Να το ξαναπούμε: Άγιο είχαμε!

Είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να λησμονεί. Και μάλιστα τα δυσάρεστα. Όμως αυτό επιτρέπει σε απατεώνες κάθε μορφής - κυρίως σε πολιτικούς απατεώνες - να επανέρχονται, εκμεταλλευόμενοι αυτή την ανθρώπινη ροπή προς τη λησμονιά.

Καλόν είναι, λοιπόν, κάπου - κάπου να υπενθυμίζουμε τι έγινε, πώς έγινε και ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε και την κρίσιμη στιγμή λάβουμε λάθος αποφάσεις.

Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις μου έδωσε ο Α. Τσίπρας - προς Θεού, δεν εννοούσα αυτόν προηγουμένως - όταν θυμήθηκα αυτά που είπε στις 19 Ιουνίου 2015 στην Αγία Πετρούπολη, μπροστά στον Βλ. Πούτιν. «Ο ελληνικός λαός είναι λαός της θάλασσας, δεν φοβάται και θα φτάσει σε ΝΕΑ λιμάνια». (Τα κεφαλαία δικά μου).

Και σκέφτομαι: Τι θα γινόταν αν φτάναμε σε αυτά τα νέα τα λιμάνια; Τι θα γινόταν αν ο Βλαδίμηρος μας δάνειζε τα 5 δισεκατομμύρια για να τυπώσουμε δραχμές; Ευτυχώς, ο άνθρωπος δεν ήθελε να μπλέξει με αυτά τα «νούμερα» - δεν εννοώ αριθμούς - και αρνήθηκε το αίτημα της τότε ελληνικής κυβέρνησης. Και όχι μόνον αυτό, ενημέρωσε και τον «Ολαντρέου», όπως γράφει ο τελευταίος στα απομνημονεύματα του.

Σκεφτείτε μια Ελλάδα με 5 δισεκατομμύρια δανεικά από τη Ρωσία του Πούτιν - για να μη μιλήσω για τα δημοσιεύματα τότε εφημερίδων για μια θηριώδη προκαταβολή των Ρώσων για τον αγωγό φυσικού αερίου - με δραχμές και εκτός ευρωζώνης και πιθανόν και ΕΕ. Και για να μην το ξεχάσω, τον στρατό να διαφυλάσσει την εσωτερική τάξη.

Όλα αυτά δεν είναι ακραία σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά μια υπαρκτή πιθανότητα να κυλίσουν με αυτόν τον τρόπο οι εξελίξεις, τότε, στις αρχές του καλοκαιριού του 2015.

Ας «κουμπώσουμε» τώρα αυτήν την προοπτική με τα όσα ανατριχιαστικά μαθαίνουμε για την ομάδα με δομημένη εραρχία που εκβίαζε επιχειρηματίες για πλουτισμό, η οποία πρωτίστως είχε θέσει ως στόχο της την εδραίωση του συμπλέγματος ριζοσπαστικής Αριστεράς και δεξιάς συνιστώσας της, στην εξουσία. Μέσα σε αυτόν τον σχεδιασμό εντασσόταν και η συνωμοσία κατά του Πολιτεύματος με την υπόθεση Novartis. Δηλαδή δεν επρόκειτο απλώς για ένα παραδικαστικό. Αλλά για μια δομημένη οργάνωση που είχε πολιτικά κίνητρα. Έπαιξε στο παρασκήνιο ένα παιχνίδι εξουσίας.

Φανταστείτε λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους - άνδρες και γυναίκες - να δρουν σε ένα περιβάλλον χωρίς την επιτήρηση των αρμοδίων οργάνων της ΕΕ, με εθνικό νόμισμα τη δραχμή που τυπώσαμε με δανεικά του Πούτιν και τον στρατό στους δρόμους.

Ξέρω, όλο αυτό το σκηνικό ακούγεται απόμακρο, αλλά αυτά τα ζήσαμε μέχρις ενός σημείου. Αν τελικά αποφύγαμε την πτώση και την κατάπτωση αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι τυχοδιώκτες δε «βρήκαν νέα ασφαλή λιμάνια». Κανένας δε θέλησε να παίξει μαζί τους μπάλα.

Γι' αυτό ας το πούμε για πολλοστή φορά: άγιο είχαμε!*

* Ως γνωστόν οι άγιοι βοηθούν τους ανθρώπους μόνο μια φορά. Στη συνέχεια τους αφήνουν στην τύχη τους.

Σάκης Μουμτζής