεννά βία, όλων των ειδών και των μορφών, και η αλήθεια είναι ότι ο πλέον πράος, πολιτισμένος, ψύχραιμος και λογικός άνθρωπος, όταν βρεθεί μέσα σε ένα πλήθος ανθρώπων γεμάτων οργή, γίνεται θηρίο. Ο ένας λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής θυμού του άλλου, και σιγά-σιγά μετατρεπόμαστε σε ηφαίστεια. Φοβάμαι ότι το σύστημα σαν σύνολο δεν φοβάται ιδιαίτερα αυτές τις αντιδράσεις, η πραγματική απειλή ενός συστήματος σάπιου και διεφθαρμένου είναι η αφύπνιση των πολιτών και όχι τα ξεσπάσματά τους, αυτά ίσως λειτουργούν και σαν μέσο εκτόνωσης και αναβολής της τιμωρίας των ενόχων, αν και είναι ακριβώς η απουσία των μέσων και των τρόπων της τιμωρίας αυτής που θρέφει την βία, και φοβάμαι ότι είμαστε μόνο στην αρχή. Ναι, για την κατάντια αυτή φταίμε κι εμείς, για αυτά που πράξαμε, που ανεχτήκαμε, για τις πράξεις και τις παραλείψεις μας, για την ανοχή μας στην παρανομία σαν πολίτες, ΟΜΩΣ είχαμε και έχουμε απέναντί μας ένα παγκόσμιο - με τους εγχώριους υπάκουους εκτελεστές - σύστημα χειραγώγησης, προπαγάνδας και ψεύδους. Ένα σύστημα που κατάλαβε την αξία και την "αξία" μας πριν από εμάς αντί για εμάς, και γι' αυτό μας παγίδευσε. Κατά την διάρκεια της καταραμένης μεταπολίτευσης, είδαμε μόνο το τυρί, όχι την φάκα, είχε τόσο πολύ -δανεικό, το ξέρουμε τώρα- τυρί η φάκα που δεν φαινόταν, κι ακόμα κι όταν άρχισε να φαίνεται, "είχαμε" τόσα να μας αποσπούν την προσοχή, μέχρι που φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Χωρίς ουσιαστική παιδεία, άρα και αντιστάσεις, αν και σαν Έθνος δεν έχουμε άλλοθι για αυτήν την απουσία, ήταν και είναι εύκολο να μας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και ακόμα χειρότερα, να μας πείσουν ότι μας κάνουν και χάρη ! Ας μην υποτιμούμε άλλο την δύναμη της ψυχολογικής χειραγώγησης, τις τεχνικές του ψυχολογικού πολέμου και αποπροσανατολισμού, σε συλλογικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Η επιστήμη της Ψυχολογίας δεν έχει παράξει μόνο 400 διαφορετικές μορφές ψυχοθεραπείας, αλλά και αναρίθμητες τεχνικές χειραγώγησης, υποβολής, προπαγάνδας, αποπροσανατολισμού, στην υπηρεσία της "ψυχοκαταστροφής". Η παγκόσμια ιδεολογία της κερδοσκοπίας και του ψεύδους έχει βρει πολλούς "άξιους" εκτελεστές των σχεδίων της, προβλέπω ότι μια μέρα, όταν η ανθρωπότητα "θυμηθεί", ξεπεράσει το στάδιο της λήθης και βρει την α-λήθεια της, πολλοί από αυτούς που σήμερα παριστάνουν τους σωτήρες θα τιμωρηθούν σκληρά, ελπίζω με νόμιμα μέσα και διαδικασίες, αν και δεν είμαι πλέον τόσο σίγουρη γι' αυτό. Επιπλέον πιστεύω ότι χωρίς αυτούς τους εκτελεστές, είτε είναι σιωνιστές, Illuminati, μέλη περίεργων αιρέσεων, είτε "απλοί" τοκογλύφοι και μιζαδόροι, είτε οτιδήποτε άλλο, η ιδεολογία αυτή δεν θα είχε βρει έκφραση, γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει να προσωποποιήσουμε τις ευθύνες, και η τιμωρία των υπευθύνων, σε όποιο στάδιο ευθύνης και να βρίσκονται, να είναι αμείλικτη. Η βία τελικά δεν είναι αντίδραση, είναι εκτόνωση, και ευνοεί το σύστημα, πλέον όμως ίσως να είναι αναπόφευκτη, εδώ που φτάσαμε. Εύχομαι σε όλους Ηρεμία και Καθαρή Σκέψη. ΡΚ


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/12/h-3.html#more