«Ο Άγνωστος Πόλεμος» – Η υπόθεση της κατασκοπείας στη Ρόδο-Καστελλόριζο

Του Κωνσταντίνου Παΐδα

Αναπληρωτή Καθηγητή του Ε.Κ.Π.Α.

Η σύλληψη με την κατηγορία της κατασκοπείας δύο Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι φέρονται ότι δρούσαν υπέρ της Τουρκίας εντός της Ελληνικής Επικράτειας συνιστά εξ ορισμού υπόθεση υψίστης εθνικής ασφαλείας. Η έκταση της βλάβης που ενδεχομένως προκάλεσαν στο Ελληνικό Κράτος οι δύο συλληφθέντες δύναται να εκτιμηθεί μόνον από τις αρμόδιες αρχές (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, Κρατική Ασφάλεια, ΓΕΕΘΑ κ.ά.) και η συγκεκριμένη πτυχή του ζητήματος αναμφίβολα δεν ενδείκνυται για δημόσιο διάλογο μεταξύ μη ειδικών στον «Άγνωστο Πόλεμο» των πληροφοριών. Άλλωστε, όπως ήδη έχουν επισημάνει ειδικοί σε θέματα συλλογής και ανάλυσης πληροφοριών εθνικής ασφαλείας, παρά την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας ο ανθρώπινος παράγοντας πολλές φορές είναι αναντικατάστατος (βλ. επί παραδείγματι το βιβλίο του David Owen, Άκρως Απόρρητο. Η Ιστορία της Κατασκοπίας και της Τεχνολογίας της (μτφ. Ελευθερία Γεωργιάδη), εκδ. Κοχλίας, Αθήνα 2003)…

Η συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, παρουσιάζει ορισμένες ιδιαιτερότητες, οι οποίες επιβάλλεται να επισημανθούν και να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν από τις αρμόδιες αρχές της χώρας μας. Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από διάφορα ΜΜΕ (εντελώς ενδεικτικά βλ. ΕΔΩ) ο ένας εκ των δύο συλληφθέντων είναι ναυτικός, καταγόμενος από την ευαίσθητη περιοχή της Ροδόπης, ενώ ο δεύτερος, ο οποίος και φέρεται ότι «στρατολόγησε» τον πρώτο, κατάγεται επίσης από τη Ροδόπη και κατέχει σημαντική θέση στο τουρκικό προξενείο της Ρόδου (γραμματέας του προξενείου), όπου και διαμένει. Ο δεύτερος αυτός συλληφθείς, πάλι σύμφωνα με δημοσιεύματα ελληνικών ΜΜΕ, φέρεται να έχει απασχολήσει τις ελληνικές αρχές και κατά το παρελθόν εξαιτίας επικίνδυνων για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος δημόσιων τοποθετήσεών του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης (περί «ανεξαρτητοποίησης» της Θράκης), αλλά και να έχει αναπτύξει έντονη δράση σε πολιτιστικό σύλλογο μουσουλμανικής κοινότητας που λειτουργεί εντός Ελλάδος (εντελώς ενδεικτικά βλ. ΕΔΩ).

Το πρώτο σοβαρό ζήτημα που προκύπτει αφορά στον γενικότερο ρόλο των τουρκικών προξενείων στην Ελλάδα (κυρίως του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής) και στο κατά πόσον η δράση τους εξαντλείται εντός του πλαισίου που αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο σε μία προξενική αρχή. Εάν η Ελληνική Πολιτεία, επί τη βάσει πάντα των στοιχείων που διαθέτει, εκτιμήσει ότι τα τουρκικά προξενεία εντός της Ελληνικής Επικράτειας σέβονται, ως οφείλουν, τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου και ότι το συγκεκριμένο περιστατικό συνιστά μεμονωμένη περίπτωση, έχει καλώς. Στην περίπτωση αυτή η Ελληνική Δικαιοσύνη θα αποφανθεί επί του ζητήματος, οι όποιες ευθύνες θα αποδοθούν εκεί που πρέπει και το Υπουργείο Εξωτερικών θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες.

Εάν, όμως, προκύψει με βάση συγκεκριμένα και αδιάσειστα στοιχεία ότι στελέχη των προξενείων αυτών κινούνται συστηματικά εκτός του πλαισίου της νομιμότητας και υπονομεύουν τα εθνικά μας συμφέροντα, τότε θα πρέπει να υπάρξει επίσημη αντίδραση της Ελληνικής Πολιτείας, ανάλογη με αυτό που διακυβεύεται και σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου. Επ’ αυτού θα πρέπει να έχουμε κατά νουν ότι και στην ιατρική επιστήμη η καυτηρίαση ιστών είναι μεν επίπονη διαδικασία για τον ασθενή, πλην όμως ενίοτε αποτελεί τη μοναδική θεραπευτική επιλογή…

Το δεύτερο, εξίσου σοβαρό, ζήτημα που ανακύπτει εξ αφορμής του συγκεκριμένου περιστατικού αφορά στο πλαίσιο λειτουργίας διαφορών «αθλητικών» και «πολιτιστικών» σωματείων και ενώσεων, των οποίων ο ρόλος δημιουργεί προβληματισμούς ως προς τους πραγματικούς τους σκοπούς. Η προσεκτική παρατήρηση του ευαίσθητου γεωγραφικού χώρου δράσης αυτών των σωματείων/ενώσεων και της «έντεχνης» καταστρατήγησης των σκοπών των καταστατικών τους, η ενδελεχής μελέτη των δημοσίων τοποθετήσεων ηγετικών τους μελών επί θεμάτων που υπερβαίνουν τους επίσημους σκοπούς των σωματείων/ενώσεων αυτών, αλλά και ο εξονυχιστικός έλεγχος των πηγών της χρηματοδότησής τους και των σχέσεών τους με διπλωματικές αποστολές ξένων χωρών εντός της Ελλάδος ίσως αποκαλύψει πράγματα που αρκετοί πολίτες υποψιάζονται, ολίγοι ειδικοί γνωρίζουν και ουδείς αρμόδιος καταγγέλλει επισήμως…

Αναμφίβολα, η παρούσα συγκυρία της πολύμηνης ελληνοτουρκικής κρίσης δεν είναι η καλύτερη περίοδος για να «ανοίξει» και αυτός ο «ασκός του Αιόλου», καθώς θα προκληθεί μεγαλύτερη ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες και προφανώς η Τουρκία θα βρει μία ευκαιρία, για να κλιμακώσει τη στάση της έναντι της Ελλάδος. Ταυτοχρόνως, όμως, όλοι θα συμφωνήσουν ότι τέτοιου είδους υποθέσεις, και μάλιστα σε τόσο κρίσιμες περιόδους, επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται, με μέγιστη πολιτική υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα και μάλιστα σε βάθος χρόνου.