Τα Rafale, τα Mirage και τα F-16 φοβίζουν την Τουρκία

Ιδού γιατί ενοχλείται ο Χουλουσί Ακάρ…

«Αγοράστε όσα αεροσκάφη θέλετε, όσα υποβρύχια, όσα πλοία θέλετε. Δεν σας αρκούν, δεν αρκούν», εκτίμησε πρόσφατα ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ. Μάλλον αρκούν και σίγουρα ενοχλούν. Αλλιώς δεν θα το επεσήμαινε με τέτοια έμφαση ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Εάν το έλεγε κάποιος άλλος, Τούρκος (ή και Ελληνας) ειρηνιστής, υπέρμαχος της φιλίας και της αρμονικής συμβίωσης των δύο λαών, θα ακουγόταν αλλιώς. Ισως να ήταν η ειλικρινής επιθυμία ενός ανθρώπου που μισεί τον πόλεμο.

Αλλά όταν το λέει ο υπουργός Αμυνας μιας χώρας που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα σε τόσες πολεμικές επιχειρήσεις και διαμηνύει παντού ότι θα κάνει τα πάντα για να προωθήσει τα «δικαιώματά της» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τότε οι δηλώσεις εκπέμπουν εκνευρισμό, κάποιος θα μπορούσε να εικάσει, και ανησυχία.

Η προοπτική της υλοποίησης ενός καλά σχεδιασμένου εξοπλιστικού προγράμματος από την Ελλάδα ανατρέπει πολλά. Μια Πολεμική Αεροπορία που διαθέτει 18 υπερσύγχρονα Rafale και 84 αναβαθμισμένα F-16 Viper, όπως και άλλα 70 F-16 και 24 Mirage –ανάλογα πού θα καταλήξει ο όλος σχεδιασμός και τι θα γίνει με άλλα 20 παλαιότερα Mirage–, δεν είναι μια αμυντική πραγματικότητα που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αγνοήσει.

Χωρίς να υπολογίζουμε τα παλαιότερα ιστορικά Phantom της κάθε χώρας, ο συσχετισμός στον αέρα μόνο αυτός ανάμεσα σε μια «υπερδύναμη» και μια «μύγα» δεν είναι. Η τουρκική πολεμική αεροπορία διαθέτει περίπου 233 αμερικανικά F-16, έναντι συνολικά 154 της ελληνικής, η οποία έχει επίσης 44 γαλλικά Mirage και, στην πορεία, Rafale (η παραλαβή τους θα αρχίσει εντός του 2021). Προφανώς, όταν λέει ο κ. Ακάρ, με τέτοιο ύφος, «δεν σας αρκούν, δεν αρκούν», κάτι τον εκνευρίζει και τον ανησυχεί.

Παράλληλα, εκτίμησε ότι η κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας είναι τραγική και πως η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων θα μειώσει το φαγητό, την ένδυση και τον μισθό του κάθε Ελληνα πολίτη.

Τα λέει αυτά τη στιγμή που όχι κάποιοι κακόβουλοι Ελληνες, αλλά οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», σε εκτενές τους άρθρο, αναφέρονται στην τραγική κατάσταση της τουρκικής οικονομίας που έχει φέρει την κοινωνία στα όριά της, με πολλούς πολίτες να πεινούν και κάποιους να σκέπτονται ακόμη και την αυτοκτονία, και με την τουρκική οικονομία να βιώνει έναν καλπάζοντα πληθωρισμό και κάθετη πτώση της τουρκικής λίρας, όλα αυτά πριν από το πλήγμα του κορωνοϊού.

Η οργή των Τούρκων πολιτών που προκαλεί αυτή η πραγματικότητα στρέφεται κατά του Ταγίπ Ερντογάν και σε αυτή οφείλεται εν μέρει και η επιθετικότητα της εξωτερικής του πολιτικής των τελευταίων ετών.

Προφανώς οι εξοπλισμοί γίνονται εις βάρος άλλων αναγκών μιας κοινωνίας. Αλλά αυτή η αυτονόητη αρχή δεν φαίνεται να πτοεί τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος, πέρα από τον νεοοθωμανισμό που ενστερνίζεται, επιχειρεί με πολέμους και συγκρούσεις με άλλες χώρες να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη της χώρας του.

Αθανάσιος Έλλις
Καθημερινή