Θα τους ψηφίσεις πάλι;

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Δύο υπουργοί στην Αριστοτέλους, στο κέντρο της Αθήνας, διαπράττουν για ακόμα μία φορά ένα αχρείαστο έγκλημα κατά των Ελλήνων πολιτών, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Οκτώ συνολικά άκρως απαραίτητα εμβόλια παρουσιάζουν μακροχρόνια έλλειψη και για μία ακόμη φορά μένουν εκτός κεντρικού σχεδιασμού για την πρόληψη, αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι' αυτή; Πάνε για εκλογές και συλλέγουν ψηφαλάκια, σκαρφαλώνοντας σαν τις κατσίκες σε βουνά και λαγκάδια. Τα υπόλοιπα τα φόρτωσαν στον κόκορα... Από την άλλη, άνθρωποι ψάχνουν για εμβόλια και μαραζώνουν αναζητώντας τα, χωρίς τύχη.

Τι να λέμε τώρα γι' αυτούς τους απίθανους που προΐστανται του Υγείας και συγχέουν τις ζωοτροφές με το αίμα και τα παράγωγά του, που αποτελούν μια γνωστή ακόμα και σε παιδιά ανελαστική και απόλυτα προσδιορισμένη ανάγκη του Εθνικού Συστήματος Υγείας κάθε σοβαρού και συντεταγμένου κράτους στον πλανήτη που ζούμε... Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί και να διαφοροποιήσει την κατάσταση; Οι ένοχοι αποκτούν μορφή συγκεκριμένη πλέον, αλλά ρίχνουν τις ευθύνες στη λήθη, για να μη νιώθουν τις Ερινύες μια αναπνοή μακριά τους... μετερχόμενοι την απολύτως φυσιολογική αριστερή ανευθυνότητα και, βέβαια, τη μέτρια ποιότητα του κέντρου λογικών συνειρμών του εγκεφάλου τους.

Ένα έγκλημα φτιαγμένο με όλα τα υλικά που λατρεύουν οι πολιτικοί αντίπαλοι να αναδεικνύουν και που δίνει νόημα έστω και με αρνητικό πρόσημο στην ανιαρή καθημερινότητα του μικρόκοσμου που τους περιβάλλει. Δυστυχώς, η κοινωνία, αφού πρώτα το γέννησε, το γαλούχησε και το υπέθαλψε, τώρα διαμαρτύρεται μέρα και νύχτα γι’ αυτό.

Το συγκεκριμένο έγκλημα είναι εκκωφαντικό χαστούκι προς την κοινωνία, που υπέθαλψε και μετά ανέδειξε τους δράστες, αλλά ποιος είπε ότι η κοινωνία δεν είναι από παθολογικής άποψης... μαζοχίστρια;

Είναι δυστυχώς και κακοί στον τομέα τους και παντελώς ανίκανοι ν' αντιληφθούν πως οι εμβολιασμοί, παντού στον κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη, αποτελούν μόνο τμήμα της συνολικής δαπάνης για πρόληψη και για ασφάλεια της δημόσιας υγείας και που διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τον εντάσσουν στον κωδικό εκείνο που αφορά στην Πρόληψη των Μεταδοτικών Νοσημάτων, καθώς και στα Προγράμματα Ανοσοποίησης, μιας και είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν εμπίπτουν στη δαπάνη φαρμάκων ή προϊόντων φαρμακευτικών για θεραπείες νόσων!

Επελέγησαν για τίτλος αυτού του πονήματος τέσσερις μόνο λέξεις και ένα ερωτηματικό, που από μόνες τους δεν λένε τίποτα, αλλά με την κατάλληλη σύνταξη δημιουργούν ένα αδυσώπητο και άκρως κομβικό ερώτημα, που συμπυκνώνει όλες τις σκέψεις και τις αναλύσεις που μπορούμε να κάνουμε για το θέμα, καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα συναισθήματα που μας έχουν δημιουργηθεί:

Θα τους ψηφίσεις πάλι;

Η απάντηση ξεστομίζεται πανεύκολα: "Όχι, βέβαια!"

Αυτό το "Όχι" είναι ηχηρό, είναι επαναλαμβανόμενο και είναι αδιαπραγμάτευτο, όσα τεχνάσματα, δέλεαρ ή παραμύθια κάποιοι σκαρφιστούν για να την αλλάξουν.

"Όχι" απαντάει το Συναίσθημα,

"Όχι" απαντάει η Λογική,

"Όχι" απαντάει η Νέμεσις,

"Όχι" απαντάει, όπως είναι αναμενόμενο, και ο Θυμός, για όλα αυτά που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε... αισθανόμενοι απόλυτα εγκαταλελειμμένοι στην ίδια μας την πατρίδα. Φθάσαμε στο σημείο, αντί σε λίγες μέρες από σήμερα, να τραγουδάμε "πάει ο παλαιός ο χρόνος...", να διαλέγουμε το "...είμαστε ακόμα ζωντανοί!".

Και όμως, αυτή η τόσο εύκολη απάντηση γίνεται συνάμα και τόσο δύσκολη, όταν σκεφτούμε πως οι δύο αυτοί αδαείς καρεκλοκένταυροι του Υγείας, που διαπράττουν τα εγκλήματα κατά της δημόσιας υγείας και των πολιτών αυτής της χώρας συμπεριφέρονταν ως "ανόητοι" ή έστω ως άτομα με περιορισμένη δομή στη σκέψη! Δεν ήταν επαγγελματίες του εγκλήματος -όχι, αυτό ποτέ δεν θα μπορούσα να το αρθρώσω...- δύο αδαείς επαρχιώτες είναι, που καλύπτονται θεσμικά από το δικαίωμα που εδώ και χρόνια έχει διατηρηθεί - το δικαίωμα στην ατιμωρησία τους!

Έχουν φθάσει, δε, σε τέτοια σημεία ανθρώπινης κατάπτωσης και μηδενισμού του ανθρώπινου συναισθήματος, που παρότι ακόμα και ο δημόσιος ασφαλιστικός φορέας διακρίνει την παροχή της φαρμακευτικής περίθαλψης από την παροχή της πρόληψης και προαγωγής της υγείας... εκείνοι απλά δεν ενδιαφέρονται για το αυτονόητο. Ως προς τα παράγωγα αίματος, δε, το 2018 καταγράφηκε έντονη ανεπάρκεια στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, σε σημείο να τους δοθεί οδηγία για χρήση προϊόντων αίματος με… συνειδητή και απόλυτη φειδώ, με αποτέλεσμα οι μεταγγιζόμενοι ασθενείς να λαμβάνουν σε πολλές περιπτώσεις... μία μόνο μονάδα αίματος τις περιόδους της μεγάλης έλλειψης, ενώ υπήρξαν και πολλές αναβολές μεταγγίσεων με κόστος σημαντικό στην υγεία των ασθενών... αλλά ποιος ενδιαφέρεται;

Αυτή η ατιμωρησία ξεκίνησε να παγιοποιείται με ήπιους τρόπους και με νομικά τερτίπια που αθώωσαν τους κατηγορούμενους, αλλά όταν η κατάσταση ξέφυγε από τον ούτως ή άλλως ανύπαρκτό τους έλεγχο, εκεί το έγκλημα, που βασιζόταν σε στέρεα υποδομή, έγινε η μόνη διέξοδος, μιας και χρήματα δεν υπήρχαν για το αυτονόητο και οι γιατροί έπρεπε να επιλέξουν ποιος θα τύχει περίθαλψης και ποιος όχι... Ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει! Αποτέλεσμα ήταν, βέβαια, να υπερδιπλασιαστούν οι περιπτώσεις που οι πάσχοντες έπρεπε να επισκέπτονται το νοσοκομείο, να μην υπάρχουν κενά κρεβάτια και να μεταγγίζεται συγχρόνως ένας πολύ μεγάλος αριθμός ασθενών με το ίδιο προσωπικό, στο ίδιο ωράριο, πιθανόν και με δύο ασθενείς ανά κρεβάτι, σε τριτοκοσμικές συνθήκες, που σίγουρα δεν τιμούν τους πολίτες αυτής της χώρας και την ίδια τη χώρα! Άραγε, σε αυτήν τη σοκαριστική ιστορία υπάρχει ηθικός αυτουργός; Ναι, και βέβαια υπάρχει και βρίσκεται στην πιο ψηλή βαθμίδα αξιώματος μέσα στη Βουλή, και ο οποίος, για καθαρά λογιστικούς λόγους, ζήτησε από τον αρμόδιο υπουργό να διατηρήσει στον κορβανά του φαρμάκου και τα εμβόλια και τα παράγωγα αίματος.

Ο πρωθυπουργός, οι του Οικονομικών και του Υγείας γνωρίζουν πως η φαρμακευτική δαπάνη είναι ελλιπής, όμως βολεύονται με το γεγονός ότι όποια δαπάνη προκύψει για τα εμβόλια του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών, θα καλυφθεί από τον προϋπολογισμό του φαρμάκου και την υπέρβαση θα πληρώσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες με claw back... Δυστυχώς, μόνο διεστραμμένα μυαλά θα μπορούσαν να συλλάβουν ένα τέτοιο έγκλημα και μάλιστα καθετοποιημένο! Θα πιαστεί μήπως κανένας;

Δεν προβλέπεται, λοιπόν, ειδικός προϋπολογισμός ή ΚΑΕ από το ταμείο κοινωνικής πρόνοιας, όπου εντάσσονται οι δράσεις πρόληψης. Άρα, λογικά, δεν θα πρέπει να υπάρχει ούτε σχεδιασμός για τους εμβολιασμούς του πληθυσμού.

Αυτόνομος προϋπολογισμός για τα παράγωγα αίματος επίσης δεν υπάρχει, αλλά η ανάγκη καθίσταται πλέον επιτακτική να δημιουργηθεί και να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες.

Το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, από κοινού με τα συναρμόδια και την υπόλοιπη κυβέρνηση stand by, πρέπει να εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες να βρει τα χρήματα που απαιτούνται. Μάλλον, όμως, και απ' ό,τι φαίνεται, τα σχετικά αιτήματα χάνονται… στον δρόμο, από το ένα υπουργείο στο άλλο...

Αμφιβάλλω, όμως, σφόδρα σχετικά με το αν έχουν αυτή την τάση να δεχτούν και να υλοποιήσουν το αυτονόητο, που δεν είναι άλλο από το δικαίωμα όλων μας στην καλή υγεία.

Θα τους ψηφίσετε πάλι;

Capital