Ψευδείς προσδοκίες δημοκρατίας

Παναγιώτης Μπαλακτάρης

Πριν από τη διενέργεια των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 υπήρχε διάχυτη η αίσθηση, ότι η διαφαινόμενη επικράτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα επέφερε στην πράξη πολλά προβλήματα. Όσοι είχαν στοιχειώδη διορατικότητα αντιλαμβάνονταν, ότι η υποχώρηση και ο συμβιβασμός που θα αναγκαζόταν να κάνει η λαϊκιστική κυβέρνηση στην οικονομία θα έβρισκαν εκτόνωση σε άλλους τομείς πολιτικής. Για παράδειγμα, η ενθάρρυνση και αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, σε μια έξαρση «αριστεροσύνης», είχε ως συνέπειες την καθίζηση του τουρισμού στα νησιά του βορείου και ανατολικού Αιγαίου και την περαιτέρω επιβάρυνση της ανθρωπιστικής κρίσεως στην πατρίδα μας. Άλλο παράδειγμα, η επικράτηση της απόλυτης ανομίας στο κέντρο της πρωτεύουσας και η επιλεχθείσα τακτική του κατευνασμού των αντιεξουσιαστών.

Πλέον πρόσφατη, όμως, περίπτωση δια της οποίας αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση παρανομεί σε καίρια ζητήματα ως αντίστιξη στην άτακτη υποχώρησή της στα κελεύσματα των δανειστών μας, είναι ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες. Εκεί θα μπορούσαμε να πούμε, ότι «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν»! Γιατί; Διότι η κυβέρνηση δημιούργησε και καλλιέργησε στους πολίτες προσδοκίες δημοκρατίας, αλλά φευ, απεδείχθησαν ψευδείς.

Ενώ στόχος και επιδίωξη θα έπρεπε να είναι η πολυφωνία και ο ειδησεογραφικός πλουραλισμός, αντιθέτως, η ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επέλεξε τον ολοκληρωτισμό. Για να το επιτύχει αυτό προσκόμισε, αρχικώς, μια αμφιβόλου εγκυρότητος και αξιοπιστίας έκθεση από την Φλωρεντία, βάσει της οποίας οι τηλεοπτικοί σταθμοί μπορούσαν να είναι μόνο τέσσερις. Ενδεχομένως, η επιλογή του τόπου προελεύσεως της εκθέσεως να είχε ισχυρό συμβολισμό, λόγω κοινής καταγωγής με τον Μακκιαβέλι…

Εν συνεχεία, ο αρμόδιος υπουργός, κ. Παππάς, εψεύσθη δημοσίως από του βήματος της Βουλής, χωρίς αιδώ, για τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κατόπιν, προκάλεσε το θυμικό του λαού εναντίον των νυν καναλαρχών, προκειμένου να αποκτήσει έδαφος για άνομους ελιγμούς και στοχοποίηση των υπαρχόντων σταθμών. Έπειτα, διεξήγαγε μια διαδικασία εξευτελιστική για τις προσωπικότητες των συμμετεχόντων, με σκοπό να δείξει σε όλους ποιός «κάνει κουμάντο».

Τελικώς, κραδαίνοντας το έγγραφο, στο οποίο αναγράφεται το σύνολο των προσφορών – προσοχή, και όχι των κατατεθέντων χρημάτων – έδωσε τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να εξαγγείλει κοινωνικές παροχές. Η έκνομη αυτή συμπεριφορά κινήθηκε σε δύο επίπεδα: πρώτον, στο αφορών αμιγώς στους σταθμούς, όπου η δημοκρατία κατακρεουργήθηκε και δεύτερον, στο λαϊκιστικό, όπου η κυβέρνηση συνεχίζει το επίπλαστο έργο της.

Ο πρωθυπουργός, που έσπευσε κυνικά να προκαταλάβει και την απόφαση της Δικαιοσύνης, θεώρησε και θεωρεί, ότι ο λαός επιδοκίμασε την παρέμβασή του στο τηλεοπτικό τοπίο.
Έκανε λάθος. Ο κόσμος ζητάει τάξη, όχι φίμωτρο!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ την 17-18/9