«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»

Σάκης Μουμτζής

Από τη στιγμή που αυτή τη φράση την έχουν για καραμέλα στο στόμα τους πολλοί Ελληναράδες, δικαιούται να την πει και ο Τζόκοβιτς, μια παγκόσμια αθλητική προσωπικότητα. Να υπενθυμίσω πως πριν από αρκετά χρόνια ένας Έλληνας αυτοδιοικητικός άρχοντας τόλμησε να εκστομίσει σε αστυνομικούς στο αεροδρόμιο των Βρυξελών το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Κατέληξε με συνοπτικές διαδικασίες, σιδηροδέσμιος στο κρατητήριο. Και στην Αυστραλία φαίνεται πως παρόμοιες συμπεριφορές ευνοϊκών διακρίσεων δεν γίνονται αποδεκτές. Επικρατούν άλλα πολιτικά ήθη. Εκεί υπάρχει ένα σοβαρό κράτος που δε δέχεται τις ιδιοτροπίες της κάθε βεντέτας. Στα σοβαρά κράτη η ισότητα απέναντι στους νόμους είναι καθολική. Κανένα δεν ενδιαφέρει αν μια καταξιωμένη προσωπικότητα στο χώρο του έχει «εναλλακτικές» αντιλήψεις ή προσεγγίζει στην προκειμένη περίπτωση την πανδημία με τρόπο που δε συνάδει με τους κανόνες που έχει θέσει η επιστήμη.

Και η τόλμη και η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της Αυστραλίας γίνεται σημαντικότερη αν σκεφτούμε πως το αυστραλιανό τουρνουά τένις χωρίς τον Τζόκοβιτς γίνεται φτωχότερο, με μειωμένο κύρος και φυσικά με μειωμένα έσοδα. Γι΄ αυτό και οι διοργανωτές έκαναν εκπτώσεις, αποδεχόμενοι τις ιδιαιτερότητες του μεγάλου Σέρβου τενίστα. Όμως η κυβέρνηση είχε άλλη γνώμη.

Φυσικά, ο Τζόκοβιτς έχει κάθε δικαίωμα να έχει τις απόψεις του για όλα τα θέματα, στο βαθμό που δεν αντιβαίνουν τους νόμους του κράτους που τον φιλοξενεί, κάτι βεβαίως που γίνεται παντού ή οφείλει να γίνεται παντού. Γιατί σε μερικές «τριτοκοσμικές» χώρες, στις οποίες βεβαίως συμπεριλαμβάνεται και η πατρίδα μας, οι εξαιρέσεις κυριαρχούν.

Ένα άλλο αρνητικό σύμπτωμα της συμπεριφοράς του Τζόκοβιτς είναι πως αυτός, ως παγκόσμιο ίνδαλμα, θα έπρεπε να αποτελεί το παράδειγμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας σύμφωνα με τα παραδεδεγμένα διεθνή πρότυπα, μακριά από βαλκανικά ήθη και «ορθόδοξες» δοξασίες. Έδωσε δε αφορμή με την ιδιότροπη συμπεριφορά του να ξεσηκωθούν «της γη οι ψεκασμένοι». Σε ένα απλό θέμα τήρησης των νόμων γίνεται απόπειρα να δοθούν ιδεολογικά και θρησκευτικά κίνητρα, από τους ομοϊδεάτες τού παγκόσμιου πρωταθλητή.

Και όλα αυτά σε μια φάση που η επίθεση της παραλλαγής «όμικρον» μαστίζει όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Όλες οι χώρες προσπαθούν να ανιχνεύσουν τα στοιχεία αυτής της παραλλαγής, ενώ συγχρόνως προβάλλεται έντονα η καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού. Σε μια τέτοια συγκυρία η συμπεριφορά του Τζόκοβιτς έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα, ώστε να μην υπάρξουν περιθώρια για παρερμηνείες και εξαιρέσεις.

Συγχρόνως αναδεικνύεται το γεγονός πως οι ιδιοτροπίες και τα «γούστα» των μεγάλων ταλέντων, σε όλους τους χώρους, γίνονται ανεκτά ή αποδεκτά μέχρι του σημείου που δεν παραβιάζουν τους νόμους ή προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Όταν η ανθρωπότητα βρίσκεται σε συναγερμό ο κάθε Τζόκοβιτς θα πρέπει να καθίσει στον πάγκο του.