Γιατροί με 1200 ευρώ στην Αθήνα, με 6.000 στη Λευκωσία!

Περισσότεροι από 17.000 ιατροί έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες άλλων χωρών. Η Ελληνική Πολιτεία δαπάνησε σημαντικούς πόρους για την εκπαίδευσή τους, αλλά οι Έλληνες φορολογούμενοι που πλήρωσαν με τους φόρους τους αυτή τη δαπάνη, είδαν τη «επένδυση» αυτή να την εισπράττουν, τελικά, άλλοι! Είναι απλό! Οι γιατροί στην Ελλάδα αμείβονται με ψίχουλα. Κυριολεκτικά! Κι όσο αυτό συμβαίνει, θα συνεχίζεται το κύμα μετανάστευσής τους.

Διαμαρτυρόμαστε που τα δημόσια νοσοκομεία μας δεν έχουν αναισθησιολόγους και χειρουργούς. Σωστά. Αλλά πως ο άλλος θα πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο να δουλέψει όταν του προσφέρεται ένας μισθός μεταξύ 1.100 και 2.000 ευρώ; Την ίδια ώρα οι μισθοί στην Κύπρο είναι μεταξύ 6.000 και 8.000 ευρώ, στη Γερμανία 4.000 – 7000 ευρώ. Στη Γερμανία, επίσης, οι αποδοχές του διευθυντή μιας κλινικής ξεπερνούν εύκολα τις 180.000 ευρώ. Σε άλλες χώρες, όπως η Αγγλία, δίδεται η ευκαιρία στους γιατρούς να ασκούν κάποιες ημέρες και ελεύθερο επάγγελμα, προκειμένου να αυξήσουν το εισόδημά τους.

Να μην μπούμε στη συζήτηση γιατί ο γιατρός πρέπει να αμείβεται καλύτερα απ’ ότι ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, για παράδειγμα. Όχι, γιατί οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν προσφέρουν υπηρεσίες, αλλά διότι δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές των γιατρών. Κι επιπλέον, για να γίνει κάποιος γιατρός θα πρέπει να αφιερώσει στην εκπαίδευσή του τη μισή του ζωή. Και πάλι κυριολεκτικώς! Οι γιατροί δικαιούνται να αμείβονται καλύτερα. Κι αν εμείς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε, τότε θα τους «αρπάξουν» οι Γερμανοί ή οι Άγγλοι. Η ελεύθερη αγορά δίνει λύσεις.

Στην Ελλάδα το πρόβλημα υπάρχει με τους γιατρούς του ΕΣΥ. Αυτοί είναι οι «ριγμένοι» και γι αυτούς απαιτείται να βρεθεί μια λύση. Οι πανεπιστημιακές θέσεις είναι ανάρπαστες, όπως είπε πρόσφατα στη Βουλή η αναπληρώτρια υπουργός κα Γκάγκα, και αυτό είναι λογικό! Οι πανεπιστημιακοί γιατροί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους συναδέλφους τους του ΕΣΥ. Έχουν δικαίωμα άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, όπως και οι στρατιωτικοί γιατροί. Μήπως, λοιπόν, πρέπει να προσφέρουμε τις ίδιες «ευκαιρίες» και στους υπόλοιπους γιατρούς; Μήπως πρέπει να βρούμε τρόπους για να αυξηθεί το εισόδημα των γιατρών του ΕΣΥ; Ας πούμε τα απογευματινά ιατρεία, που είπε και ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα, τότε θα αυξηθεί ο αριθμός των νέων γιατρών που θα ακολουθήσουν το ρεύμα της μετανάστευσης, αναζητώντας (και δικαίως) την τύχη τους στο εξωτερικό. Έτσι δεν θα καλύψουν τα κενά τους τα νοσοκομεία και κυρίως αυτά της περιφέρειας. Το ΕΣΥ χρειάζεται στήριξη. Και πόρους. Δεν έχει ανακαλυφθεί το λεφτόδεντρο, αλλά γι αυτή ειδικά την περίπτωση πρέπει να βρεθούν χρήματα. Και στην ανάγκη ας κοπούν από κάπου αλλού.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr