Το «γερμανικό θαύμα» δεν θα υπήρχε χωρίς τη ρύθμιση και το κούρεμα των οφειλών το 1953

Το 1953 στο Λονδίνο υπογράφτηκε σύμφωνο με το οποίο απάλλασσε τη Γερμανία από την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων, μέχρι την οριστική επίλυση του γερμανικού ζητήματος. 

Οι Γερμανοί έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς διάφορες δικαιολογίες και ψέματα για να αποφύγουν να πληρώσουν το λεγόμενο κατοχικό δάνειο. Μετά τον πόλεμο, όχι μόνο δεν αποζημίωσαν τις πιστώτριες χώρες, αλλά δέγραψαν το 50% του χρέους τους και για το υπόλοιπο φρόντισαν ώστε να γίνει ρύθμιση για μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωση του. 

Το χρέος της Γερμανίας, ύψους 31 δισ. μάρκων «κουρεύτηκε» και ο χρόνος αποπληρωμής επιμηκύνθηκε στα 30 χρόνια. Το αποκαλούμενο «γερμανικό θαύμα», που ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες της ανάπτυξης, δεν οφείλεται μόνο από την εργατικότητα του γερμανικού λαού και τη βοήθεια των Αμερικάνων, αλλά  -όπως συμφωνούν και Γερμανοί ιστορικοί- η πορεία της χώρας δεν θα ήταν η ίδια εάν το χρέος δεν είχε διαγραφεί. 

«Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα», αναφέρει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ- Γιασίνσκ...

Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, είχε αναφέρει στη DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες: 

«Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς». 

Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από τη μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. 

Η συμφωνία του ’53 δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. 

Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα. 

Παρόλα αυτά οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάστηκε βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε κι εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας....